4.12.12

Who still works in Black



Η Μπέμπα είχε φτάσει στην ώρα της, αφού πρώτα ξόδεψε μισό ντεπόζιτο, πλήρωσε διόδια και κόλλησε δέκα αυτοκόλλητα νικοτίνης στην πλάτη, για να αντέξει ακόμη ένα δεκαπεντάωρο στο «γραφείο». Η Λόλα, η αφεντικίνα, δεν είχε έρθει ακόμα, αλλά όμως είχε στείλει τη Φιλιπινέζα της, μαζί με την τσάντα και το λαπ τοπ. Τα επόμενα λεπτά ήταν μαρτυρικά για τους πέντε εναπομείναντες υπαλλήλους (όλοι οι άλλοι είχαν ήδη παραιτηθεί…). Η Λόλα, βαμμένη ξανθιά γύρω στα πενήντα, καλοσυντηρημένη, με αδύνατο σώμα και ρυτίδες έκφρασης που μαρτυρούν τη σκοτεινή της φύση, έστελνε πάντα πρώτα τη Φιλιππινέζα στο γραφείο κι ερχόταν λίγο μετά. Το μεσημεράκι πες. Μέχρι εκείνη την ώρα το δημιουργικό γραφείο ήταν ήρεμο, οι γραφίστες έκαναν με χαρά τη δουλειά τους, η δημιουργία και η θετική ενέργεια βασίλευαν. Η Λόλα μπήκε όπως πάντα με βήμα ταχύ, ψεύτικο χαμόγελο και βλέμμα που πετούσε σπίθες. Όλοι ανασκουμπώθηκαν και κρατούσαν από αγωνία την αναπνοή τους μέχρι να διασχίσει την αίθουσα και να κλειδωθεί στο δικό της γραφείο.

Η ιδιαιτέρα γραμματεύς της Λόλας ήταν 10 μηνών έγκυος, τούρλα η κοιλιά, κουρασμένη μέση και μαύρους κύκλους στα μάτια…και προφανώς με αντισηπτικά και χειρουργικά γάντια στην τσάντα, έτοιμη να γεννήσει μέσα στην εταιρεία προκειμένου να μη λείψει ούτε στιγμή. Η Μπέμπα και η άλλη μαθητευόμενη, έκαναν το σκατό τους παξιμάδι και επέμεναν να πηγαίνουν απλήρωτες τον πρώτο μήνα, και ο Παπατζόν ο συνεργάτης τους, κράταγε τα πρακτικά «who still works in Βlack». Το black ήταν το όνομα της εταιρείας, αλλά πολλοί δούλευαν με μαύρα εκεί μέσα, με την πρόφαση της δοκιμής και της μαθητείας. Καργιόλα Λόλα! Η Λόλα είχε και μια αδερφή, τρεις φορές χειρότερη από δαύτη, αλλά ευτυχώς η Μπέμπα δεν είχε συναναστροφές μαζί της, πρώτον γιατί ήταν σε άλλον όροφο και δεύτερον γιατί η Τζέσικα (αδερφή της Λόλα) ήταν διαρκώς σε meetings εκτός εταιρείας ή και εκτός Ελλάδας. Στην είσοδο του κτιρίου είχε κρεμάσει ένα κάδρο με εκείνη στα μπράτσα του Τζώρτζ Μπους (όχι φώτοσοπ, αλήθεια). Όπως καταλαβαίνει κανείς, η Λόλα και η Τζέσικα πίστευαν ότι οι υπάλληλοί τους προέρχονται από κατώτερες κοινωνίες, ούτε καν ανθρώπινες κι έτσι τους φερόντουσαν σα ζώα. Κάθε εβδομάδα υπήρχαν κάποιοι που ξεσπούσαν σε γοερά κλάματα, μόνο και μόνο επειδή η Λόλα τους ξέχεζε πατόκορφα. Ο Παπατζόν, εκτός από τα πρακτικά και την κανονική δουλειά του, είχε και μερικά…χρέη παραπάνω. Η Λόλα τον διέταζε να πάει τη Φιλιππινέζα της στο σπίτι, ή να πάει στο σουπερμαρκετ να αγοράσει φρέσκες ντομάτες για το bloody mary που θα της ετοίμαζε υποχρεωτικά (και μπάρμαν ο Παπατζόν!). Η εγκυμονούσα μέχρι τελευταία στιγμή, έτρεχε στο κομμωτήριο όπου η Λόλα έβαφε ρίζα, για να της κάνει «briefing». Για να φανταστείς, η ιδιαιτέρα της Λόλα είδε πρώτη φορά το παιδί της την ημέρα που γέννησε και το ξαναείδε μόνο όταν παραιτήθηκε (περίπου 1 χρόνο μετά)

