go Mad...rid vol4

Όταν γύρισε η Φού με τη Νούρα στο δωμάτιο, εγώ κι η Φακιδομύτη είχαμε πέσει ξερές για ύπνο. Μια κουβέντα είναι αυτή, αφού έξω από το δωμάτιό μας ξεφώνιζαν οι Ισπανοί στην προσπάθεια να σταματήσουν την πλημμύρα.  Προγραμματίζαμε φοβερή έξοδο για εκείνο το βράδυ κι ένα φρεσκάρισμα το χρειαζόμασταν οπωσδήποτε. Δεν είχε περάσει ούτε μια ώρα που είχαν γυρίσει και η Φού είχε ήδη επαναλάβει εκατό φορές «Πεινάω, πεινάω, ζε φέμ!» Τι στο καλό; Νυστική την άφησαν; Ενώ μας ξύπνησε όλες με το επαναλαμβανόμενο «ζε φεμ» (η μουρλσουρλμάνα έκανε ότι ζζζζ γιατί στην πραγματικότητα μας έκανε ζαμπετομουτράκια) συνέχιζε να μιλάει ψιθυριστά. Ωσάν γνήσιος κάφρος, της είπα στα ελληνικά «Μίλα κανονικά, δεν κοιμάται». Και τότε η Φού μας άνοιξε την καρδιά της «Ήταν η 1οχρονιά των Σχιστομάτηδων, με τρέχανε στη γιορτή του Δρ. Άκου (μια λέξη). Θέλανε οπωσδήποτε να φάνε κινέζζζζζζικο! Δυό μερούλες ήρθαμε στην Εσπάνια κι αυτές εκεί, κολλημένες…».

Εκείνο το βράδυ ξεκίνησε σε μια πολύ τρέ σίκ γειτονιά gay, μια χαρούμενη γειτονιά με χρωματιστές σημαίες και κομψά food bar. Ούτε βρώμικο πάτωμα, ούτε λερωμένες χαρτοπετσέτες αντί για χαλί και τα tapas υπέροχα… Είχα βγει έξω να πάρω λίγο αέρα με τα αγόρια που καπνίζανε. Προηγουμένως είχα μια συζήτηση με την Αιμιλία, η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όλες οι αρρώστιες είναι ελληνικές. «Υποθερμί, διαρί, κωλίκ…».Για να μπείτε στο κλίμα, αφού πρώτα της έχω μάθει όλες τις βρισιές, τώρα της μαθαίνω και ιατρική ορολογία. Όταν λοιπόν με πήρε τηλέφωνο ο Χάρης (boyfriend) εκείνη ενθουσιασμένη άρχισε να του φωνάζει «diaria! Kolikoi!!!» και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Εκεί έξω από το gay bar λοιπόν, τα αγοράκια είχαν πιάσει μια κουβέντα περι «Χλα- skip-μύδια». «Κι αυτό ελληνικό είναι! Το ξέρω!», τους είπα απαξιωτικά, γιατί νόμισαν ότι δεν το κατάλαβα. Βρω-skip-μιάρηδες! Τότε ο ένας θυμήθηκε ότι είχε πάθει θλάση δεξιά κι αριστερά από τους όρχιδέες του κι άρχισε να δείχνει με τα χέρια. «Καταλάβαμε χρυσέ μου, δεν χρειάζεται να μας δείξεις άλλο!», του είπα χαριτολογώντας. Ήταν ο ίδιος που μου'χε προτείνει το προηγούμενο βράδυ, να μου δώσει μια τριχούλα του να τη στολίσω στο πιάτο μου, για να μπορέσω να κάνω παράπονα. «Μα όχι! Κάτσε να σου δείξω!», είπε και ξεκού-skip-μπωσε το παντελόνι και τη ζω-skip-νη. Έτρεξα πάλι μέσα ουρλιάζοντας «είμαστε σε γειτονιά gay να σου θυμίσω, μάζεψε τα βρακιααά σουουουου». Ναι. Στη Μαδρίτη είδα πολλά βρα και ά. Θα εξομολογηθώ αργότερα…

Ο γλυκούλης barman έφερε σφηνάκια κι έκανε μια πρόποση. Τα έλεγε στα Ισπανικά και δεν καταλαβαίναμε τίποτα, αλλά ευτυχώς μετέφραζε ό,τι μπορούσε η Ισπανόφωνη Μαργιορί. «Σηκώστε τα ποτήρια, τσουγγρίστε δυνατά, κοπανήστε τα στο τραπέζι…», στο ενδιάμεσο μας είπε μια ευχή στα Ισπανικά και το μόνο που κατάλαβα ήταν ότι στο τέλος μας είπε «να γα*****τε όλοι απόψε!». Για καλό το είπε ο άνθρωπος, ήταν ευγενέστατος. Αποχαιρετήσαμε και φύγαμε αναζητώντας ένα μπαρ… Στη Μαδρίτη, φαντάζομαι και σε άλλες πόλεις της Ισπανίας, δεν πηγαίνεις εσύ στο μπαρ, αλλά το  μπαρ έρχεται σε εσένα. Περπατάς στο δρόμο και έρχονται διάφοροι με προσφορές ανά δυο μέτρα. «Στο δικό μας μπαρ, θα μπείτε χωρίς είσοδο, θα σας κεράσουμε sex on the beach και θα βάλετε και τη μουσική που θέλετε!Δωρεάν!». Όταν οι Παπαγάλοι ακούνε για δωρεάν, τρέχουνε όπως η μύγα στο σκατό. Το μπαρ ήταν άδειο, είχε ένα τεράστιο dance floor κι εμείς χωριστήκαμε ανα τετράδες για να παραστήσουμε τους θαμώνες. Όταν τελείωσε η παρωδία, αναζητήσαμε άλλο μπαρ και τότε βρέθηκε στο δρόμο μας εκείνη η Pub με τη live μουσική…

Να ήταν μία; Να ήταν δύο; Να ήταν τρείς; Ήταν πολλές οι μπύρες… Ήταν και τα μοχίτο… Ήταν και τα σφηνάκια… Ήταν και ξημέρωμα, αλλά η Ισπανία δεν κοιμάται ποτέ. Μέσα στο πνεύμα της gay ευχής, του sex on the beach και φυσικά της μέθης, ο πως-να-πω-το-όνομα-χωρίς-να-καταλάβει… Όχι αυτός που μου έδειξε το βρα και ί του, ο άλλος, πουτονλεωμαξ. Αυτός τέλος πάντων, ήθελε να μου αγ. Οράση (μια λέξη και ει) ένα 30φυλ ωωωωωω!Είχε συμπαθήσει πολύ εμένα ή τον Πάκι-μπόη που τα πουλούσε; Δεν ήμουν σίγουρη!