Η Μετακόμιση - vol1

Να ’μαστε λοιπόν, λίγους, πολύ λίγους μήνες πριν το μεγάλο βήμα… Φεύγω από το πατρικό μου…

Κοιτάζομαι στον καθρέπτη του ασανσέρ και κάνω διάφορες γκριμάτσες συνοδεία(δοτική πτώση) απόκοσμων ήχων. «Δεν είσαι σοβαρή. Που πας έτσι;», λέω στον εαυτό μου. Πολλές φορές γυρίζω σπίτι, παρατάω τα παπούτσια στο σαλόνι, το πιάτο στο τραπέζι, τα ρούχα πάνω στο κρεβάτι και κάνω ότι δεν βλέπω τη σκόνη στη γωνία της σκάλας. Τώρα όμως, θα είναι αλλιώς γιατί θα μένω στ’ αλήθεια μόνη μου και θα πρέπει να κρατάω αρχείο των λογαριασμών και σίγουρα να μην ξεχνάω ποτέ τον θερμοσίφωνα ανοιχτό.

Έτσι βλέπω τον εαυτό μου όταν κοιτάζομαι στον καθρέπτη και έτσι νιώθω όταν είμαι με το Χάρη

(Χάρης = ο αιώνιος έρως)

Καταρχήν, μαζεύω χιλιάδες κούτες για να πακετάρω τα προικιά μου. Η καλή μου η γιαγιά, μού έχει αφήσει ένα σωρό πράγματα για το νοικοκυριό μου και οι εκπλήξεις δεν σταματούν ποτέ. Σιγά σιγά, ανακαλύπτω ότι η γιαγιά μου έχει απίστευτα αξεσουάρ κουζίνας, που δεν την είχα δει ποτέ να χρησιμοποιεί και ούτε η μαμά μου έχει παρόμοια. Π.χ. η γιαγιά είχε όλα τα απαραίτητα για να φτιάξει Ελβετικό Φοντύ Τυριού και μια εκπληκτική συλλογή από κουζινομάχαιρα που μόνο στις αμερικανικές ταινίες έχω δει. Επίσης, νομίζω ότι έχω την ευχή της για να κάνω μεγάλη οικογένεια, καθότι τα σερβίτσια της προορίζονται για τραπέζωμα 24 ατόμων, ενώ εγώ έχω μεγαλώσει με μάξ 6 άτομα γύρω από το οικογενειακό τραπέζι. Θα σας αποκαλύψω ένα ακόμα μυστικό… Θα κρατήσω όλα τα σεμεδάκια. Τα βρίσκω χαριτωμένα και vintage. Κι αν θες να ξέρεις, υπάρχουν στο ίντερνετ πολλά που μπορείς να φτιάξεις με τα σεμεδάκια και να τα ζηλεύουν όλοι... (π.χ. ρομαντικό φωτιστικό υπνοδωματίου)

Δεν έχω μετακομίσει ποτέ ξανά, κι αυτό όπως καταλαβαίνεις έχει τις δυσκολίες του. Με σωστή οργάνωση, όλα γίνονται… Πρέπει να πακετάρει κανείς προσεκτικά, τυλίγοντας με μέθοδο το κάθε πιατάκι και φλιτζανάκι και φυσικά να βάζεις τη σωστή επιγραφή και τις 4 πλευρές της κούτας… Π.χ. «FRAGILE – ΕΥΘΡΑΥΣΤΟ – ΠΡΟΣΟΧΗ ΒΡΕ ΜΑΛΑΚΑ» με κόκκινα γράμματα. Καλή και η εφημερίδα για το τύλιγμα, αλλά σαν το ρολό κουζίνας δεν είναι…Φυσικά, ως Κριός, δεν έχω εμπιστοσύνη σε κανέναν  να μεταφέρει αυτές τις κούτες, επομένως, θα τις πάω μόνη μου.

Η επίπλωση δεν είναι απλό πράγμα φίλες μου. Έχω ξελογιαστεί πολλάκις από το ΙΚΕΑ και μου έχει έρθει η βιβλιοθήκη στην κεφαλήν, το κρεβάτι τρίζει πολύ και το τραπέζι διαλύεται χωρίς να το αγγίξω. Γι’ αυτό το λόγο, θα πάρω και τα έπιπλα της γιαγιάς μου, που είναι παλιά και καλά, από μια εποχή που το ΙΚΕΑ δεν υπήρχε ούτε σαν ιδέα–δεν είναι τυχαίο που έχουν διασωθεί τα έπιπλα της Μαρίας Αντουανέτας και τόσων άλλων που δεν έβαλαν ποτέ ΙΚΕΑ στο παλάτι τους. Για να μη βιαστείς να πεις ότι σε συνδυασμό με τα σεμεδάκια, το σπίτι μου θα είναι γεροντίστικο και βαρετό, να σου πω ότι τα έπιπλα της γιαγιάς μου έχουν αρχίσει να μεταμορφώνονται χάρη στις μπογιές της Annie Sloan και το σεμινάριο αναπαλαίωσης επίπλων που έκανα στο WoodPicker στο Σύνταγμα!

Αυτά με τις προετοιμασίες… 

Είναι πολύ ωραία η διαδικασία να φτιάχνεις ένα σπίτι από την αρχή και μεγάλο challenge να προσαρμόζεις τα πράγματα της γιαγιάς σου στη σύγχρονη εποχή και στο δικό σου στυλ…

Το θέμα της μετακόμισης όμως δεν αρχίζει και δεν τελειώνει στο πακετάρισμα… (συνεχίζεται…)