Η αφηγήτρια & η επίθεση από φρυγανιά

Με μάτια κόκκινα και δακρυσμένα, μαύρα ζουμιά να κυλάνε από τα μάγουλά της, βρεγμένη και λερωμένη και σαν δαρμένη , η αφηγήτρια αποφάσισε ότι αυτή ήταν μια κακή ημέρα.

Ύπνος βαρύς, έπειτα από ολονύκτια ανάγνωση του νέου βιβλίο Χάρι Πότερ. Παλιμπαιδισμός; Μπορεί. Χτυπάει ξυπνητήρι, απρόθυμα σηκώνομαι για να βγάλω έξω τα σκυλιά. Ακουμπάω τα πόδια στο έδαφος και διαπιστώνω ότι το ένα πόδι είναι ντίπι κουτσό. Ήθελα και Tumbao χθες βράδυ βλέπεις, άγριο το σπορ για τη μικρή γριά που κρύβω μέσα μου.

Κούτσαβλος σέρνω το ταλαιπωρημένο κορμί στην κουζίνα, φτιάχνω καφέ, ξαναβάζω τα ζωντανά σπίτι να φυλάνε τους θησαυρούς μου για όσο θα λείπω και φεύγω για δουλειά.

Φοράω λευκή μπλούζα, δεύτερη φορά που τη βάζω μη νομίζεις. Σπάνια φοράω λευκό για να αποφεύγω τις κακοτοπιές. Στο αυτοκίνητο με πιάνει δίψα. Πολύ προσεκτικά σηκώνω τον καφέ να πιω μια γουλιά. Η μπλούζα πιτσιλίζεται από τον καφέ παρά την προσπάθεια για το αντίθετο, είμαι απαρηγόρητη. Έχω νεύρα ούτως ή άλλως, αλλά η λερωμένη μπλούζα με έχει βγάλει από τα ρούχα μου. Μπαίνω στο γραφείο κατσούφα. Πλέον πεινάω κιόλας…

Προσπαθώ να καθαρίσω τον καφέ με το σφουγγαράκι και το Άβα. Τρίβω-τρίβω και τώρα εκτός από καφέ κηλίδες έχω και γκρίζα σημάδια και πράσινα τρίμματα από του σφουγγαράκι. Νιώθω σαν τον Μίστερ Μπιν κι αποφασίζω να σταματήσω την καθαριότητα πριν λιώσω τη μπλούζα κι αναγκαστώ να κυκλοφορήσω με το σουτιέν.

Συνεχίζω να πεινάω και κάνω να συνδυάσω το βραστό αυγό μου με μια φρυγανιά από αυτές που έχουμε πάντα καβάντζα στο κουζινάκι. Τρώω λίγο αυγό κι έρχεται η ώρα να δαγκώσω τη φρυγανιά. Χλάπ! Η φρυγανιά θρυμματίζεται με τον πιο άκομψο και παράφρονα τρόπο και ψίχουλα πετάγονται και μπαίνουν μέσα στα μάτια μου. Τα υπόλοιπα σκορπίζονται στο γραφείο. Τώρα τρίβω το μάτι μου κι εύχομαι να συνέλθω και απλώνω τη μάσκαρα σε όλο το μάγουλο μέχρι και το πιγούνι.

Πηγαίνω στην τουαλέτα και αντικρίζω το απόκοσμο θέαμα.

H ώρα μόλις 09:09 π.μ. 

Ερωτεύσιμη.