Η Μετακόμιση vol 9 - Ένα βήμα πριν το τέλος...

ΕΠΙΣΚΕΥΑΙ - ΣΙΔΗΡΟΚΑΤΑΣΚΕΥΑΙ - ΗΛΕΚΤΡΙΚΑΙ ΣΥΣΚΕΥΑΙ - ΜΕΤΑΦΟΡΑΙ - ΚΗΠΟΥΡΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ "Ο ΧΑΡΗΣ"

Το καθάρισμα και οι επισκευές κράτησαν μια εβδομάδα, την Εβδομάδα των Παθών της Αφηγήτριας. Το σπίτι μπογιατίστηκε 3 φορές για να συνέλθει, το νερό που έφυγε από το πιεστικό έφτανε για να σβήσει τις φωτιές του Υμηττού και σφουγγαρίστηκε όσες φορές χρειάστηκε έως ότου το νερό του κουβά να είναι πόσιμο.

Φυσικά όπως μαρτυρά ο υπότιτλος, πρωταγωνιστής της μετακόμισης δεν είμαι εγώ αλλά ο Χάρης το πρωτοπαλίκαρο, που με ζηλευτό σθένος και θάρρος ανέλαβε σχεδόν τα πάντα. Γι' αυτό φίλες μου, έχω να σας λέω, βρείτε άντρα που να πιάνουν τα χέρια του, αλλιώς τι να τον κάνετε;

Και όλα άρχισαν να μπαίνουν στη θέση τους... Και να βλέπω τα έπιπλα που έβαψα με τα χεράκια μου να κοσμούν όμορφα τους χώρους... Ο Χάρης που δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες έβαλε μπρος την επιχείρηση "Ψυγείο". Επέμενε ότι χωράει στο ασανσέρ και μπορεί να το μεταφέρει μόνος του -και χωρίς να μου το πει. Όσο εγώ έκανα σκούπα τραγουδώντας με όλη μου τη δύναμη, εκείνος χαροπάλευε. Έσπρωχνε το ψυγείο με λύσσα μέσα στο ασανσέρ, το στούμπωσε για τα καλά κι εκείνος έγινε χαλκομανία στο βάθος έχοντας αγκαλίτσα τον ογκόλιθο που δεν πήγαινε ούτε μπρος ούτε πίσω. Με φώναζε και με ξαναφώναζε, αλλά που να τον ακούσω...

Η ώρα περνούσε και κάποια στιγμή άκουσα μια απόκοσμη κραυγή. Πήγα και τον έσωσα και έμεινα χωρίς ψυγείο. Αλλά αν εξαιρέσουμε αυτή την άτυχη στιγμή, όλα πήγαν κατ' ευχήν!

Για άλλη μια φορά κατέληξα στο συμπέρασμα ότι έχω πολύ κοινά γούστα με τη γιαγιά και μπορώ να αξιοποιήσω σχεδόν τα πάντα από το νοικοκυριό της, προσαρμόζοντάς το φυσικά στη σύγχρονη εποχή.

Η μεγάλη επιτυχία όμως, το κόσμημα του σπιτιού, δεν είναι άλλο, από τον καναπέ, που με τόσο κόπο κατάφερα να φέρω στα ίσια του, στο χρώμα της μούχλας, ή αλλιώς του ροκφόρ, που τόσο αγαπήσαμε σε προηγούμενα chapters...

Και ιδού!