12.9.11

Τσάλ- τσάλ μια πεταλουδίτσα

Για όποιον δεν γνωρίζει ή δεν θυμάται τι εστί «τσάλ- τσάλ», παρακαλώ όπως ανατρέξει στο “Hell Yeah” (κάνε κλίκ στον τίτλο ρε μαμά, τι ψάχνεις στο ταβάνι;). http://alexiazed.blogspot.com/2011/05/hell-yeah.html

Το πρωί διάβασα μια είδηση που με συγκλόνισε. Κάμπιες ζόμπι, λέει, τρελαίνονται και κάνουν πολλές τρέλες, εξαιτίας του ιού που πειράζει το μυαλό της πεταλούδας (δηλαδή της κάμπιας). Το δικό μου μυαλό, είναι πειραγμένο χάρη στα ζόμπι που ζουν μέσα σε γραφεία δημοσίων υπηρεσιών (σχολή, ταχυδρομείο…). Σήμερα είχα τις εγγραφές στο Πανεπιστήμιο… Ή μήπως να λέω καλύτερα Ινστιτούτο;;; Γιατί εγώ στο Πανεπιστήμιο στήθηκα δυο ώρες στην ουρά, διότι εκεί έδειχναν όλες οι ταμπέλες «Inscription 2011-2012» αλλά «οοο φφφ!», το κτίριο του μεταπτυχιακού μου ήταν απέναντι, στα «αρχαία κτίρια» (anciennes). Έτρεχα πανικόβλητη να προλάβω, να είμαι στην ώρα μου ρε αδερφέ! Αλλά που ήταν αυτό; Να, Λόλα, ένα κτίριο!

 Έμπα μέσα… Ρωτάω την πρώτη γαλλίδα που βρήκα μπροστά μου. Αυτό είναι μαρή το Intitut d’ Administration  des Enterprises? Αυτή κοίταξε τον ουρανό, είδε ότι είχε ήλιο, κι είπε ώ, δεν ξέρω! Να κλάνεις όλη νύχτα, βλαμμένη. Ξανατρέχω έξω σα μουρλή, η ώρα περνάει… Ένας Νιγηριανός με βλέπει να ρουφάω τις πληροφορίες από το χάρτη αλλά άκρη να μη βρίσκω και με ξαναστέλνει από εκεί που ερχόμουν, γιατί φυσικά η βλαμμένη γαλλίδα, ενώ ήταν μέσα στο χώρο που έψαχνα, μου είπε ότι δεν ξέρει που βρίσκεται η σχολή μας.  Η ταμπέλα του IAE, μοιάζει με ελληνκό Stop. Κρυμμένη πίσω από ένα θάμνο και ξεθωριασμένη.

Ξαναστήνομαι στην ουρά… Έχω ξεχάσει σπίτι μου το responsabilité civile – μια βλακεία που αγοράζεις, για να πάρει κάποιος την ευθύνη ότι δεν θα κάνεις γράφιτι στους τοίχους, δεν θα σπάσεις τις καρέκλες και δεν θα κλέβεις τις κιμωλίες (κι άλλους βανδαλισμούς, που σκόπευα να κάνω, όπως συνηθίζω άλλωστε). Θυμάστε που έτρεχα να πάρω την κάρτα του Ευρωπαίου Πολίτη από το ΤΣΑΥ στην Αχαρνών; (βλέπε Pure Hate 1,2, 3). Δεν τους κάνει, πρέπει να αγοράσω δική τους… Και για την πληρωμή; Δεν μπορούν να πάρουν cash, ντρέπονται… 

Τρέχα στο ταχυδρομείο να πάρεις mandat cash, μου λέει το πράμα με το ξανθό μαλλί. Αυτό έκανα κι εγώ, έτρεξα να το πάρω και τους το έφερα… Αλλά από τη χαζομάρα μου, δεν κατάλαβα ότι πρέπει να πληρώσω κιόλας στο ταχυδρομείο. Και πόσο να τρέξω η δύστυχη, που με χτύπησαν ΠΑΛΙ τα παπούτσια; Το ξανθό πράμα μασάει τη γνωστή τσίχλα… και «τσάλ- τσάλ- τσάλ», και «μαντμαζέλ, αν δεν μπορείτε να πληρώσετε τώρα, δεν μπορώ να σας εγγράψω. Πρώτα τα λεφτά! Ελάτε αύριο». Είπα μέσα μου μια προσευχή (αυτή που ξεκινάει με το α-στα-διάλα) και σκέφτηκα ότι οι γάλλοι μας αντιγράφουν. Και καλά να αντιγράψουν κάποιες ιδέες του Αριστοτέλη, για την ελεύθερη παιδεία, την ισότητα, τη δημοκρατία (vive la france 14 Ιουλίου), το τρέχον γραφειοκρατικό σύστημα γιατί το ζήλεψαν τόσο;

Κάμπιες, όλες! ΤΣΑΛ- ΤΣΑΛ… 

No comments:

Post a Comment

Any comments?