5 συμβουλές (πολύ) πριν παντρευτείς

Ο όρος «γαμπρός» και μόνο, μου φέρνει στο μυαλό έναν Πίπη, ή Φίφη, ή το πολύ Μίμη, με ματομπούκαλα, σηκωμένο γιακά, να κάθεται αγκαλιά με ανθοδέσμη στο σαλόνι, να μιλάει στον πληθυντικό στον πατέρα μου και να τον αποκαλεί «μπαμπά», κοφτά και λίγο εριστικά.

Το θέμα του γαμπρού είναι μια καυτή πατάτα τελευταία. Ίσως επειδή χώρισα ή επειδή σας έχει πιάσει όλους μια καούρα να παντρευτείτε και να κάνετε παιδιά κι όπως λέει η Ειρήνη, εμείς βαριόμαστε να ακούμε τις βαρετές ιστορίες των παιδιών σας –πωπω, η μικρή δεν έγραψε καλά στο τεστ της α’ δημοτικού… αααμάν! Ο Kωστάκης χέστηκε στον ύπνο του». Χεστήκαμε!

Το πρόβλημα με εμάς που δεν θέλουμε να παντρευτούμε γιατί νιώθουμε μικρές είναι εκείνες οι αναμνήσεις από τη Νανά και το Μανώλη –στη δική μου περίπτωση αυτό φταίει. Ήμουν μικρή, σε καλοκαιρινές διακοπές (που αλλού; Στην Πάρο…) η Νανά ήταν πολύ μαυρισμένη, ντυνόταν πιο έξαλλα από τη μαμά μου, πλατφόρμες και τεράστια κλίπερ με λουλούδια σε έντονο χρώμα στο κεφάλι. Ο Μανώλης την έπαιρνε και γύριζαν όλο το νησί με τη μηχανή του. Ήταν ο ορισμός του «γκόμενοι». Βέβαια, η Νανά και ο Μανώλης έμειναν γκόμενοι για 20 χρόνια και παντρεύτηκαν στα 40 φεύγα τους κάπου στη Βενετία. Δηλαδή, παρέμειναν γκόμενοι απλά είχαν παντρευτεί, μάλλον κατά λάθος. Στο μυαλό μου λοιπόν, δεν έφτασα ποτέ στην ηλικία να φορέσω το λουλουδέ κλίπερ στο κεφάλι και τις μηχανές δεν τις χωνεύω, αλλά θέλω να σου πω, ότι σαν εικόνα, ίσως τώρα έφτασα να με σκέφτομαι σαν γκόμενα κι όχι σαν παιδί. Τι να παντρευτώ λοιπόν; Κι εγώ πότε θα το παίξω γκόμενα;

Ναι λοιπόν. Ήρθε ο καιρός να το παίξω κι εγώ γκόμενα. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα μου κρατήσει 20 χρόνια αυτή η διάθεση, ή για πάντα, σύνδρομο Ναταλίας Γερμανού, αλλά για τώρα σας το λέω και να το ξέρετε, δεν παντρεύομαι. Δεν έχω πρότυπο τη Νανά και το Μανώλη, αλλά αυτό το «μιααα μικροπαντρεμέεενηηη» μου φέρνει κατάθλιψη.

Λόγω γνωστού ψυχαναγκασμού, έχω κάνει μια πρόχειρη λίστα με όλα όσα πρέπει να κάνεις πριν αποφασίσεις να αφήσεις τη γκόμενα που κρύβεις μέσα σου, πίσω σου.

1.       Να καταλήξεις στο τι ποτό πίνεις. Διάλεξε διάολε! Κάντο να φαίνεται λίγο περίπλοκο, λίγο ψαγμένο, λίγο σίγουρο. Δεν μπορεί να είναι βότκα λεμόνι τη μία, τεκίλα την άλλη, τζιν τόνικ την παράλλη. Μάθε τι είσαι, ποια είσαι. Δεν είσαι σίγουρη για αυτό κι είσαι σίγουρη ότι θες να ζήσεις για πάντα με κάποιον που δεν είναι πόσιμος;?

2.       Να μη νιώθεις μικρομέγαλο φορώντας τακούνια. Ούτε γίγαντας ούτε ότι φοράς τα ρούχα της μαμάς σου. Το ίδιο ισχύει για τα μακριά σκουλαρίκια, τα έντονα κραγιόν, το αυστηρό ντύσιμο στη δουλειά και τα ακριβά εσώρουχα. Να τα φοράς και να το πιστεύεις, όχι να το παίζεις και μέσα σου να κρυφογελάς, όπως τότε που έπαιζες με τα καλλυντικά της μαμάς σου.

3.       Να απομυθοποιήσεις το σεξ. Μέχρι να νιώσεις ότι το σεξ δεν είναι τελικά και τόσο σημαντικό, μην παντρευτείς, θα δυστυχήσεις. Πρέπει να καταλάβεις ότι αυτό δεν θα είναι για πάντα και μόνο όταν δεχτείς ότι τα άλλα –δεν τα ξέρω ακόμα- είναι πιο σημαντικά, γίνε σύζυγος, μάνα, γιαγιά, ό,τι θες.

4.       Να έχεις φροντίσει για τα γηρατειά σου. Ναι, καλά άκουσες. Εννοώ να έχεις μια δουλειά, να έχεις λίγα λεφτά, να ξέρεις να πλένεις και να μαγειρεύεις κι ας μην είσαι ο 1^ος Σεφ, ίσα για να επιβιώνεις. Άλλωστε, ποτέ δεν ξέρεις πότε θα μείνεις χήρα ή ζωντοχήρα. Ολοκλήρωσε τον εαυτό σου και βρες συνοδοιπόρο, μην ψάχνεις το άλλο σου μισό, εκτός κι αν είσαι μισός άνθρωπος.

5.       Να έχεις  γκόμενο. Μην τους βλέπεις όλους σαν πιθανούς γαμπρούς, ζήσε λίγο χωρίς να σκέφτεσαι αν είναι Αυτός, άσε του το δικαίωμα να είναι απλά ένας καλός γκόμενος. Και ποτέ δεν ξέρεις...