Blue 2012

Το καμικάζι το ξέραμε πάντα (η δική μου γενιά τουλάχιστον) διότι υπήρχε και σε ποτό. Όχι ότι το είχαμε δοκιμάσει… Απλά είχαμε εξοικειωθεί με τη λέξη. Ύστερα έγινε πάλι κάτι τρομερό  και μάθαμε τους Ταλιμπάν. Από τότε που το μάθαμε, δε σταματήσαμε να το λέμε… Λες και πριν από αυτό, δεν υπήρχαν Ταλιμπάν, αλλά μόνο Καμικάζι.

Λίγο καιρό μετά, έγινε κάτι εξίσου τρομερό… Κι έτσι μάθαμε το τσουνάμι. Σε όλα τα παιδικά, μα το Δία, αλλά και στο Μπέι-γουοτς, ακούγαμε για την παλίρροια. Το τσουνάμι δεν το είχαμε ακουστά… Από τότε, ο κόσμος κινδυνεύει με τσουνάμια σε όλες τις ταινίες (συμπεριλαμβάνονται οι ειδήσεις του ΑΝΤ1!).

Πριν από αυτά, ανακαλύψαμε το Μιλένιουμ…

Πριν από 2 μήνες, ανακάλυψα το semi-φρέντο… (αλλά αυτό δε το βάζω στη λίστα γιατί μάλλον πρόκειται περι δικής μου ασχετοσύνης και μη σας πάρω στο λαιμό μου).

Αυτή τη χρονιά, όλο το φεισμπούκι μιλάει για το «Μπλέ Φεγγάρι» ή αλλιώς τη «Μπλέ Πανσέληνο». Οι πιο γκάου από τους εξερευνητές (αυτοί που βλέπουν ακόμα παιδικά και μπέι γουότς) πιστέψανε ότι θα δούν όντως φεγγάρι σε ιριδίζουσες αποχρώσεις (μη χειρότερα). Το θέμα είναι όμως, ότι μέχρι φέτος, φαίνεται πως κανείς δεν ήξερε ότι υπάρχει αυτή η ονομασία… Λες και πριν 2,7 χρόνια δεν είχε ξαναγίνει, ας πούμε. Λύσσα κακιά με το φεγγάρι απόψε.

Εγώ ξέρω μια πρωτοπόρο πάντως, που το ήξερε από καιρό το μπλέ φεγγάρι. Είναι βλέπεις, παλιά καραβάνα!

Τέλος πάντων, ωραίο το μπλέ-που-δεν-είναι-μπλέ φεγγάρι! Ωραίος τρόπος να αποχαιρετήσεις αυτό το καλοκαίρι, αν και για κάποιους από εμάς ήταν εξαιρετικά δύσκολο…

Για εμένα ήταν το πρώτο καλοκαίρι στην Αθήνα και τον καύσωνα… Όμως τώρα που τελείωσε, δε το μετανιώνω καθόλου, γνώρισα πραγματικά εξαίσιους ανθρώπους, έμαθα αρκετά πράγματα και ομολογώ, ότι τελικά ένιωσα μια συγκίνηση αφήνοντας πίσω μου το Royal Sweet…

Α la prochaine