Έναν όροφο κάτω, η αφηγήτρια έγραφε στο blog της, ενώ το αμόρε της, που επίσης είχε έρθει για επίσκεψη εκείνη την εβδομάδα, λαγοκοιμόταν στο κρεβάτι. Ξαφνικά ακούγονται συνθήματα τύπου- manifesto από το διάδρομο, μετά παλαμάκια, μετά γκαρίζανε πιο ξεκάθαρα ένα γαλλικό τραγούδι… Ακουγόταν σαν παράφωνη χορωδία… Ο ήχος γινόταν ολοένα και πιο δυνατός κι η αφηγήτρια κατάλαβε ότι το πάρτι γινόταν έξω από την πόρτα της κι όχι στο δρόμο, όπως αρχικά πίστευε. Σηκώθηκε έξαλλη από την καρέκλα της κι έτρεξε σαν νευριασμένη κουτσομπολάρα στο ματάκι της πόρτας. Σημειώστε παρακαλώ, ότι η Marie de Loi δεν έχει ματάκι στην πόρτα της. Τι ήταν αυτό το χάλι που έβλεπε; Άρχισε να μετράει και δεν έφταναν οι δυο παλάμες του χεριού της για να μετρήσει τους μεθύστακες βάνδαλους, που είχαν εισβάλλει στις γαλήνιες άλλοτε Εστουντίνες. Να ήταν πέντε; Δέκα; Δεκαπέντε; Μια εικοσαριά μέσα στο νερό, μαζί με 2-3 κορίτσια, τύφλα στο μεθύσι, παραπατάγανε και πιάνανε η μία τον κώλο της άλλης. Όργια! Αίσχος! Σκέφτηκε η συντηριτικούκλα. Φυσικά, κρατούσανε μαζί τους και μερικά αθώα μπουκάλια αλκοόλ. Πηγαίνανε κι ερχόντουσαν πάνω κάτω στον διάδρομο… Λίγο μετά άρχισαν να χτυπούν τις πόρτες… «Αυτό ήταν, θα τους πάρει ο διάολος!», είπε η αφηγήτρια, αποφασισμένη να ξεχέσει στα γαλλικά τους μαλάκες τους φασαριόζους. Έβαλε τη ρόμπα της κι έκανε πρόβα στον καθρέπτη τι θα πρωτοπεί. Βλέπεις, δεν είναι εύκολο να ξεχέζεις κάποιον σε άλλη γλώσσα. Έπρεπε να είναι αυστηρή, να μην κάνει σαρδάμ και να μη φανεί χαριτωμένη. «Κι αν μπουκάρουν μέσα και ξυπνήσουν το κοτοπουλάκι μου;», σκέφτηκε σαστισμένη, μόνο που το κοτοπουλάκι της είχε ήδη ξυπνήσει και διαολόστελνε στα Ελληνικά.
Πριν γίνει κάποιο επεισόδιο, οι φωνές απομακρύνθηκαν και το ζεύγος έπεσε για ύπνο, πιστεύοντας ότι η επέλαση των βαρβάρων είχε τελειώσει αναίμακτα. Η Marie de Loi με την Κατερίνα ήταν ακόμα στον πάνω όροφο και πάνω στο κρεβάτι… Δεν θα κοιμόντουσαν άμεσα, γιατί περίμεναν τη Φρού. Μην την μπερδεύετε με τη Φά και του Φού, η Φρού είναι άλλη. Τοκ-τοκ… Χτυπάει η πόρτα. Η Marie de Loi ήταν ενθουσιασμένη που θα γνώριζε στη Φρού την καλύτερή της φίλη. Έκανε μια πιρουέτα κι άνοιξε διάπλατα την πόρτα με ένα χαμόγελο ως τα αφτιά. Και η ηχορύπανση ξανάρχισε… Η Marie άπλωσε τα χέρια στα δοκάρια της πόρτας κι άρχισε να φωνάζει «Noooon! Non!Non!», αλλά τα ρεμάλια την έσπρωξαν και μπούκαραν στο σπίτι της… Δεκαπέντε πρόλαβε να μετρήσει, οι υπόλοιποι είχαν πάει να κατουρήσουν στο St.Pierre… Η Κατερίνα σκαρφάλωσε πάνω στη βιβλιοθήκη κι η Marie μπήκε μέσα στη ντουλάπα. Ε, τι χρυσό μου; 18 τετραγωνικά είναι που να χωρέσουν; Οι βάνδαλοι άρχισαν πάλι το φάλτσο τραγούδι τους , κραύγαζαν σαν άγριοι κι ύστερα άρχισαν να χοροπηδάνε πάνω στο κρεβάτι της, να κάνουν μακροβούτια πάνω σε αυτό και γενικότερα συνέχιζαν το πάρτι, μέσα στο σπίτι της, απρόσκλητοι. Η Marie φώναζε στην Κατερίνα να κατέβει από τη βιβλιοθήκη για να πάρει το λάπτοπ, τα κινητά κι ό,τι άλλο πολύτιμο υπήρχε πάνω στο γραφειάκι. Η Κατερίνα δεν την άκουγε, γιατί τα ζώα κάνανε πολύ θόρυβο, πάντως δεν είχαν μπει για να κλέψουν.
Αφού το κάνανε λίμπα έφυγαν τραγουδώντας… Και σημειώσατε επίσης: Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο κάποιος είχε ξεράσει μέσα στο ασανσέρ σχηματίζοντας ένα τεράστιο σύννεφο εμετού στον καθρέπτη. Λίγες μέρες μετά, στην είσοδο είχε δημιουργηθεί ένα χαλί από σπασμένα μπουκάλια. Επίσης, ένα ζευγάρι μαύρες τρύπιες και βρεγμένες μπαλαρίνες, είχαν ξεμείνει στην είσοδο της πολυκατοικίας για κανα πενταήμερο… Στο διάδρομο μπροστά από το ασανσέρ ήταν παρατημένη για 2 ημέρες μια μαύρη σακούλα σκουπιδιών που μποχούσε. Κι εγώ, επειδή εδώ και μέρες δεν μπορώ να ανεβάσω κείμενο επειδή δεν έχω ίντερνετ (κάποιος θα κατούρησε το router) σκέφτομαι τι σιχαμένο μπορώ να κάνω για να εκδικηθώ τη χοντρή Διευθύντρια…που κατά τ’ άλλα θα την πείραζε αν ο σκύλος μου γαύγιζε. Άμα σου χέσει θα σου πω εγώ!
Υ.Γ. Παρακαλώ, την επόμενη φορά που θέλετε να ξεράσετε, κατευθυνθείτε στο γραφείο της χοντρής.
No comments:
Post a Comment
Any comments?