Free Hugs? No Thanks!

Σε περίπτωση που ο φοιτητής του εξωτερικού ξεπεράσει ή προσπεράσει  την ενδεχόμενη  κατάθλιψη (το λεγόμενο homesick), αρχίζει να αποκτά άλλα, νέα συμπτώματα και συμπεριφορές, που οι ειδικοί δυσκολεύονται να συγκεκριμενοποιήσουν και να ονομάσουν. Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να βοηθήσω λίγο την επιστήμη, αναλύοντας διεξοδικά τις ασθένειες που συνάντησα το τελευταίο δεκαήμερο. (από Dr. Alexia Zed)

Σύνδρομο Fame Story ή αλλιώς  «Φιλιούνται- αγκαλιάζονται»:  Το άτομο που πάσχει από το σύνδρομο F.S. αναγκάζεται να γίνει  εκδηλωτικό έως και χαζοχαρούμενο. Συμπτώματα: Όταν γνωρίζει νέα άτομα, τα φιλάει σταυρωτά, η χειραψία κομμένη. Αντιστοίχως, αυτοί που του συστήνονται, τρέχουν κατά πάνω του, το αγκαλιάζουν και το φιλάνε, ωσάν να ήταν καρδιακοί φίλοι. Συμπεριφορά: Το άτομο επομένως, κάθεται να υποστεί αυτή τη συμπεριφορά και στην πορεία υιοθετεί τη σιχαμερή συνήθεια. (Με το παρντόν, αλλά ούτε την κολλητή μου δεν φιλάω σταυρωτά όποτε τη βλέπω – ειδικά άμα τη βλέπω κάθε μέρα. Πόσο μάλλον άγνωστο κόσμο! Άσε που κάποιους, επειδή μου χίμηξαν, τους φίλησα κι εγώ και μετά δεν τους ξαναείδα ποτέ (δεν εννοώ ότι πληγώθηκα κιόλας)).  Χαρακτήρας: Εξωστρεφής. Φαρμακευτική Αγωγή: Μπεταντίν και αντισηπτικό. Αποτέλεσμα: Κοινωνική Απομόνωση.

Σύνδρομο γεροντοκόρης: Το άτομο που πάσχει από αυτή την ασθένεια, δεν έχει καμία όρεξη να γνωρίσει κόσμο και να φιληθεί μαζί του. Το αποκτά σταδιακά όταν βρίσκεται 1. στην εμμηνόπαυση 2. στο 30 ετών παρθένα και 3. στο εξωτερικό με γκόμενο και σκύλο στην Ελλάδα. Συμπτώματα: Γκρίνια, μουρμούρα, μιζέρια, κατάθλιψη. Όταν βλέπει στο δρόμο γάτες το πρόσωπο γλυκαίνει, ενώ κάποτε δυσφορούσε γιατί απλά προτιμούσε τα σκυλιά.  Συμπεριφορά αντικοινωνική, άλλοτε αλλοπρόσαλη. Χαρακτήρας: Κυκλοθυμικός. Φαρμακευτική Αγωγή: Γυμναστική (την απεχθάνομαι) Σοκολάτα (κάνω διατροφή) Αλκοόλ (τα ποτά τους δεν πίνονται). Αποτέλεσμα: Κανένα.

Σύνδρομο Big Brother:  Το άτομο που πάσχει από αυτό το σύνδρομο, τείνει να γίνεται κώλος και βρακί με άτομα που γνωρίζει ελάχιστο χρόνο. Συχνά παθαίνει εξάρτηση κι ενώ μπορεί υπο άλλες συνθήκες να μην έκανε ποτέ παρέα, τώρα θα τρώει μαζί τους ψωμί κι αλάτι. Συμπτώματα: Γνωρίζεις τους πρώτους νέου σου φίλους. Το μόνο σας κοινό, είναι ότι είστε φοιτητικοί  μετανάστες. Στην αρχή νιώθεις αμήχανα, πρωτόγνωρα… Η «αρχή», κρατάει περίπου ένα 24ωρο. Μετά την πρώτη μέρα, γίνεσαι κολτσίδα με τον άλλο, κάθε ώρα που περνάει μοιάζει με μέρα και κάθε μέρα με μήνα και κάθε μήνας με χρόνο. Συμπεριφορά: Στις πρώτες μέρες έχετε μάθει σχεδόν τα πάντα ο ένας για τον άλλο – γιατί δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα τα μαθήματα οπότε μιλάτε ασταμάτητα μεταξύ σας. Πάτε μαζί στο σούπερ μάρκετ, στις τράπεζες, στις ασφάλειες… Μόνο στην τουαλέτα δεν είστε μαζί. Χαρακτήρας: Ανεκτικός. Φαρμακευτική αγωγή: Κάθεσαι πολλή ώρα στην τουαλέτα, για να είσαι λίγο μόνος σου! Αποτέλεσμα: Ξαναβγαίνεις από την τουαλέτα γιατί νιώθεις μοναξιά.

Για να επιβιώσει επομένως ο φοιτητής, στον άγριο κόσμο των σύγχρονων νέων, πρέπει να φιλιέται και να αγκαλιάζεται λες κι έρχεται το τέλος του κόσμου. Να υπομένει τους χαρακτήρες ολονών, σαν καλός Σαμαρείτης κι άνθρωπος του Θεού (αγαπάτε αλλήλους) και να αντιμετωπίζει τον εαυτό του ψύχραιμα. Να τον κρίνει αυστηρά. Να καταφέρει να κάνει δίαιτα και να μείνει παράλληλα πιστό, παρά τη στέρηση συντροφικότητας (με την πονηρή έννοια που όλοι καταλάβαμε). Να συνεχίσει να ελπίζει ότι κάποτε θα φέρει τον σκύλο του στην ξενιτιά (ή το παιδί και τη γυναίκα του τέλος πάντων, ή τις 20 αδελφές του όπως οι Φιλιπινέζες) και να μη μπει σε σκέψεις, να υιοθετήσει εκείνη τη μαύρη γάτα στο απέναντι πάρκο.  Αυτά! Α! Και να βάλει όριο στην πιστωτική του και να μην πλησιάζει στο 1χλμ το Galerie de la Fayette.