Το μεγαλείο της γκαντεμιάς sequel

Θα θυμάστε βεβαίως τη φίλη μου τη Φού, που είχε γκαντεμιαστεί σε όλο της το μεγαλείο τα πρώτα εικοσιτετράωρα του 2012. Η μοίρα μας ξεγέλασε ένα μεσημέρι κι έτσι σταμάτησε να μας απασχολεί η μούτζα που έχει φάει, αφού πιστέψαμε ότι ξορκίσαμε το κακό. Κάναμε λάθος… κι όχι μόνο δεν ξεγελάσαμε τη γκαντεμιά, αλλά αυτή επανήλθε δριμύτερη και χτύπησε φλέβα παρασύροντας κι άλλους στον διάβα της. Η Φού λοιπόν, προσπάθησε να μπει στους ρυθμούς της φυσιολογικής Τουλουζιάνικης ζωής. Αφού πάνω στα νεύρα της κατηγόρησε μέχρι κι εμένα ότι την ματιάζω, πίστευε ότι βρήκε την ησυχία της, γιατί έριξε το φταίξιμο (the blame)  σε κάτι «γκαντέμικο» που κουβαλούσε από την Ελλάδα. (λίγες ώρες πριν)

Είμαστε στο μεγάλο Σούπερ Μάρκετ της παραπάνω γειτονιάς… Εγώ, η Φού και η Sindy, που κόντευε να βρικολακιάσει με τέσσερις ημέρες αϋπνίας και υπερδοσολογίας καφεΐνης, λόγω εξετάσεων. Όπως πάντα, έφτασα στο ταμείο πρώτη. Άλλωστε, δυο τρία πραγματάκια είχα αγοράσει, ενώ σε αντίθεση η Φού, είχε σηκώσει όλο το Καρφούρ με σκοπό (in order) να γλεντήσουμε την ονομαστική εορτή της (nameday). Αγόρασε λουκάνικα, πατέ, τσίπς, τυριά και όπως σας έχω πει, επειδή αποφασίσαμε να εξευρωπαϊστούμε (Europeanized), για πρώτη φορά θα πληρώναμε στο ρομπότ κι όχι στο κανονικό γκισέ με τη βαμμένη σα κώλος ταμεία. Η εμπειρία μοναδική! Το ρομπότ δίνει οδηγίες, εσύ χτυπάς τα προϊόντα και μετά βάζεις το χαρτονόμισμα και καθάρισες! Με λίγη δυσκολία τα καταφέρνω, παίρνω τα ρέστα μου και περιμένω έξω, με εξαιρετική οπτική επαφή μέσα στο σούπερ μάρκετ. Η Φού και η Sindy παλεύανε για ώρα με τα προϊόντα κι επιτέλους ήρθε η ώρα της λυπητερής. Η Φού έβγαλε ένα μεγάλο, ατσάκιστο πενηντάυερω από την πορτοφόλα και με καμάρι το «έσμπρωξε» προς τα μέσα. Το μηχάνημα άρχισε να παραπονιέται και να της το δίνει πίσω.  Η Φού, έχοντας ξορκίσει την γκαντεμιά, το ξαναβάζει μέσα με επιμονή. Το μηχάνημα αρχίζει τώρα να σκούζει. Στην Τρίτη προσπάθεια της Φού, κι ενώ η Sindy έχει αρχίσει να λιποθυμά από την κούραση, το  μηχάνημα αρχίζει να γκαρίζει και μια υπάλληλος με μακριά καστανή κοτσίδα (ζηλευτή θα έλεγα) πλησιάζει για να βοηθήσει. Βλέπεις, το μηχάνημα είναι ανθρώπινο δημιούργημα και καμιά φορά χαλάει. Έτσι θα πίστεψε κι η υπάλληλος, μέχρι που έπιασε το χαρτονόμισμα στα χέρια και τα μάτια της πέταξαν σπίθες. Ήταν πλαστό και μάλιστα πολύ κακή απομίμηση, αφού το μωβάκι του «50» είχε σχεδόν γίνει sigma teliko κι είχε μετακινηθεί λίγα χιλιοστά παρακάτω, ελπίζοντας να ξεφύγει από την παρανομία.

