(αμένσιοτο)

Ήταν Δευτέρα, βαρετή και βουτηγμένη μέσα στη ρουτίνα ημέρα, όταν μια είδηση έσκασε σαν κεραυνός στο pc της… Ο Γοητευτικός από το παρελθόν, έπαιρνε τη γοητεία του κι έφευγε σε άλλη γη, σε άλλα μέρη.  Δεν το περίμενε,  αλλά κάπως ταράχτηκε όσο να πεις… Βλέπεις, τα απωθημένα είναι σαν ανεξιχνίαστα εγκλήματα πάθους. Ο θύτης και το θύμα δεν τιμωρούνται και δεν δικαιώνονται ποτέ κι αυτή η ενέργεια που κάποτε υπήρχε ανάμεσά τους ταξιδεύει αέναα στο σύμπαν, σαν απαρηγόρητη ψυχή.

Η ταραχή προήλθε από μια ανεξήγητη σειρά σκέψεων όπως «Σαν Φρανσίσκο; Είναι πολύ μακριά. Δηλαδή τι; Για πάντα; Α… Και οι δουλειές του εδώ; Η κοπέλα του; Τι με νοιάζει εμένα για την κοπέλα του! Α, δε θα’θελα να είμαι στη θέση της… Ευτυχώς δεν είμαι!», και το ένα φέρνει το άλλο και  διάφορα περνούν από το κεφάλι σου και  νομίζεις ότι ξαφνικά η ενέργεια που λέγαμε, τρέχει καταπάνω στη γη ωσάν μετεωρίτης. (Εισπνοή σε αυτό το σημείο). Σαν εκείνους τους αστεροειδείς που στο παρατσάκ δεν συγκρούονται με τη Γη, είναι ένας στιγμιαίος φόβος, μια στιγμιαία έξαψη που φεύγει αμέσως με την πρώτη εκπνοή  (στο ντάμπο (για τους γνώστες..)) σα να μη σε έπιασε ποτέ καμία ταραχή. Τόσο στιγμιαίο. 

Ο Γοητευτικός είχε πάντοτε όραμα και στόχους, μα πάνω από όλα, ταξιδιάρα ψυχή. Αυτά άλλωστε, ήταν από τα βασικά στοιχεία της γοητείας του. Με αεροπλάνα και βαπόρια, μπορούσε να κατακτήσει γη και ουρανό. Με δύο ή με τέσσερις ρόδες, θα έφερνε βόλτα όλο τον κόσμο. Του άρεσαν οι τέχνες, μα καταλάβαινε και τα μαθηματικά. Ο δρόμος για την Αμερική, ήταν μονόδρομος…!

Η ενέργεια θα συνέχιζε να περιφέρεται στο άπειρο, εκεί που ανήκε, δηλαδή σε κάτι χωρίς μέση, αρχή και τέλος.  Άλλωστε τo ατελές, το ρομαντικό και οι  ανεκπλήρωτοι έρωτες , είναι φτιαγμένοι από αστερόσκονη!

Καλή αρχή στο νέο σου ξεκίνημα!!!Εύχομαι ολόψυχα ό,τι καλύτερο!

A.Z.