Όταν τελικά η Λόλα αποφάσισε να προσλάβει τη Μπέμπα, η Μπέμπα κατάλαβε ότι τώρα όχι μόνο θα πληρώνει βενζίνη και διόδια, αλλά και της Παναγιάς τα μάτια, αφού θα έπρεπε να πληρώνει και την ασφάλειά της. Η Λόλα ξεμπέρδεψε στα γρήγορα κι έφυγε βιαστικά, δεν ξέρουμε που πήγε. Ήταν όμως τόσο βιαστική, που ξέχασε τη Φιλιππινέζα της στο γραφείο… Η Φιλιππινέζα καθόταν αγκαλιά με το λαπ τοπ στο σκοτεινό γραφείο και περίμενε υπομονετικά «το κυρία Λόλα να γκυρίσει»… Ούτε φαγητό, ούτε νερό…ούτε στην τουαλέτα δεν πήγαινε χωρίς άδεια της κυρίας Λόλας. Μεσάνυχτα η Λόλα θυμήθηκε ότι κάτι λείπει από το σπίτι και διέταξε τον όποιο υπάλληλο με αυτοκίνητο έχει μείνει στο γραφείο, να της γυρίσει τη Φιλιππινέζα. Γιατί φυσικά, οι υπάλληλοι who still work in Black, δουλεύουν μέχρι το ξημέρωμα!

Η μαθητευόμενη Γκρέις, φίλη της Μπέμπας, δεν άντεχε άλλο αυτή την πίεση, το βρίσιμο, το ξεφτίλισμα… Δεν άντεχε άλλο να γυρίζει με πονοκέφαλο και κλάματα στο σπίτι της, να ακούει τις προσβολές της Λόλας όποτε αυτή είχε νεύρα κι όλα αυτά για έναν μισθό Ινδίας. Το συζητούσε με τη Μπέμπα πριν πάρει τη μεγάλη απόφαση να χτυπήσει την πόρτα του γραφείου και να ανακοινώσει στην Αφεντικίνα της «παραίτηση». Όλο αυτό το διάστημα, η Γκρέις, η Μπέμπα, ο Παπατζόν κι όποιος άλλος είχε περάσει από εκεί μέσα, «καργιόλα» την ανέβαζαν, «αγάμητη» την κατέβαζαν… Πίσω από την πλάτη της φυσικά και χωρίς να είναι παρούσες οι πιστές της Φιλιππινέζες (είχαν την οικόσιτη κι άλλη μια που ήταν μόνο της εταιρείας). Η Γκρέις μάζεψε κουράγιο και πήγε στην Τζέσικα να το ανακοινώσει, καθότι η Λόλα έλειπε εκείνη την ημέρα… Δεν πρόλαβε να ανοίξει το στόμα της και η Γκρέις ήξερε… «Εγω σας το είπα ότι έχει κάμερες και μικρόφωνα παντού!», είπε ο Παπατζόν… Και τόσο καιρό όλοι αναρωτιόντουσαν τι ακριβώς δουλειά κάνει η Τζέσικα… Μα τι άλλο; Παρακολουθούσε τους υπαλλήλους της black!!!

«Φύγε, αλλά πρέπει να μας βρεις αντικαταστάτρια», της είπε με ειρωνεία η Τζέσικα. \
«Δεν ξέρω κανέναν που να ενδιαφέρεται…λυπάμαι» αποκρίθηκε η καημένη Γκρέις με όση αξιοπρέπεια της είχε απομείνει…
«Ε δε μπορεί, κάποια φίλη σου θα ψάχνει για δουλειά!», επέμεινε η Τζέσικα…
«Δεν έχω καμία!», απάντησε η Γκρέις
«Τότε φέρε τη μάνα σου! Πάντως έτσι δεν θα μας αφήσεις ξεκρέμαστους.» (κι όμως παιδιά, είναι #true_story…)

Όλοι ήθελαν να φύγουν…Κάποιοι άντεχαν περισσότερο καιρό κι άλλοι λιγότερο. Ανάλογα με το πόσο χοντρόπετσος είσαι και πόσο ανάγκη έχεις τη δουλειά των 200 ευρώ. Η Μπέμπα εκείνη την τελευταία εβδομάδα της στη Black Products and Designs επεξεργαζόταν μια πρωτότυπη επαγγελματική πρόταση που της είχαν κάνει…Κι όταν επιτέλους πήρε την απόφαση...

«Λόλα, καργιόλα, παραιτούμαι!» , της είπε και άναψε τσιγάρο επίτηδες, επειδή ήξερε πόσο θα την εκνευρίσει… Κάθισε στην καρέκλα χωρίς να ρωτήσει και με θράσος ανέβασε τα πόδια της στο γραφείο!!!  Η Λόλα τρελάθηκε, της κόπηκε η λαλιά, η λολιά κι η καργιολιά. «Και που θα βρεις καλύτερα χρυσό μου;», της είπε για να την πικάρει. Η Μπέμπα γέλασε, φύσηξε τον καπνό στα φρεσκοβαμμένα μαλλιά της, «φεύγω...πάω  στην Ιαπωνία!»… Το ίδιο βράδυ κάποιος έβαλε εκρηκτικό μηχανισμό και η Black έγινε όνομα και πράμα (χωρίς θύματα μάλλον, αλλά δεν ξέρουμε αν είχαν ξεχάσει και καμιά Φιλιππινέζα μέσα…)

No comments:

Post a Comment

Any comments?