Μία βόμβα στη Γλυφάδα…

Eγώ δεν ξέρω τίποτα, είμαι αθώος! Κολυμπούσα ανήσυχα στη γυάλα μου, αυτή τη φορά μου είχε πάρει τον ύπνο η έκτακτη εισφορά. Αμέ, ούτε τα χρυσόψαρα δεν τη γλυτώνουν, τι νομίζατε; Άπαξ και μένεις σε σπίτι ή γυάλα που χωράει το μέγεθος σου με δυο πόντους παραπάνω περίσσευμα, πληρώνεις μέχρι να στεγνώσεις. Και όπως καταλαβαίνετε, άμα στεγνώσει το ψάρι… πάπαλα.

Είχαν καιρό να σας γράψω νέα μου, αφενός γιατί ο πρωκάτοχός μου- το αληθινό ψάρι- έσκασε απο το κακό του και δεύτερον γιατί κρυβόμουν απο την εφορία. Φοβόμουν μη μου πάρει το σπίτι η τράπεζα. Άσε που χρωστάω και σε κάτι τοκογλύφους ψάρια-κλόουν (μακρινοί συγγενείς του Νέμο). Ξαφνικά κι ενώ κουτούλαγα στους τοίχους, άκουσα ένα «μπαμ» κι η γυάλα μου έγινε θρίψαλα. Μας την πέσανε! Ήταν η πρώτη σκέψη μου… Το νερό άρχισε να χύνεται απο παντού και τώρα ξεψυχούσα πάνω σε κάτι βρωμερά χαλίκια. Ποιος να το έκανε αυτό;

Πάλι έκανα μια γρήγορη λίστα ενόχων… Αποκλείεται να ήταν ΠΑΛΙ ο Γιώργος, ένας σωστός σοσιαλιστής δεν θα έσπαγε ποτέ ξένη τζαμαρία. Μήπως έκατσε καταλάθος πάνω μου κανάς χοντρός, τύπου Βενιζέλος; Αλλά, όχι, αφού ακούστηκε κρότος… Μήπως έκλασε ο Πάγκαλος;  Κράτησα την αναπνοή μου… Όχι μόνο επειδή μου τελείωνε ο αέρας, κυρίως για να μην οσμιστώ την υποθετική βρωμερή πορδή.

Να μου πεις, αν ήθελαν να με ξεσπιτώσουν  αυτοί, μπορούσαν πιο κομψά… Μπορούσαν να φωνάξουν κάποιον απο το ΔΝΤ, ή έστω τη Μέρκελ. Είναι αλλιώς να πηγαίνεις στον άλλο κόσμο  απο γυναικείο άγγιγμα… Αν και δεν πιάνετε για γυναίκα αυτή η φοάδα η Μέρκελ. Anyway, δεν ήθελα να κλείσω τα μάτια και να μη γνωρίζω ποιος είναι ο δολοφόνος μου. Έστυψα το βράγχιό μου να σκεφτώ καλύτερα… Τρομοκρατικό χτύπημα! Αυτό ήταν!!! Ή κάποιος από τα μυστικά της Εδέμ, ή κάποιος Ματατζής (πιάνεται για τρομοκράτης δεν πιάνεται; Εεε; Εεε; Εεε φανταστική Αστυνομία;), ή κάποια από τις χιλιάδες ανεξέλεγκτες τρομοκρατικές οργανώσεις της Ελλάδας, που ποτέ δεν πιάνει κανείς! Ίσως να ήταν οι φιλάρες μου τα «Ατσιδάκια», ξέρεις μωρέ, αυτοί  που σήκωσαν όλη την τράπεζα του αεροδρομίου κι έφυγαν ανενόχλητοι (σε άλλο αεροδρόμιο του κόσμου δε θα είχαν προλάβει ποτέ να βγουν από την τράπεζα, όχι μόνο από το αεροδρόμιο, δεν ξέρω μήπως έφυγαν και με αεροπλάνο!). Αλλά αυτοί γιατί να με πειράξουν; Σιγά το θησαυρό που κρύβω στον βυθό μου… Σκατά κι απόσκατα έχουμε μείνει εδώ κάτω… Κι όχι μόνο εδώ κάτω… Όλοι οι θησαυροί της χώρας που βρίσκονται είτε στον βυθό είτε στα έγκατα της Γης (π.χ. πετρέλαιο) ανήκουν ήδη σε ξένα χέρια, δεν χρειάζεται να μας τα κλέψουν, η κυβέρνησή μας τους τα δίνει απλόχερα.

Στο θέμα μας όμως, άντε γιατί θα πάθω ασφυξία. Ποιος διάολος έβαλε τα εκρηκτικά κι έσπασε τη γυάλα μου; Βρε, το βρήκα! Ο γείτονας είναι… Αυτός ο γελοίος τύπος, που βάζει τα απολειφάδια τους γαμπρούς του να μεταφέρουν στα ύπουλα, μέσα στη νύχτα, τον σκουπιδοτενεκέ, γιατί τους χαλάει τη θέα. Από την άλλη… δεν στέκει ούτε αυτό. Γιατί με τις απεργίες τα περισσότερα σκουπίδια  είναι στολισμένα σε όλο το δρόμο, ο τενεκές θα τους πειράξει; Μα όλα τα σκουπίδια λέμε! (εκτός από τα ζωντανά σκουπίδια που είναι μέσα στη Βουλή και βρωμάνε ακόμα περισσότερο κι από το πάμπερς του γείτονα – έχει και ακράτεια).

Βλάσφημο παλιόψαρο – είπα στον εαυτό μου- είσαι ένα βήμα πριν τον θάνατο κι ακόμα καταριέσαι, κι ακόμα στην ψυχή σου έχεις τόσο μίσος! Να μη ξέρω όμως; Να μη ξέρω από ποιανού το χέρι πήγα; Ξάφνου ακούω το ρεπορτάζ του Ευαγγελάτου. «Ωχ, τώρα θα ακούσω για τη ζωή της μάνας του, την τραγική θανατηφόρα τριχόπτωση της γάτας του και  μέσα στις πολλές τις σάλτσες μπορεί και να μάθω τι έγινε…», ψιθύρισα. «Γυναίκα ανατίναξε το κέντρο της Γλυφάδας με δέκα κιλά μπαρούτι… για εκδίκηση! Ύστερα καβάλησε τη μηχανή κι ο συνεργός της γκάζωσε κι εξαφανίστηκαν». Αυτό ήταν! Η Εύα και ο Λευτέρης είναι! Τα μυστικά της Εδέμ ήταν τελικά, δεν μπορεί, μόνο σαπουνόπερα μπορεί να είναι… Σίγουρος πια, αρχίζω να προσεύχομαι μέχρι να έρθει το τέλος… Μαζί με τη γυάλα μου, διαλύθηκαν τριάντα μαγαζιά, έσπασαν όλες οι τζαμαρίες του δρόμου και του απέναντι, ακόμη και το παράθυρο του ιατρείου στον τρίτο όροφο, αρκετά μέτρα μακριά. Άντε ξαναφτιάξτα τώρα, τα μαγαζιά αυτά είχαν αναδουλειές ούτως ή άλλως… Άσε που οι υπάλληλοι θα χάσουν τις δουλειές τους. Φυσικά οι δράστες θα μείνουν ατιμώρητοι, γιατί μόνο εγώ ξέρω ότι φταίνε η Εύα κι ο Λευτέρης και θα πάρω το μυστικό της Εδέμ στον τάφο μου. Τι κρίμα!