Δεν πίνεις ρακή, πίνεις βελούδο vol2

Όταν κατέφθασαν η Sindy με τη Violetta, το τρελό μας πάρτι είχε πάρει φωτιά. Η βότκα είχε τελειώσει, το λευκό κρασί είχε μισοτελειώσει, είχε μείνει μόνο το σφραγισμένο κόκκινο κρασί της Φού, λίγο ουίσκι και η πορτοκαλάδα. Η Violetta δεν καταλάβαινε τίποτα, διότι δεν μιλάει γαλλικά, ο Γερμανός δεν καταλάβαινε το «Greece» μέχρι που του είπα «Γκρίχενλαντ. Έλα τώρα που δεν καταλαβαίνεις…». Ο Γκί ακόμα δεν είχε καταλάβει τι του γίνεται κι οι Παριζιάνες δεν είχαν καταλάβει ότι το παράκαναν. Παρ’όλα αυτά, έλεγες ότι η κατάσταση ήταν υπο έλεγχο ακόμα…

Και φτάνει η επική στιγμή της ομαδικής φωτογραφίας, όπου όλοι πέφτουν στο κρεβάτι, το λαπτοπ τρεμοπαίζει, στο δωμάτιο ακούγονται πέντε διαφορετικές γλώσσες και δέκα διάλεκτοι… Η Παριζιάνα Ραπουνζέλ, που λίγο πριν είχε αδειάσει το ποτό της στο χαλί του Γκί, πατάει και το τασάκι και πασπαλίζει τα βρεγμένα με άφθονη στάχτη και αμέτρητες γόπες. Και να φανταστείς ότι είχα προθυμοποιηθεί πολλές φορές να το αδειάσω… Η Αγγλίδα δεν ξεκόλλαγε από τον Γερμανό και στην προσπάθεια να μη ξεκολλήσουν αλλά παράλληλα να πάρουν πόζα, πέφτουν πάνω στους άλλους Γερμανούς, που έπεσαν πάνω στον Γκί κι έτσι συμπίεσαν τον Μάξ, που έπεσε πάνω μου, εγώ έπεσα στη Φού κι η Sindy με τη Violetta γίνανε χαλκομανία. Όλοι μαζί, σαν dominos ρίξαμε το βάρος από την άλλη για να έρθουμε στα ίσια μας και να πούμε «κούκου» στο πουλάκι, να τελειώνουμε με τη ριμαδοφωτογραφία.

Η φωτογράφιση δεν διήρκησε πάνω από 10 δευτερόλεπτα, κατά τα οποία, ένα πόδι σκάλωσε στο τραπέζι, το τραπέζι επειδή είχε ροδάκια άρχισε να τσουλάει προς τα πίσω, ένα χέρι το έσπρωξε προς τα εμπρός για να το σταματήσει, ένα τρίτο χέρι άρπαξε το τραπέζι για να πιαστεί από κάπου κι όχι από τα στήθη της Αγγλίδας… και ύστερα αρχίσανε απανωτά ηχητικά εφέ «μπουκάλι που σπάει». Όλα τα μπουκάλια γκρεμιζόντουσαν στο πάτωμα, ποτέ ομαδικά, πάντοτε ένα ένα… Η φωτογράφιση εξελισσόταν κανονικά, σα να μην τρέχει τίποτα, ενώ τα δικά μου μάτια είχαν καρφωθεί στο πλέον σύσκατο χαλί. Προσπάθησα να δω τι είναι αυτό που σπάει αλλά ήταν αδύνατο. Ακουγόταν ο γαργαλιστός ήχος και μετά «ωωωωωω!!!!χαχαχα» και ξανά από την αρχή. Κι όταν το κουβάρι της Βαβέλ ξετυλίχτηκε κι ο καθένας έφυγε από το πλάνο της φωτογραφίας, ελευθερώθηκε το οπτικό μου πεδίο και διαπίστωσα ότι λίτρα κόκκινου κρασιού είχαν σκεπάσει το λευκό πάτωμα, το μισό πάπλωμα είχε ποτίσει με  Μπορντώ κι η Φού εκνευρισμένη έριξε μια ματιά που τα έλεγε όλα. «Δεν του ξαναφέρνω τίποταααααααα!!!!!!!». Δώρον άδωρον κυριολεκτικά… «Αν είχαν σπάσει τη ρακή θα τους είχα σπάσει το Μπορντώ στο κεφάλι!!!!!», δήλωσα αφηνιασμένη.

Οι νοικοκυρές Ελληνίδες αρχίσαμε να μαζεύουμε ποτήρια και μπουκάλια, να πετάμε σκουπίδια, να μαζεύουμε γόπες… Ο Μαξ έπιασε τη σφουγγαρίστρα… Ο Γκί ακόμα δεν καταλάβαινε το μέγεθος της καταστροφής και πως πλέον δεν είχε κρεβάτι… Την ίδια στιγμή που εγώ μάζευα, η Παριζιάνα άνοιγε κι άλλη μπύρα πετώντας το τσίγκινο καπάκι στο πάτωμα. Η Αγγλίδα με τα μπαλκόνια συνέχισε το χαμούρεμα κι η Καμίλα χόρευε μόνη της στην άλλη άκρη του δωματίου… Αλλά η καλύτερη από όλες μας αυτή τη φορά δεν ήταν η Φού, της οποίας το κρασί δεν ανοίχτηκε ποτέ αλλά στόλισε όλο το δωμάτιο… Η Καλύτερη ήταν η Violetta, που δεύτερη μέρα στην Τουλούζ, γνώρισε την πιο άθλια πλευρά των Γάλλων, μάζεψε ποτήρια, έγινε πλύστρα και τεχνικός υπολογιστή (ναι κυρίες και κύριοι, η Violetta επανέφερε το λαπ τοπ στα κανονικά του) και στο τέλος την αρπάξαμε και φύγαμε, πριν μας κλείσουν στο μπάνιο να πλύνουμε στο χέρι τα σεντόνια!!!

Τους καθαρίσαμε, τους συμμαζέψαμε και φύγαμε σαν σωστές κυρίες. Εμένα δεν με νοιάζει τίποτα από όλα αυτά βέβαια… Μόνο η ρακή που χαράμισα για τους μεθύστακες…