Maths? My ass! Vol2

Πέρασαν κιόλας 4 μήνες από την πρώτη και τελευταία φορά που αναφέρθηκα σε αυτό το απαίσιο, αισχρό, αντιπαιδαγωγικό μάθημα «Καλκιούλ Εκονομίκ», με τα εφαρμοσμένα μαθηματικά, τους λογαρίθμους, τις γεωμετρικές προόδους, τους τόκους, τα επιτόκια, τις επενδύσεις και τα λοιπά μισητά χρηματοοικονομικά, τα κινέζικα σύμβολα στα οποία παρεμβάλλονται ελληνικά γράμματα…. Και φτάσαμε μια ανάσα πριν από τις εξετάσεις. Ο στόχος φίλοι μου, είναι το 5. Το 5 στα 20 βέβαια, όχι στα 10…

Στο τελευταίο μάθημα, παρατήρησα ότι ο Μαθηματικός έχει ξεκούμπωτο φερμουάρ. Κάθε φορά που έχωνε τα χέρια στις τσέπες, τα μαγαζιά του ανοίγανε διάπλατα… Δεν γινόταν να μη το παρατηρήσεις. Ανοιγόκλεινε που λέτε ασταμάτητα, διότι οι Γάλλοι συμφοιτητές μου, τον είχαν στήσει στον τοίχο και τον έβριζαν, επειδή δεν καταλαβαίνει κανείς μας ούτε τις εκφωνήσεις. Εκείνος λύσσαγε, ούρλιαζε κι αυτός «Τι λέτε ρε κωλόπαιδα; Θα προσαρμοστεί το πρόγραμμα του μεταπτυχιακού στο άι κιού των φοιτητών; Οι φοιτητές πρέπει να προσαρμοστούν στο πρόγραμμα!» και επανέλαβε για χιλιοστή φορά «Εγώ δεν κάνω Σοσιολοζί!!!Αυτό δεν είναι μάστερ Κοινωνιολογίας!».

Η Εμιλί γρύλλιζε μέσα της, αλλά έξω της ψέλλιζε «μα… μα….». Είχε γίνει κατακόκκινη σα πασχαλινό αυγό, σα να είχε λουστεί με πατζαρόζουμο. Η Μαργιορί , έξαλλη κι αυτή, είχε πετάξει κάτω το στυλό, αρνούταν να γράψει το παραμικρό. «Είναι δύσκολα αλλά εσείς μας τα κάνετε ακόμα πιο περίπλοκα! Κάθε φορά που σας ρωτάμε κάτι το περιπλέκετε περισσότερο!!! ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ!», να του λέει και να γελάει ειρωνικά κι εγώ να θυμάμαι τον Βέλτσο… Κι αυτός ακαταλαβίστικα τα έλεγε κι άπαξ κι έκανες ερώτηση μπερδευόσουνα χειρότερα. Έφευγες από το αμφιθέατρο κι αναρωτιόσουν, ποιος είμαι ; Εγώ ή ο Άλλος; (λακανική παράνοια…). Όμως με τα μαθηματικά δεν το έχω… Στον Βέλτσο έβαλα φαντασία και διαστροφή και πέρασα…Η έμπνευση στα μαθηματικά είναι άλλο φρούτο, ποτέ δεν την είχα και ποτέ δεν θα την έχω, πρόκειται για ένα κομμάτι του εγκεφάλου μου που έχει καταστραφεί ολοσχερώς, τότε που έπεσα από το ποδήλατο μικρή…

Ο Μαξίμ είχε πέσει πάνω από την άσκηση με τα μούτρα, μασούσε την τσίχλα σα να μασάει φύλλα δάφνης… «Τι δηλαδή; Τώρα αυτός καταλαβαίνει;», είπα στη Φού κι άρχισα να του πετάω χαρτάκια, φιλτράκια κι ό,τι άλλο έβρισκα μπροστά μου. Κωλόπαιδο κι εγώ… Όχι κύριε, αν είναι να πέσω από το γκρεμό θα σε πάρω μαζί μου να έχω παρέα! Όλους! Μόνο τη Βιετναμέζα δε μπορώ να σταματήσω, αυτή ξέρει πάντα τη λύση πριν τελειώσει η εκφώνηση. Α στα διάλα κι αυτή, Φεβρουάριο με χιόνια κι έρχεται με  πέδιλο. Σαλεμένη! Εγώ το λέω, αυτοί που καταλαβαίνουν αυτά τα μαθηματικά έχουν πρόβλημα σοβαρό, δεν είναι στα καλά τους. Τρανή απόδειξη η Σαγιοναρού!

Μετά βαρέθηκα κι είπα να στρίψω. Έβγαλα τον εξοπλισμό πάνω στο έδρανο, φυλλάδια τετράδια κτλ τα είχα μαζέψει από ώρα, είχε ξεσπάσει μεγάλος καυγάς και το μάθημα είχε σταματήσει. Όλη η πίσω σειρά  γεμάτη εξαγριωμένους γάλλους φοιτητές που έβριζαν τον μαθηματικό κι ο μαθηματικός κουνώντας τα μπατζάκια του τους σκυλόβριζε πίσω. Μέσα στον όλο πανικό, η Φού ήθελε να μάθει τον Μους λίγα ακόμα ελληνικά… «Σκα-τά…Να φας ΣΚΑΤΑ! Ca veut dire mange merde» να του εξηγεί… (σημαίνει «φαε σκατα»). Η μόνη από την πίσω σειρά που δεν λογομαχούσε με τον μαθηματικό ήταν η κοκκινομάλλα, η Καμίγ. Με το που πήρε πρέφα το ταχύρυθμο μάθημα ελληνικών, που γινόταν εν ώρα δράσης και τη στιγμή που η Μαργιορί ήταν έτοιμη να πετάξει το τακούνι της στον πίνακα (σκηνή εμπνευσμένη από τα Ιπτάμενα Στιλέτα) η Καμίγ πετάγεται κι αρχίζει να φωνάζει κι αυτή για να την ακούσουμε εμείς οι μπροστινοί «Skata? Skato? Oh! Skato!!! Το λέμε κι εμείς εδώ αυτό!!!». Έστριψα και το πάρτι δεν είχε τελειώσει, ακόμα γινόταν πανικός. Ο Μαξίμ προσπαθεί πάντα να λύσει την άσκηση. Του ξαναπετάω ένα φιλτράκι, το φιλτράκι κάνει γκελ στον ώμο του και προσγειώνεται στο στόμα του Μους την ώρα που επαναλάμβανε στην καθηγήτρια Φού «skata na fas». Φτύνει το φιλτράκι πριν πνιγεί και με παρατεταμένο το χέρι έτοιμο να μουντζώσει μου λέει «eeee, malakas!» και με δείχνει. Ο Μους είναι άριστος μαθητής στα ελληνικά… Στα μαθηματικά δεν ξέρω…

Αυτή η παρωδία λέγεται Μάστερ 2… Το μήνυμα που μας πέρασε ο Μαθηματικός ανοίγοντας και κλείνοντας το φερμουάρ του παντελονιού του, νομίζω ήταν ξεκάθαρο!