Ce soir là, Guillaume a proposé une soirée au centre ville…L’invitation
était générale (sur fb). Au début on était pas très chaudes, mais on a décidé
d’essayer la vie nocturne à la française. On est arrivées à Jean Jaurès à 22h,
un peu en retard et… il n’y avait personne ! Ni moi, ni Fannie n’avions
le numéro de Guillaume, « c’est la merde », dit Fannie (moi j’ai déjà
conclu qu’ils sont partis sans les grecques).
Cinq minutes après, les deux français (Guillaume et Maxime) ont apparu,
marchant lentement, avec la même surprise au visage comme moi… « Oh
fuck ! On est nous les quatre ? » j’ai demandé Fannie en grec,
ayant un faux sourire ! Quelques moments d’embarras, après on s’embrasse
(les habitudes françaises…) . On est rentrés au Frog pour prendre un verre
(c’était la première fois que j’ai parlé avec eux même si on était au même
master, c’est bizarre). Un verre, deux verres.. cinq verres après nous sommes
partis ayant l’impression qu’ils sont presque sympas après tout.
Εκείνο
το βράδυ ο Γκιγιόμ πρότεινε να βγούμε κέντρο.. Η πρόσκληση ήταν γενική, στο φμπ…Στην
αρχή δεν πολυγουστάραμε να πάμε, αλλά αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε το ξενύχτι αλά
γαλλικά. Φτάσαμε στο Ζαν Ζορές στις 10, λίγο καθυστερημένες και…δεν βρήκαμε άνθρωπο!
Καμία από τις δυο μας δεν είχε τον αριθμό του Γκιγιόμ, «σκατάκια!», είπε η Φανή,
εγώ είχα ήδη βγάλει συμπεράσματα, του τύπου «έφυγαν χωρίς εμάς!». Πέντε λεπτά
μετά, εξίσου καθυστερημένοι, εμφανίζονται οι δυο γάλλοι (Μαξίμ και Γκιγιόμ),
περπατούσαν σιγά-σιγά κι είχαν την ίδια έκφραση έκπληξης στο πρόσωπο όπως εγώ «φάκα!εμείς
οι 4 είμαστε μόνο;», της λέω με ψεύτικο χαμόγελο! Λίγα δευτερόλεπτα αμηχανίας,
στραυροφιλιόμαστε όπως κάνουνε συνέχεια εδώ οι Γάλλοι και μπαίνουμε στο Frog για ένα ποτάκι (ούτε τους είχα
μιλήσει ποτέ ξανά, ήταν περίεργο). Μετά από ένα, δυό, πέντε ποτηράκια φύγαμε,
σα να είχαν αρχίσει να φαίνονται πιο συμπαθητικοί τελικά…
« Sauf que Guillaume m’a fait
ce geste de la main qui signifie Va te faire foutre! » dit Fannie
un peu troublée. Moi par contre, j’étais plus susceptible avec Maxime. C’est
toujours comme ça avec moi… J’avais la même mauvaise impression pour Athèna et à la fin, c’étaient
ces deux que j’aimerais le plus ! A l’époque je pouvais pas comprendre
l’humour de Maxime. Souvenir inoubliable : On était chez Camille et Maxime
m’a demandé si on avait des télévisions en Grèce ! (Maxime-Alexia
1-0). Je suis devenue furieuse évidement
et j’ai bien répondu faisant la tête. Maxime s’arrêta pas là, il m’a dit que je
ressemblais plus vielle ((Maxime-Alexia 2-0) et que je étais froide avec lui
(Maxime-Alexia 3-0). Je suis pas sûre,
mais après ça, je crois qu’on a bu de la vodka, il s’est assis près de moi et
on est devenu des amis. Cependant, je croyais qu’il est un peu phallocrate
(Maxime-Alexia 3-1) et qu’il a la peur de xénophobie (Maxime-Alexia 3-2), alors
je l’appelai raciste ! (Maxime-Alexia 3-3)
«Εκτός ότι ο Γκιγιόμ μου έκανε κωλοδάχτυλο…» είπε η Φανή
κάπως μπερδεμένη. Εγώ αντιθέτως, ήμουν παρεξηγημένη σε μόνιμη βάση με τον Μαξίμ.
