La pistola

Δώδεκα κατατρεγμένοι Έλληνες, βουτηγμένοι μέσα στην κρίση, καθίσαμε ακόμα μια φορά στην place de la Trinité για μια απλή τάρτα σωλομού και λίγο κρασάκι. Τότε ήμασταν ακόμα 10, μετά ήρθαν ο Maré κι ο Christian de Citron, γίναμε δώδεκα και μας έπιασε κωλοφωτιά να πάμε σε κανονικό μπαρ για ένα ποτό. Ειδικά ο Maré ήθελε οπωσδήποτε να κάτσει όρθιος. Αφού πιάσαμε τρία τραπέζια για αν χωρέσουμε, ο Maré έμεινε όρθιος, όπως επιθυμούσε…

Ανάμεσα στους καινούργιους Έλληνες που γνωρίσαμε, ήταν και ο Superhero. Ο Πολίτης του Κόσμου, που πηγαινοέρχεται από το Άμστερνταμ μέχρι την Αγκόνα σε 4 ώρες με το αμάξι κι από εκεί, πετάγεται με κρις κραφτ μέχρι την Ιαπωνία για μερικές έρευνες. Δεν μας είπε όμως, τελικά τρώγεται το σούσι ή όχι μετά την πυρηνική καταστροφή; Η Φού την έχει ψιλοακούσει με το κρασάκι της, η Φά εξασκεί τις δημόσιες σχέσεις της στον Superhero, οι υπόλοιποι δεν ακούω καν για ποιο πράγμα συζητάνε (καθόντουσαν αρκετά μακριά) κι εγώ με τον Maré αναπαραστούσαμε στην εκπομπή της Λαμπίρη, κουτσομπολεύοντας ασυστόλως τις μαγικές και άλλες ιδιότητες του Superhero, που εκτός από ήρωας κινουμένων σχεδίων, είχε personal trainer τον κουμπάρο του Αλιάγα, που ο μπατζανάκης της θείας τους γνωρίζει τον Gautier, που ανηψιά της ξαδέλφης της πεθεράς του κολλητού του, είναι κολλητός με μια καθηγήτρια που είχα στο Πάντειο. Μεγάλες γνωριμίες σου λέει…

Η Φά το έχει ρίξει έξω, είναι στο τέταρτο κρασάκι κι όλοι αρχίζουν να συζητάνε τα περί λογαριασμού. Τότε η Φά, θυμάται μια εκπληκτική ιστορία από τα παλιά, εκείνα τα ξέγνοιαστα χρόνια στη Μύκονο, πολύ πριν την οικονομική κρίση κ.ο.κ. Επειδή το κουτσομπολιό με τον Maré με έχει συνεπάρει, δεν έχω παρακολουθήσει όλη τη συζήτηση και ξαφνικά ακούω τη Φά να λέει «Μια φορά μόνο έχω ρίξει πιστολιά… Μια φορά την έχω ρίξει, αλλά με έπαιρνε. Στο super paradise!». Για λίγο επικρατεί σιγή, όλοι κάνουμε τρελά σενάρια στο μυαλό μας – ελπίζω δηλαδή, γιατί εγώ έκανα. Φανταζόμουν ότι ήταν παρέα με Ζωνιανούς και πάνω στο τσακίρι κέφι, ίσως να ήταν κανένα μπάτσελορ κρητικό; Ποιος ξέρει, πάντως κάτι δεν κολλούσε στο να έχει βαρέσει πιστολιά στο σούπερ. Και τι εννοεί «εκεί την έπαιρνε»; Δηλαδή στο σούπερ, είναι φυσικό να βγάζει ο καθένας την πιστόλα του και να βαράει στου Κουτρουλάκη το γάμο; Άπαπα, καλά που στην Πάρο δεν έχουμε εξημερωθεί ακόμα! Όλες αυτές οι σκέψεις κι οι απορίες, τα σενάρια που έχαναν από κάπου και δεν μπορούσα να τα συνδέσω μεταξύ τους, κράτησαν λίγα δευτερόλεπτα. Γιατί αμέσως μετά, η Φού (που ήταν μόνο στο 2^ο ποτήρι κρασί κι αυτό ζοριζόταν να το τελειώσει) με πολύ σοβαρό ύφος και λίγο σκιαγμένο βλέμμα, διευκρινίζει «Με νεροπίστολο να φανταστώ έτσι; Με νεροπίστολο έριξες την πιστολιά να φανταστώ… Ε ναι, στο σούπερ λογικά… ε;».

Η σιωπή συνεχίζεται, όλοι κοιτάνε τη Φού πιστεύοντας ότι έχει πέσει έξω, αλλά από την άλλη, κανένας άλλος δεν σκέφτηκε να πει κάτι παρόμοιο, τι θα εννοούσε η Φά με το «έριξα πιστολιά γιατί μπορούσα». Κανείς δεν τόλμησε να πει φωναχτά αυτό που σκέφτηκε. Η Φά ξαφνιασμένη κι απογοητευμένη από τα ελληνικά μας επεσήμανε «Παιδιά, να φύγω και να μην πληρώσω εννοώ… Έριξα πιστολιά, πως το λένε;», εξηγείται για να μην παρεξηγείται. Και κάπως έτσι όλα μπήκαν στη θέση τους…

«Μα να πει ότι την έπαιρνε να ρίξει πιστολιά με νεροπίστολο στο σούπερ; Γιατί δηλαδή, αν ήταν σπίτι της κι έριχνε  πιστολιές με το νεροπίστολο θα την παρεξηγούσε κανείς; Έπρεπε να ζητήσει ειδική άδεια; Ε ναι, δεν κολλούσε…» συμπεραίνουμε οι υπόλοιποι φλώροι.

Θέλουμε να μάθουμε και τη γαλλική αργκό κι ούτε την Ελληνική δεν ξέρουμε καλά καλά… Γι’ αυτό σας λέω, ΣΠΑΣΤΕ! Δεν πρέπει να κάνουμε παρέα μεταξύ μας πια!