Αποστολή: Η Λίστα του Κίλερ vol5

«Πες μας…τι συμπτώματα έχεις;», ο Κοντός πήρε στυλό και χαρτί και σημείωνε. «Έχω νεύρα… Μου έρχεται να φάω τα νύχια μου…Μου έρχεται να σας πω «αγαπούλες»… Έχω μια επιθυμία να σας θάψω όλους, να στήσω ίντριγκες, πλεκτάνες, να αποκαλύψω τα μυστικά… Α! Και μια ξαφνική προτίμηση στην Άντζελα Δημητρίου…Αυτό το πρόγραμμα τρελαίνει το μυαλό σου, νομίζω ο στόχος είναι να αποκαλύπτεις μόνος την ταυτότητά σου…Μπορώ να έχω ένα μπουκάλι βότκα τώρα;», είπε η Αρχιμαφιόζα που πλέον δεν αναγνώριζε τον εαυτό της. Η Τσίχλα μαγνητοφωνούσε τη συνέντευξη για να της την βάλει να την ακούσει ξανά, σε περίπτωση που το μικρόβιο της Ζαμπέτας διέβαλε κι άλλο τον οργανισμό της. Ύστερα, τηλεφώνησαν κρυφά σε εκείνον τον εξαίρετο Ινδό Γιατρό, που είχε διαγνώσει το Μακντοναλιζασιόν Μπουλιμίκ της Τσίχλας… Του έβαλαν να ακούσει την κασέτα και του εξήγησαν την κατάσταση, αποφεύγοντας να αναφέρουνε βέβαια το μικροτσίπ. «Μα ναι! Είναι ένα μικρόβιο που προέρχεται από τη λίμνη Murray στη Νότια Καρολίνα! Είναι ξεκάθαρο, η φίλη σας πάσχει από Τρικεντινιζέσιοναλ Ζαμπετισιόν!».

«Νομίζω πρέπει να κάτσεις αβγό σου αποστολή αύριο», είπε ο Ζεμ και  η Αρχιμαφιόζα έβγαλε καπνούς από τα αφτιά. «Δεν υπάρχει περίπτωση! Είμαστε επαγγλεματίες! Κι εσυ Κοντέ, πρόσεξε να απενεργοποιήσεις τα μικροτσίπ, μη τα εξουδετερώσεις και πάθω τίποτα! Όσο για τον άτιμο τον Σεντρίνκ, λίγα τα ψωμιά του, αυτό ήταν! Θα τον βγάλω από τη μέση, θα τον θάψω στο Γκαρόν!». Πρώτη φορά η Αρχιμαφιόζα μιλούσε τόσο σκληρά… Το σχέδιο ήταν εξαιρετικό, μόνο που ο Κοντός δεν είχε ιδέα από τεχνολογία, κι έτσι έπρεπε να φοράει στο αφτί του ακουστικό, για να λαμβάνει οδηγίες από κάποιον που ξέρει. Θα κάρφωνε ένα γιουεσμπέ στον πύργο του υπολογιστή για να μεταφέρει τις πληροφορίες στον οδηγό του. «Ποιος θα είναι ο οδηγός μου όμως; Από εμάς κανείς δεν ξέρει…», είπε ο Κοντός δυσαρεστημένος από το σχέδιο και για να ξεχάσει την πίκρα του, άρχισε να μετράει υδατάνθρακες στο διατροφικό του πρόγραμμα. «Ξέρω κάποιον που τα πάει πολύ καλά με τους υπολογιστές και θα είναι ξύπνιος εκείνη την ώρα..», απεφάνθη η Τσίχλα. «ΠΟΙΟΣ?», πετάχτηκε ο Ζεμ, σχεδόν ζήλεψε… Υποπτεύτηκε εκείνο τον ύπουλο πράκτορα Αλί Μπιρμπίλαν… Ή μήπως να ήταν ο Μαδαγασκαριανός; Ή μήπως ο Βραζιλιάνος; Η Τσίχλα είχε πολλές κατακτήσεις. «ο V… Είναι πάντα συνδεδεμένος με το Iphone, απαντάει στα email με σβελτάδα… Είναι άπαιχτος ο τύπος μιλάμε!». Ο Ζεμ έπεσε από τα σύννεφα. «Για τον καθηγητή V μιλάς;», τη ρώτησε και έσπρωξε τα γυαλιά του προς τα πάνω, κάνοντας τα φρύδια του σαν κουνάβι. Ο καθηγητής V ήταν πράγματι ο καταλληλότερος για αυτή τη δουλειά. Η Τσίχλα, ο Ζεμ, η Αρχιμαφιόζα… ήταν πιστοί φοιτητές στη Σχολή της Εταιρείας.

«Alooooo?»

«Καθηγητά! C’est Tsiclà ! »  H Tsiclà μπήκε κατευθείαν στο θέμα.

«Ω! Δυστυχώς βρίσκομαι στις Seychelles διακοπές… Σας προτείνω να απευθυνθείτε στον σταζιέρ μου τον Πολ, είναι μεγάλος επιστήμονας», τους είπε και έδωσε τα στοιχεία επικοινωνίας. Ο Πολ συμφώνησε να βοηθήσει… Κι η αποστολή τέθηκε σε εφαρμογή την επόμενη ημέρα ακριβώς…  Η Τσίχλα σημαιοστολήθηκε και χέρι χέρι ή πόδι πόδι με τον Ζεμ έβγαζαν φωτογραφίες. «Στοοοοοοοοοοοοοοοοοοοπ!» γκάριξε ο Κοντός. «Ζεμ, ευθυγράμισσε τα γυαλιά σου! Κι εσυ Τσίχλα, βάλε αυτή την μπλούζα και πιάσε πάνω τα μαλλιά σου, να φανεί η αρχοντιά σου και πως η φωτό τραβήχτηκε άλλη μέρα!».  Η Αρχιμαφιόζα, ούσα μολυσμένη από τον ζαμπετικό ιό ήθελε να πει κακία. «Γιατί; Θα το εκτυπώσουμε όντως το φιλμ αγαπούλα;». Ήταν προφανές πως όχι, αλλά ο Κοντός ήθελε όλα να αγγίζουν την τελειότητα…

Ο Ζεμ έπιασε από το χέρι την Τσίχλα και με το φιλμ στο χέρι μπήκαν χαρούμενοι στο φωτογραφείο. Ο Πατρίκ, ο υπάλληλος, τους χαιρέτησε με ενθουσιασμό, είχε καιρό να δει Γάλλους το μαγαζί όπως είπε. Ήταν άχαρος, αξύριστος, άσχημος, γκρί μαλλιά, άσχημα γυαλιά, απαίσιο τετραγωνισμένο στόμα… Ένας κακομοίρης φαινόταν, γλυκούλης και κακασχημούλης. Κι όμως, όταν αυτός ο αθώος άνθρωπος, που νόμιζες ότι έχεις απέναντί σου, εξαφανιζόταν από τη ρεσεψιόν και πήγαινε στο πίσω δωμάτιο, τάχα μου για να εμφανίσει τα φίλμ, στην πραγματικότητα έκανε βρωμοδουλειά… Ποιος να το περίμενε! Η Τσίχλα δεν ήθελε να το πιστέψει… «Έχει κάτι ανώμαλο! Μ’αρέσει! Αυτός είναι είμαι σίγουρος!», είπε ο Κοντός και μπήκε στη σακούλα του… 


"Πολ έτοιμος;"
"Colos scata" (ήταν το σύνθημα κι η αποστολή ξεκίνησε..)