Τώρα η Φού ήταν ύποπτη για πλαστογραφία νομίσματος, σοβαρότατο αδίκημα όπως γνωρίζει κι η Marie De Lois, που αυτή τη στιγμή περνά βουκολικές διακοπές στο «ένα χωριό κάπου κάτω από τον Παρνασσό». Ευτυχώς η Φού έχει το ύφος της αθώας, που λέει κι ο Παραδοσιακός, οπότε τη γλύτωσε τη σύλληψη. Εγώ απλά παρακολουθούσα και κατέστρωνα σχέδια πως θα το ξεφορτωθούμε.

Η γιορτή είχε όλες τις προδιαγραφές να είναι άψογη. Φαγητά, κρασιά, μουσική από τον υπολογιστή μου, καθότι η Φού ακόμα δεν είχε παραλάβει το καλώδιο. Μέσα στην όλη ατμόσφαιρα, εμπνευστήκαμε να ανάψουμε μικρά ρεσό, αρωματικά και χαριτωμένα. Για να γιορτάσουμε όλοι μαζί τη φίλη μας, αρχίσαμε να βγάζουμε φωτογραφίες με τα ποτήρια υψωμένα σε πόζα πρόποσης. Και ενώ όλο το σπίτι άστραφτε από τα φλας, ένα μικρό ατύχημα με τα οπίσθια της Sindy , προκαλεί τον απόλυτο πανικό. Τα ρεσό τουμπάρουν και προσγειώνονται στο αναντικατάστατο (irreplaceable) χαλί των Εστουντινών! Η Sindy έχει καεί αλλά κανείς δεν δίνει σημασία, αφού παθαίνουμε πανικό για το χαλί και ήδη φτιάχνουμε εικόνα στο μυαλό μας, τη Χοντρή (διευθύντρια) να μας τρίβει τη μούρη πάνω του, όπως κάνουν στα σκυλάκια όταν τα κάνουν μέσα στο σπίτι. Ο Μοντέρνος έχει τη λύση για όλα. «Σίδερο κι εφημερίδα!», είπε ουρλιάζοντας κι άρχισε να σιδερώνει τη Sindy, εκείνη να σκούζει από το δεύτερο απανωτό κάψιμο. Για είκοσι λεπτά τουλάχιστον, 7 ζευγάρια μάτια και μάλιστα γουρλωμένα, είχαν προσηλωθεί στα οπίσθια της Sindy. Αφού την από-κερώσαμε, είχε σειρά για σίδερο το χαλί.

Για καλή της τύχη η Φού, την επόμενη ημέρα βρήκε επιτέλους το δώρο της στο γραμματοκιβώτιο. Είχε καταφθάσει ο φορτιστής του λάπτοπ στο ταχυδρομείο και τη είχαν αφήσει ειδοποιητήριο να πάει να το παραλάβει μετά τις 2 το μεσημέρι στο ταχυδρομείο. Ξύπνησε με το πάσο της, άφησε να περάσει όλο το πρωινό, ξόδεψε όλη τη μπαταρία που της είχε απομείνει και στις 2 πήγε με τη Sindy να παραλάβει το δέμα της. ΑΜ ΠΡΟΥΤΣ! Το ταχυδρομείο ήταν κλειστό το Σάββατο το απόγευμα, ο ταχυδρόμος είχε σημειώσει λάθος ώρα και τώρα η Φού, έτοιμη να ξεφωνήσει «γαμώ το κέρατό μουουουουου» έπρεπε να μείνει μουγγή μέχρι τη Δευτέρα…

ΤΕΛΟΣ (??)