Amis…cardiaques ! vol3

Άρχισα να βήχω, να φυσάω τη μύτη μου με όλη μου τη δύναμη, να τρίβω το κεφάλι μου και να τρεμοπαίζω τα ματόκλαδα…Όταν δεν με κοίταζε τσίμπαγα τα μάγουλα για να δημιουργήσω συμπτώματα πυρετού. Εκείνος να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει… Η Φού να μου χαιδεύει στοργικά την πλάτη και να λέει «χάλια είσαι Αλεξάκι…». «Ναι, χάλια, δεν νιώθω καλά…» να λέω εγώ. Αφού λοιπόν είχαμε ακούσει για όλες τις πρώην γυναίκες του οι οποίες ανά τα χρόνια όσο εκείνος μεγάλωσε αυτές μικραίνανε, για τα παιδιά ανά τον κόσμο, τις 8 γλώσσες που μιλάει (φαντάζομαι τις μιλάει απταίστως όπως και τα γαλλικά άλλωστε), τα χαμένα χρόνια της αθωότητας, τα ταξίδια, τις μπίζινες (αλλά τα καλύτερα τα μάθαμε την επόμενη μέρα), μας είπε ότι μπορούμε να φύγουμε και πως θα ήθελε το βιογραφικό μας, να το προωθήσει, μπας και δούμε άσπρη μέρα.  Αυτό σήμαινε αυτόματα ότι είχαμε δεσμευτεί να περάσουμε το βράδυ της Παρασκευής μαζί του, γιατί έπρεπε να τον καλοπιάσουμε. Καθώς διαβαίναμε την έξοδο του ξενοδοχείου, «Διάβασες το ζώδιό σου σήμερα;», ρώτησα τη Φού. Εκείνη έγνεψε πως όχι και τότε της είπα «χάλια τα αισθηματικά σου!». Το ραντεβού είχε πάει στράφι, φυσικά το αμόρε της Φού είχε περιμένει 2 ώρες στο κρύο (η πρώτη φορά που είδαμε χιόνια στην Τουλούζη, ιδανική βραδιά για πρώτο ραντεβού) και έφυγε με συμπτώματα πνευμονίας… Αλλά τώρα δεν μας ενδιαφέρει η γκαντεμιά της Φού, αρκετά την αναλύσαμε κι αυτή σε προηγούμενα επεισόδια.

Την επόμενη ημέρα η τάξη ήταν μισοάδεια. Οι Γάλλοι ήταν πάλι παρόντες, δεν θα έχαναν τέτοιο σόου. « Η Ελλάδα έχει πολύ κακό σέρβις. Έχουμε πολύ πιο καθαρές παραλίες από την Ιταλί, αλλά είμαστε κλέφτες! Έχουμε λα σαλάντ γκρέκ στην ταβέρν 8 γιούρο. Ξέρετε τι είναι η σαλάντ γκρέκ έτσι; (το έτσι το έλεγε στα ελληνικά, δεν είναι ποιητική αδεία, είναι η φρικτή πραγματικότητα)». Να υπενθυμίσω ότι πριν λίγο καιρό ξόδεψα όλη μου τη ρακή και έβαλα τα δυνατά μου να φτιάξω τον ωραιότερο ντάκο της Γης για να διαφημίσω τη χώρα μου και τώρα ήρθε αυτός να με κάνει ρόμπα. «Ούν ντομάτ, ουίλ, λε φρομάζ μπλάν=φέτα, ουν ελίτσα..8 γιούρο, φινί-τερμινέ!» και γέλασε ειρωνικά σα να λέει «α-στα-διάλα». Μετά αποφάσισε να μας πει μερικά «τσιφρ» (στατιστικά νούμερα) και επειδή μας έπεσαν βαριά, γυρίσαμε πάλι στην ιστορία της ζωής του. Άρχισε να λέει για ένα ελληνικό νησί (δεν θα στιγματίσω το καημένο νησάκι, δεν λεω ποιο, που να σκάσετε) που είχε δουλέψει στα νιάτα του κι είναι ο παράδεισος των Σουηδέζες ΜΙΛΦ (mother I d like to f*ck)  χάρη σε ένα κλάμπ «Μέμοριζ- Κάτι», που μου θύμισε το «νάιτ κλάμπ τροπικάνα», από «Το κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο». Από εκεί και ύστερα, οι ερωτικές αναφορές και τα σεξουαλικά σχόλια έδιναν κι έπαιρναν. «Κάποτε τις Ελληνίδες δεν τολμούσες να τις κοιτάξεις στα μάτια…»,είπε για να δικαιολογήσει τη στροφή στις αλλοδαπές. Άλλα ξέρουν από εμάς οι Γάλλοι βέβαια και γύρισαν και μας κοίταξαν όλοι, όχι απλά στα μάτια, αλλά από πάνω έως κάτω. Αλλιώς μας ξέρανε, λες να μας δούν με άλλα μάτια τώρα; «Θα γίνεις η 5^η γυναίκα του, έχω δει πως σε κοιτάει», μου στέλνει μήνυμα ο Μαξ, που καθόταν 3 θρανία πίσω μου. Η σεξοσυζήτηση κράτησε ξύπνιους τους μαθητές όμως, εκτός από τους Κινέζους. «Εσείς οι κινέζοι, είστε ανέκφραστοι. Έχω πρόβλημα με τους Κινέζους γιατί δεν μπορώ ποτέ να καταλάβω αν χαμογελάτε ή αν είστε θυμωμένοι… Έχετε πάντα την ίδια φάτσα με αυτό το ανεξήγητο χαμόγελο…». Οι Κινέζες κοιτάχτηκαν μεταξύ τους κι άρχισαν να επεξηγούν η μια στην άλλη ελπίζοντας ότι δεν κατάλαβαν καλά.