Πάντα έτσι κάνω, τα ίδια με την Αθηνά και στο τέλος, αυτούς τους δύο τους αγάπησα
περισσότερο από όλους τους άλλους! Εκείνη την εποχή ακόμα, δεν καταλάβαινα το
χιούμορ του. Αξέχαστη ανάμνηση: Είμαστε της
Καμίγ κι ο Μαξίμ με ρωτάει αν στην Ελλάδα έχουμε τηλεόραση (1-0). Έγινα έξαλλη
και απάντησα αναλόγως κάνοντας μούτρα. Δεν σταμάτησε ούτε εκεί, μου είπε ότι μοιάζω
μεγαλύτερη από την ηλικία μου (2-0) και ότι είμαι κρύα (3-0). Δεν είμαι σίγουρη,
αλλά νομίζω ότι μετά ήπιαμε λίγο βότκα, έκατσε δίπλα μου και ξαφνικά γίναμε φίλοι.
Παρόλαυτά, πίστευα ότι είναι λίγο φαλλοκράτης (3-1) και ότι πάσχει από ξενοφοβία
(3-2) και στο τέλος τον αποκάλεσα ρατσιστή (3-3).
Il y a toujours
des gens qui pensent que je suis snob et distante. Mais pas Moustaph !Il
m’a trouvé seule dans le parc ce jour là, j’étais tellement déprimée… Je
pleurais parce que…(shhh secret). On a parlé profondément, cette discussion m’a
influencé beaucoup et m’a aidé à se conformer en France (Bon, est-ce que tu
peux faire le contraire maintenant parce que je suis déprimée de nouveau et je
veux plus rentrer en Grèce ?)
A Toulouse j’étais
jamais rentrée bourrée ou trop tard chez moi… Jusqu’au Novembre; on
a commencé par chez Emilie! A mon avis, c’étais pas l’alcool… C’étais
l’origan de dakos… Je présentai le dakos comme tapas grec…et puis, on est
atterris 50km loin à pieds, chez Gautier ! Fannie n’avait pas trop bu, par
contre, elle était très sobre. « Alexia ! », m’appela un peu
hystériquement, « tu sais où on est ? »… « No
idea ! » j’ai répondu très calme. « Bon… on est à coté de Paul
Sabatier ! C’est loin !»…Oé, c’était loin mais c’était une
soirée des meilleures…
Ah non !
Cette soirée étais le 3 Décembre finalement!!! Décembre déjà ? Pf, ça va trop vite…
Πάντα στη ζωή μου, οι άνθρωποι νομίζουν ότι είμαι σνομπ
και απόμακρη. Αλλά όχι ο Μουστάφ! Με βρήκε μόνη στο πάρκο μια μέρα, ήμουν πολύ
καταπτοημένη, νομίζω έκλαιγα λίγο… (μυστικό το γιατί). Μιλήσαμε αρκετή ώρα, αυτή
η συζήτηση με επηρέασε πολύ και με βοήθησε να προσαρμοστώ στη Γαλλία… (Μήπως
μπορείς να κάνεις το ίδιο τώρα που δε λέω να γυρίσω στο Ελλαδιστάν;)
Στην Τουλούζ, ποτέ δεν είχα γυρίσει πολύ αργά ή μεθυσμένη
σπίτι μου… μέχρι το Νοέμβριο. Ξεκινήσαμε από το σπίτι της Εμιλί… Κατά τη γνώμη
μου δεν έφταιξε το αλκοό, αλλά η ρίγανη του ντάκου… Το παρουσίασα σαν ελληνικό
τάπας…μετά από αυτό, καταφτάσαμε μετά από αμέτρητα χιλιόμετρα περπάτημα στη βίλα
του Γκοτιέ (βλέπε Penthouse). Η Φανή δεν είχε πιεί τόσο, αντιθέτως ήταν
αρκετά νηφάλια για να με ρωτήσει σε υστερικό τόνο κι ενώ εγώ ήμουν κοσμάρα «Αλεξία!
Ξέρεις που είμαστε παιδάκι μου;», της λέω «ούτε καν!» και μου αποκάλυψε ότι είμαστε
κοντά στο Πολ Σαμπατιέ, αρκετά μακριά δηλαδή… Ωστόσο ήταν από τις καλύτερες
βραδιές!
Ααα, όχι! Αυτό έγινε 3 Δεκεμβρίου τελικά! Δεκέμβριος; Κιόλας;
Πφ… ο χρόνος φεύγει πολύ γρήγορα…
No comments:
Post a Comment
Any comments?