go Mad...rid vol3

Σημείωση: Για λόγους ρουφιανιάς του κύριου Γούγλ Τρ.Αν. Σλέητορ τα επόμενα vol του mad Rid θα παρουσιάσουν μερικές πρωτότυπες γλωσσικές παραλλαγές… Με το μπαρδόν, αλλά καμουφλάρω το τρας. Θα δίδονται οδηγίες, αλλά ζητώ την προσοχή και την κατανόησή σας.

Όπως σε κάθε ταξίδι, έτσι και σε αυτό, υπήρχε μια Ζαμπέτα. Αυτή τη φορά η Ζαμπέτα ήταν στο δικό μου ιδρωμάτιο (2 γράμματα περισσεύουν)... Μια τυπική Ζαμπέτα κάνει ότι σε λατρεύει, λέει το όνομά σου και το στόμα της στάζει μέλι… Παράλληλα είναι ζηλιαρούλα, κομπλεξική και θέλει οπωσδήποτε να δημιουργήσει προβληματάκια εκεί που δεν υπάρχουν.  Η Ζαμπέτα δεν έχει φίλους κι εχθρούς, γιατί δεν μπορεί να τους ξεχωρίσει μέσα στον πανικό της να είναι αγαπητή αλλά και να τους πατήσει όλους κάτω. Η σωστή Ζαμπέτα θα γίνει θυσία να σε εξυπηρετήσει, για να μπορέσει να σε κάνει το δουλάκι της αργότερα. Επίσης, έχει εκρήξεις θυμού τις οποίες δείχνει με πάσα γελοιότητα και τους κακούς της τρόπους. Ψέματα… Σε αυτό το τρίπ υπήρχαν κι άλλες Ζαμπέτες, αλλά η δικιά μου είναι η «Μπράβο η καλύτερη». Καταρχήν είναι μουρλσουρλμάνα (-2) που σημαίνει ότι δεν κοπανάει ξίδια και δεν μπορεί να ακούει τίποτα σχετικό με το Σύνδεσμος Εραστών Χονολουλούς (κράτα τα αρχικά).    

Ενώ έχουμε φωτογραφηθεί και ξαμοληθεί στον υπερτεράστιο εκθεσιακό χώρο κι ενώ όλη την ημέρα την έχουμε φάει τρέχοντας από το σταντ της μιας χώρας στην άλλη χωρίς να αφήσουμε κανένα βιογραφικό μηδενός εξαιρουμένου – βαθιά απογοήτευση- η Ζαμπέτα και η Αιμιλία βρίσκονται αντιμέτωπες σε ένα τεράστιο δίλημμα. Φαί – βόλτα- ξενοδοχείο ή ξενοδοχείο- φαί- βόλτα; Ενώ η μια σκάβει το λάκκο της άλλης στους μεσάζοντες,  μπαίνουνε μαζί στο σάμπ γουέη. Η Φού θέλει να ακολουθήσει τη Ζαμπέτα, διότι τα κανιά της κοντεύουνε να γίνουν σαν του Shrek λόγω τακούνας. Εγώ από την άλλη, πεινάω τόσο πολύ που με χαρά θα έτρωγα tapas με τριχούλα. Και έτσι, χωρίστηκαν οι δρόμοι μας… Εγώ με τους Παπαγάλους (-4 , +1) κι η Φού με τη Ζαμπέτα, τους Σχτιστομάτηδες τον Ξενερωτίλα. Τελικά, πήγαμε στα ίδια ακριβώς αξιοθέατα με λίγα λεπτά διαφορά, επομένως δεν συναντηθήκαμε ποτέ. Η δική μου ομαδάρα είχε αρχηγό τον Τενίστα 007… Το ζευγαράκι της Αγ. Παρασκευής δεν έβλεπε τα αξιοθέατα, τραβούσανε φωτογραφία ο ένας τα μούτρα του άλλου σε γκρό πλάνο. Περπατούσαμε για ώρες, κατά τις οποίες επιχείρησα να έρθω σε επικοινωνία με τη Φού, η οποία πλέον είχε πέσει σε ομηρία. Η Ζαμπέτα είχε  μουλαρώσει, δεν ήθελε με τίποτα να διασταυρωθούμε. Η Φού είχε γίνει το προσωπικό μανεκέν του Τρελοφωτογράφου από τη Μόνγκ Όλ Ία (πάμε τώρα όλο μαζί). Ο τύπος μιλάμε, είχε φρικάρει τελείως… Φωτογράφισε τα μπουτάκια όλων των Ισπανίδων, χούφτωνε όσο πρόφταινε, λιμπιζόταν απροκάλυπτα και τη Φού-κα-ριάρα- Φού. Εμείς ήμασταν πιο ήσυχοι και γυρίσαμε νωρίτερα στο ξενοδοχείο. Μέναμε στον 3^ο, σας το είπα;

Ενώ λοιπόν ανεβαίναμε στα σκαλιά με τη Φακιδομύτη, είδαμε ότι στον 2^ο το ταβάνι είχε ρωγμή κι έσταζε… Χωρίς να κοιταχτούμε αρχίσαμε να ανεβαίνουμε δύο δύο τα σκαλιά, εγώ πάντα με το ταγιέρ μου, να φτάσουμε στον όροφό μας να δούμε τι παίζει. Όλος ο διάδρομος είχε γίνει ρυάκι… Το ταγιέρ πήγε καθαριστήριο «Σάπιο Χόστελ με Αυτόματο και Αυτόβουλο Πότισμα». Παρότι είχα εκνευριστεί που η Φού είχε εξαφανιστεί, αποφάσισα να την ενημερώσω. «¨Που είσαι; Εδώ πνιγόμαστε… Πλημμύρισε όλος ο όροφος… Χιούστον, έχουμε πρόβλημα… Τα πράγματά σου μυρίζουν μούχλα… Δεν ξέρω να θα σε ξαναδώ ποτέ, με παρέσυρε το ρέμα…», υπερέβαλα λίγο μπας και βρει το δρόμο του γυρισμού. Η Ζαμπέτα τηλεφώνησε στη Φακιδομύτη για να διασταυρώσει τις πληροφορίες… Η Φακιδομύτη όμως, που είναι σωστή γαλλοτσουχτρίτσα, ήξερε ότι η μουρλσουρλμάνα Ζαμπέτα θα ταραχτεί πιο πολύ με κάτι άλλο… «Μην ανησυχείς, δεν βράχηκαν τα πράγματά σου… Απλά τώρα να… μας έκοψαν το νερό και… δεν έχουμε ούτε καζανάκι! Θα κάνουμε ντους στα αγόρια κάτω…».