Να υπογραμμίσω βέβαια, ότι τον έλληνα Προφέσορα τον περιμέναμε πως και πως με τη Φού, ελπίζοντας να δώσει κύρος στην Ελλάδα και το επίπεδό της, μη μας λένε και τριτοκοσμικούς. Η σοβαρότητα της χώρας μας βέβαια εκπροσωπήθηκε επάξια όπως όλοι καταλαβαίνουν από αυτά που γράφω…

Δεύτερη βραδιά στο λόμπι του ξενοδοχείου, αυτή τη φορά πήρα ποτό κι όχι τσάι, για να αντέξουν τα νεύρα μου. Ο Φινί-τερμινέ μιλούσε για εκείνες τις ιστουράρ α λ’επόκ και μας εξομολογήθηκε, αλλά μη το πείτε πουθενά, ότι η Ελίζαμπεθ (Τέηλορ) τον είχε ερωτευτεί σφόδρα… Ήθελε το κορμί του απελπισμένα… Βιος και πολιτεία, σεξ και βία. Μας ανέλυσε και τη σεξουαλική δραστηριότητα του γιού του (ρόμπα το έκανε το παιδί). Μετά από αυτή την ιστορία έπρεπε οπωσδήποτε να βρω μια δικαιολογία να φύγουμε, γιατί κι η παπαρολογία έχει τα όριά της και είναι γνωστό ότι δεν θέλω πολύ για να ξεχέσω κάποιον, ακόμη κι αν είναι ο Πλανητάρχης αυτός που έχω απέναντί μου. «Εσύ κάνεις για τουρισμό, έχεις τσαμπουκά…Σε έχω ψυχολογήσει», είπε γιατί προφανώς τον κοίταζα αλαζονικά έτοιμη να του φέρω το μαρτίνι στο κεφάλι.

«Λέω να φεύγω γιατί με έπιασε μια ξαφνική νύστα με το ποτό. Είμαι άμαθη… Θα με έχετε ψυχολογήσει φαντάζομαι δεν χρειάζεται να πω άλλα!», είπα ελπίζοντας ότι δεν με πιστεύει ούτως ή άλλως. Εννοείται ότι πήρα και τη Φού μαζί. Του ευχηθήκαμε καλό ταξίδι και κάπως έτσι, το βιογραφικό μου γύρισε πίσω στην Ελλάδα… 


Φινί-τερμινέ