Μoral Minds…(ή αλλιώς "Συνειδησιακό πρόβλημα")

Καθημερινά βρισκόμαστε μπροστά σε αμέτρητα ηθικά διλήμματα, πρέπει να αποφασίσουμε για κάτι, να θυσιάσουμε λίγο από τον εαυτό μας ή λίγο από τους άλλους για να κερδίσουμε ή να σώσουμε κάτι άλλο. Ένα από τα χειρότερα διλήμματα, ειδικά όταν υπάρχει οικονομική κρίση, είναι «σε ποιους θα πάρεις δώρο Χριστουγέννων» για παράδειγμα. Αν μπορούσες, θα εξασφάλιζες σε όλους από ένα, αλλά δεν μπορείς. Υπάρχουν αυτοί που σου κάνουν δώρο, αλλά πέραν της υποχρέωσης, δεν έχεις καμία διάθεση να αγοράσεις κάτι ξεχωριστό για να ανταποδώσεις. Υπάρχουν εκείνοι που δεν σου παίρνουν δώρο ποτέ, όμως εσύ θέλεις τόσο πολύ να τους ευχαριστήσεις κι ας μη τους αξίζει. Τέλος, υπάρχουν εκείνοι οι πολύ αγαπημένοι σου άνθρωποι, με τους οποίους ανταλλάσσεται δώρα τακτικά και σε συγκινησιακή ατμόσφαιρα. Αυτές οι αποφάσεις, μου δημιουργούν πονοκέφαλο και μου προκαλούν ανεξέλεγκτη πείνα…

Σε αυτό το σημείο, αρχίζουν νέα ηθικά διλήμματα να βασανίζουν το φτωχό σου μυαλό. Να φας ή να μη φας; Γλυκό ή αλμυρό; Ή και τα δύο; Ή τίποτα από τα δύο; Είναι άδικο, το ξέρω. Θες να τα φας όλα και είσαι στο marché de Noel στην Τουλούζη, σε πιάνουν τα διαόλια σου, σου τρέχουνε τα σάλια και μόνο που κάνεις στο συνειρμό (πείραμα του Παβλόφ και καλά). Αποφασίζεις να φας λίγο aligot και να πιείς την υπέροχη παχύρευστη σοκολάτα, που θα κάνει τη σιλουέτα σου εξίσου «παχύρευστη». Όση ώρα διασχίζεις τους ξελιγωμένους Γάλλους, το μάτι σου συναντάει εκείνον τον όμορφο νεαρό κλωσάρ με τον κούκλαρο σκύλο, που σου ζητάει λεφτά. Εκείνον τον σιχαμένο παλιόγερο, που όταν περνάει κόσμος από δίπλα τραβάει ό,τι φλέγμα υπάρχει μέσα του και φτύνει δίπλα από τα πόδια σου. Μόνο που αυτός είναι γέρος κι ανήμπορος και τον λυπάσαι περισσότερο από τον αρτιμελή νέο, που απλά ζει στους δρόμους από άποψη. Μήπως να φας tartiflette τελικά; Μήπως αντί για πηκτή σοκολάτα να προτιμήσεις τα δαιμονικά macarons? Άντε, ας είναι… Όμως μετά θα πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα σε 20 τουλάχιστον γεύσεις, ενώ η σοκολάτα είναι πάντα σοκολάτα…

Αφού ξεπέρασες και το δίλημμα λεωφορείο ή πεζό 2 (διαλέγεις αναγκαστικά το 2^ο γιατί έχεις φάει για μια βδομάδα και είναι το ελάχιστο που μπορείς να κάνει για να σώσεις το moral mind σου) φτάνεις στο σπίτι. Φώτα ή θέρμανση; Και τα δυο. Έχεις αρχίσει να γίνεσαι υπερβολικά πολυέξοδος αν δεν το έχεις καταλάβει, μήπως να μαζευόσουν; Που να μαζευτείς, έχει πρηστεί η κοιλιά σου, ούτε να τη ρουφήξεις δε μπορείς. Ανοίγεις τη βαλίτσα… Καλή μου φίλη βαλίτσα, τρεις μήνες σε είχα στο πατάρι και να’σαι πάλι, έτοιμη να καταβροχθίσεις τα προικιά μου. Τι θα μπει μέσα τι θα μείνει έξω; Από τη μία πρέπει να επιστρέψεις στο patrida ό,τι δε σου χρειάζεται (π.χ. καλοκαιρινά) από την άλλη θες να πάρεις μαζί σου όλη τη νέα γκαρνταρόμπα που απέκτησες, εκείνες τις μέρες της αβάσταχτης θλίψης, που πήγαινες στην Alsace Lorraine και αγόραζες ό,τι έβρισκες μπροστά σου.

Είναι λογικό, μετά από αυτή την κοπιαστική, εξαντλητική ημέρα, σωματικά και ψυχικά, να νιώθεις ράκος. Αλλά δεν υπάρχει χρόνος για τέτοια… Πρέπει να αποφασίσεις εκ νέου: Με ποια από τις 5 εργασίες θα ασχοληθείς; Διότι είναι σίγουρο πως sto patrida θα έχεις πολύ χρόνο για οτιδήποτε εκτός από αυτές τις εργασίες. Και θα πρέπει να αποφασίσεις τι φορέσεις την Πρωτοχρονιά; Ποιους θα δεις πρώτους, δεύτερους, τρίτους ή καθόλου; Πόσα σουβλάκια σε παίρνει να φας; Πόσες ώρες σε παίρνει να κοιμάσαι για να μη χάσεις όλες τις διακοπές στο ανάσκελο;

Το μεγαλύτερο από όλα τα άγχη δε, είναι αν θα καταφέρεις να ευχαριστηθείς αυτές τις λίγες ημέρες των διακοπών, ή θα σε φάνε όλα τα παραπάνω κι ο χρόνος, άσπλαχνος όπως πάντα, θα περάσει σα σίφουνας και πριν καλά καλά το καταλάβεις, θα είσαι πίσω στη βλαχοτουλούζ… Κι όλα αυτά ξεκίνησαν από ένα αρχικό ηθικό δίλημμα: To be or not to be?

5 days left… 


Y.Γ. Ηχητικό εφέ "Βάσω Παπανδρέου - Ψηφίζω κι έχω συνειδησιακό πρόβλημα"  http://www.youtube.com/watch?v=f76fp4RT_yQ