Η ψύχωση της "Αγγλίδας" vol2

Όπως καταλαβαίνεις, αν έρχομαι μόνη μου σπίτι σου ή στο ραντεβού μας, είμαι πάντα η πρώτη. Όμως μερικές φορές, μετακινείσαι με άλλους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να καθυστερείς κι ίσως να φτάνεις τελευταίος και καταϊδρωμένος.

Παράδειγμα τρίτο: Εκείνη την Κυριακή η φίλη μου η Ειρήνη μου είπε να πάμε να βρούμε μια παρέα φίλων σε ένα ταβερνάκι με live μουσική κατά τις 5.00. Το «κατά τις 5» για εμένα σημαίνει μεταξύ 5 ντάν και 5 και τέταρτο. Αλλιώς γίνεται «κατά τις 5.30». Ήταν ήδη αργά το απόγευμα και για να προλάβω να πάω από το σπίτι της να την πάρω και να είμαστε 5 η ώρα στο ταβερνάκι, δεν πρόλαβα να κάνω μπάνιο. Δεν έχει σημασία, σημασία έχει να είμαι στην ώρα μου, ακόμη κι αν είναι να θυσιάσω την ομορφιά της κεφαλής μου. Ναι λοιπόν, προτίμησα να πάω άλουστη, παρά καθυστερημένη. Στις 5.10 βρίσκομαι να κάθομαι στο σαλόνι της Ειρήνης, η οποία βαφόταν με το πάσο της, επειδή ούτως ή άλλως έπρεπε να περιμένουμε τη Μαριλένα και μετά την Ιωάννα. Για κάθε κοπέλα που προσθέτουμε υπολογίζουμε το λιγότερο ένα τέταρτο καθυστέρησης παραπάνω. Ο εκνευρισμός μου απερίγραπτος. «Και εγώ γιατί να είμαι άλουστηηηη;;; Για να περιμένω εσάαααςςς;; Γιατί πρέπει πάντα να περιμένω εγώ τους άλλουουουους;;; Και τι ώραααα θα φτάσουμεεε επιτέεεελους εκείιιι;;;;», υστερία για ακόμη μια φορά και ψύχωση που εγώ δεν έκανα μπάνιο για να είμαι στην ώρα μου… Αφού το ξέρω ότι όλοι οι άλλοι άνθρωποι καθυστερούν. «Καλά δεν έχουμε και ραντεβού! Τους είπαμε ότι θα περάσουμε!». Όχι, όχι και πάλι όχι. Με το it να με καθορίζει από πάνω ως κάτω, τους είπαμε ότι θα περάσουμε «κατά τις 5». Κι η ώρα είχε πάει ήδη 6.48 όταν φτάσαμε επιτέλους.

Σημασία έχει κι η λεπτομέρεια. Αλλιώς δεν θα ήταν ψύχωση… Παράδειγμα τέταρτο:  Το τέταρτο κάνει τη διαφορά. Όταν κανονίζω έναν καφέ, θέλω να ξέρω ακριβώς τι ώρα θα βρεθώ με τον άλλον. Όχι ότι έχω πάντα κάτι άλλο να κάνω, απλά δεν μου αρέσει να περιμένω και δεν μου αρέσει να είμαι στην άγνοια. Αργείς που αργείς, τουλάχιστον πες μας πόσο θα αργήσεις! Η Ζωζώ το ξέρει, κι είναι η μόνη που είναι σχετικά συνεπής. Για να μη με εξοργίσει λοιπόν, μου λέει «4.15» κι όταν πάει η ώρα 4.15 και ξέρει ότι θα χτυπήσω το πρώτο τηλέφωνο με πανικό «που είσαιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι;», με προλαβαίνει και  στέλνει μήνυμα «4.18 θα είμαι εκεί! Σε τρία λεπτά!». Και τότε ησυχάζω και δεν μου χαλάει η διάθεση. Παρότι λοιπόν σας φαίνομαι αντιπαθητική λόγω αυτής της μανίας μου, εμένα που με ξέρετε πλέον πως είμαι, έχω περιμένει επαγγελματικό ραντεβού 2 ολόκληρες ώρες! Και να περιμένω, και να καλώ και να μη μου το σηκώνουν… Αυτό τι μας λέει; Ότι όχι απλώς όλοι οι άνθρωποι είναι ασυνεπείς, αλλά ότι δεν είναι καθόλου μα καθόλου επαγγελματίες. Αλλά πάλι, εμένα λένε τρελή.

Το it όμως, και  γι’αυτό είναι it, αλλιώς δεν βρίσκω τίποτε κακό στο να είσαι συνεπής και επαγγελματίας, εμφανίζεται εκεί που δεν περιμένεις ότι μπορεί να εμφανιστεί. Όπως π.χ. όταν είσαι στο αυτοκίνητο και πηγαίνεις στο πλησιέστερο σούπερ μάρκετ, χωρίς να έχεις δώσει ραντεβού με το γάλα και τα αβγά. Παράδειγμα πέμπτο: Η απόσταση από το σπίτι μου μέχρι το σούπερ μάρκετ είναι με το αυτοκίνητο 5 έως 7 λεπτά (ανάλογα με το φανάρι). Επειδή έχει πάρκινγκ, στα 10 λεπτά το πολύ είσαι ήδη με το καλαθάκι στο χέρι. Ξεκινάς λοιπόν να πας στο σούπερ μάρκετ γνωρίζοντας ότι η απόσταση είναι γελοία και σε μισή ώρα θα έχεις ξεμπερδέψει. Πριν όμως φτάσεις στο φανάρι, ένας καθυστερημένος πάει με 10χλμ/ώρα, ένας Θεός ξέρει γιατί, αυτός δουλειές δεν έχει; Δεν μπορείς να τον προσπεράσεις, δε μπορείς να κάνεις τίποτα, από το να κολλήσεις από πίσω του και να τον βρίζεις με όλο σου το είναι και να υπομένεις μια ασυγχώρητη και χωρίς κανένα λόγο ή σκοπό καθυστέριση. Κούντα τα χεράκια σου! Πάρε μπρος! Κοιμήση! Καράβλαχε! Στρίψε επιτέλους! Αποφάσισε που θες να πας! Τι πατάς φρένο στο ίσιωμαααα;;; Και κάπως έτσι ερχόμαστε στο παράδειγμα έκτο και φαρμακερό: Το μαρτύριο της οδήγησης.

Έχετε παρατηρήσει  πιστεύω, ότι τα Σαββατοκύριακα όλοι οι οδηγοί πάνε με το πάσο τους. Ήταν καλοκαίρι, Σάββατο πρωί κι η διαδρομή ήταν «Βούλα-Λαγονήσι». ΄Όπως καταλαβαίνεις, ο κόσμος πήγαινε για μπάνιο… Εγώ όμως η καψερή, πήγαινα στη δουλειά μου! Εγώ, μανταμίτσα με το κόκκινο πεζό, δεν πάω στην πλαζ! Και βιάζομαιιιιιιιιιι!!!!!!!!!