Ας κρατήσουμε τα σημαντικά

Πέρασε ένα πολύ δύσκολο χρονικό διάστημα. Ίσως ο πιο δύσκολος Οκτώβρης της ζωής μου, απο άποψη άγχους και πίεσης και στεναχώριας. Και τώρα που τελείωσε, γυρίζω πίσω να κοιτάξω, και τι να δω; Τον τελευταίο ένα μήνα, έμαθα σχεδόν τα πάντα για όσα έχουν πραγματική αξία για εμένα.. 

Αθήνα, Αμπελόκηποι 2013: Θέα απο δωμάτιο στον Αγ.Σάββα.

Έχω επισκεφθεί τον παππού μου. Έχει μόλις εγχειριστεί. Καρκίνος. Κανείς δεν πίστεψε οτι θα βγει απο το χειρουργίο, κι όμως τα κατάφερε. Ο νέος αγαπημένος μου σούπερ ήρωας...

Κοιτάω απ'έξω αυτό το κτίσμα. Μένουν άνθρωποι εκεί, σκέφτομαι. Ανατριχιάζω. Έχω δίπλα τον παππού. Είναι κεφάτος. Ξανακοιτάζω απέναντι. Πολύ περίεργο πράγμα. Ανακούφιση για τον δικό σου άνθρωπο, πένθος για κάποιον ξένο, στο δίπλα δωμάτιο. Προβληματισμός για εκείνους που μένουν απέναντι...Είναι το σημείο που καταλαβαίνεις, οτι "η δυστυχία σου είναι η δυστυχία των άλλων"...

Κορνέλια, το πιο αγαθό αδέσποτο που συνάντησα ποτέ. Το όνομά της, της το χάρισε ένας κύριος απο τη γειτονιά μας, που τη φροντίζει τον τελευταίο καιρό. Θα ήθελα να του την πάρω και να την έχω εγώ. Τόσο πολύ την αγαπώ! Μα φαντάζομαι, οτι κι εκείνος, για να την πάρει κοντά του θα την αγαπά όσο κι εγώ. Η Κορνέλια είναι περίπου 3 ετών, είναι ασχημούτσικη και πολύ χονδρουλή. Δεν είναι το σκυλί που σε γοητεύει με την ομορφιά του. Δεν είναι ιδιαίτερα έξυπνη, ούτε γρήγορη. Είναι όμως τόσο, μα τόσο καλή... Και χαίρεται πολύ με το νέο της κολάρο. Την έκαναν και μπάνιο...! Στη δίπλα γειτονιά, σκότωσαν τα αδέσποτα με φόλες. Χαίρομαι πολύ που στη δική μου υπάρχουν ακόμα μερικοί άνθρωποι σαν τον καλό κύριο της Κορνέλια...

και λίγη ελληνική κουλτούρα κάτω απο την Ακρόπολη... Έτσι, για την ατμόσφαιρα....

Ευτυχισμένη Νόρα, το αδέσποτο που μαζέψαμε με τον φίλο μου πριν 5 χρόνια... Της αρέσει να κοιτάζει απο το παράθυρο τους περαστικούς. Όταν παίζουμε, νομίζει οτι είναι ακόμα εκείνη η μικρή μπάλα που χόραγε στις δύο χούφτες μου, όταν τη μάζεψα, κι έτσι σφινώνει κάτω απο τα έπιπλα στην προσπάθεια να μου ξεφύγει, στο κυνηγητό! Τη βρήκαμε πεταμένη σε ένα σκοτεινό δρόμο, επάνω στο βουνό στο Μαραθώνα. Την είχαν αφήσει εκεί για να την "ξεφορτωθούν". Η Νόρα ήταν πολύ τυχερή που έφυγε απο εκείνους και ήρθε σε εμάς! :)

Ο μικρός μου αδερφός, που κάποτε θα γίνει  πολύ σπουδαίος ό,τι κι αν αποφασίσει

 να κάνει στη ζωή του...(Τανζανία 2013). Δεν έχω λόγια για αυτό το παιδί...