Γιορτές με διαιρέσεις...για το παιδί!

Σαν πέρσι τέτοια μέρα έγραφα για το πώς είναι οι «τελευταίες φορές» για τα παιδιά των χωρισμένων γονιών στο οποίο έχω μια μικρή εμπειρία, αλλά φέτος θα μοιραστώ μαζί σας αυτό για το οποίο έχω τεράστια εμπειρία: πως είναι μετά από αυτές τις τελευταίες φορές, οι γιορτές για τα παιδιά.

Χριστούγεννα με το μπαμπά, πρωτοχρονιά με τη μαμά, ή το ανάποδο; Για το παιδί δεν έχει μεγάλη σημασία με ποιον θα περάσει τη μία ή την άλλη γιορτή, άλλωστε μετά από την πρώτη φορά το συνηθίζει. Τη μια θα είναι εδώ, την άλλη θα είναι εκεί. Στη δική μου περίπτωση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο, μιας που έχω τρεις οικογένειες και πρέπει να βρίσκω τον τρόπο να είμαι παντού αυτές τις ημέρες –όσο δεν έχω δικό μου παιδί, μετά θα γίνει ακόμη πιο περίπλοκο γιατί θα πρέπει να αποκτήσω μια τέταρτη οικογένεια, αυτή του άντρα μου. Σκεφτείτε τώρα τι θα γινόταν, αν τα πεθερικά είναι κι αυτά χωρισμένοι και η οικογένεια διαιρείται αυτομάτως στα 5! Κι αν αυτή η οικογένεια των χωρισμένων πεθερικών, έχει κι άλλο παιδί και το δεύτερο παιδί έχει άντρα ή γυναίκα που οι γονείς του είναι χωρισμένοι, σε δεύτερους ή σε τρίτους γάμους, τότε η οικογένεια διαιρείται δια του 6 ή του 7 και πάει λέγοντας. Στη δική μου περίπτωση τουλάχιστον φέτος παίζουμε οριακά δια του 4, τρεις οι δικές μου οικογένειες και μία του Χάρη –πάλι καλά. Στην περίπτωση του αδερφού μου η οικογένεια είναι ακόμη δια του δύο, σχεδόν φυσιολογικά πράγματα σαν να λέμε.

Παραμονή Χριστουγέννων με την οικογένεια της δεύτερης μαμάς μου και πρώτης μαμάς του αδερφού μου και δεν είναι υποχρέωση, αλλά ανάγκη, γιατί όσο μεγαλώνω είναι πιο δύσκολο να τους βλέπω μαζεμένους. Έπειτα δεν θέλω να λείπω από τις αναμνήσεις του μικρού μου αδελφού. 

Χριστούγεννα με την οικογένεια από την πρώτη μαμά μου και «δεύτερη» μαμά του αδερφού μου –κατά τα λεγόμενά του ίδιου (άρα και στο δικό του κεφάλι η οικογένεια έχει αρχίσει να γίνεται πιο περίπλοκη κι είναι μόλις δέκα χρονών). Παραμονή πρωτοχρονιάς με τον μπαμπά μας, ο μικρός αδελφός μου. Κι εγώ πάλι με τη μαμά μου γιατί δεν έχει άλλο παιδί, οπότε δεν θα την άφηνα μόνη της κι ο καλός μου με τη δική του οικογένεια, χωρίς διαιρέσεις, αλλά και χωρίς εμένα.

Κι έτσι σου έρχεται μια τρέλα και θες να τους κοπαδιάσεις όλους μαζί σε ένα μέρος και να τους υποχρεώσεις να ανεχτούν ο ένας τον άλλον γιατί είσαι το παιδί γαμώ το κέρατο και το παιδί δεν πρέπει να συνηθίζει στις διαιρέσεις, γιατί όταν φτάσει στην ηλικία μου, τρέχεις να τους ικανοποιήσεις όλους κι έχεις τύψεις αν αφήσεις κάποιον παραπονεμένο και ο άντρας σου ή η γυναίκα σου δεν μπορεί να καταλάβει γιατί οργανώνεις το που θα περάσεις τις γιορτές ένα μήνα πριν.

Κατά τ’άλλα είναι μια χαρά, γιατί ο Άγιος Βασίλης έρχεται περιέργως σε όλα τα σπίτια, ακόμη και σε εκείνα που δεν υπάρχει τζάκι. Οι πιθανότητες να γίνεις καλή μαγείρισσα  στο μέλλον, είναι με το μέρος σου, μιας που δοκιμάζεις μελομακάρονα, γέμιση, γαλοπούλες, τραχανάδες, χοιρινά με διάφορες σάλτσες, από πολλές διαφορετικές μαμάδες, θείες και πεθερές κι αποκτάς αντικειμενική άποψη. Οι συζητήσεις είναι πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους κι έτσι κανένα τραπέζι δεν είναι βαρετό. Τέλος, δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσει η ημέρα της εκάστοτε γιορτής και να μην είσαι καλεσμένος κάπου, αντιθέτως, έχεις να διαλέγεις ακόμη κι όταν αυτό γίνεται σπαζοκεφαλιά. Για τον σύντροφο/σύζυγος που έχει μία και μοναδική οικογένεια, οι προβληματισμοί των γιορτινών τραπεζωμάτων εξακολουθούν να αποτελούν αχαρτογράφητα νερά, θέμα περίπλοκο και ακατανόητο όσο η λειτουργία του πλυντηρίου για το μέσο άνδρα.