Αυτό ήταν, τα φάγαμε τα ψωμιά μας, είπα με το που άνοιξα το μάτι. Τελευταίο Σαββατοκύριακο κάτω από τον γαλανό ουρανό, είπα πριν κοιτάξω έξω. Είχε συννεφιά κι η φασίνα με περίμενε στη γωνία. Βλέπεις, η μητέρα έρχεται την Κυριακή και για να της αποδείξω πως εκεί στις Γαλλίες δεν θα με φάει η μπίχλα, είπα να αρχίσω το καθάρισμα του πατρικού μου για έξτρα μπόνους. Αντί αυτού, θα ήθελα να έχω παρέα από πρωί μέχρι το βράδυ, να γλεντοκοπάω στο νάιτ κλάμπ Τροπικάνα και να μην έχω καμία έγνοια. Ούτε τη λίστα της βαλίτσας μου, ούτε το φαρμακείο- νεσεσέρ, ούτε τη χαρτούρα θέλω να σκέφτομαι. Ωωωωωωφου!
Άνοιξα την τηλεόραση για παρέα… Σαχλαμάρες, επαναλήψεις, χαζοσίριαλ… Θα φύγω και δεν θα προλάβω να δω ούτε την πρώτη εκπομπή της Στεφανίδου, ούτε το τέλος στη «Ζωή της Άλλης», ούτε καν το νέο μαλλί της Λαμπίρη. Αυτό θα πει διωγμός! Άσε που έχω πλακώσει στα ξένα σίριαλ και τις ταινίες, γιατί εκεί δεν θα ξανακούσω αγγλικά. Ακόμα και ο House… στα γαλλικά κάνει διάγνωση. Ωωωωφφφφφφφ!
Τέλος πάντων, ξεκίνησα με την τακτοποίηση όλων των ξέμπαρκων αντικειμένων. Πωπώ! Ωραίο τρύκ! Άπαξ και συμμάζεψες αμέσως αλλάζει φάτσα το αχούρι. Έτσι όπως συμμάζευα βρήκα κι ένα πανέμορφο παλιό μπρελόκ, από το οποίο κρέμεται μια πράσινη πέτρα. Καλότυχο φαίνεται… Το κρέμασα στα κλειδιά μου. Και το αντικλείδι τι θα το κάνω; Σε ποιον θα το δώσω; Προβλήματα που έχει ο κόσμος. Ώφφφφφφουουου!
Μετά έβαλα ηλεκτρική σκούπα. Το καλύτερό μου!!! Ο Τζέρυ κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι, τον ενοχλεί ο θόρυβος. Η ηλεκτρική είναι φανταστική εφεύρεση, δεν τη βαριέμαι ποτέ. Πωπώ, σκατά, εκεί δεν θα έχω δική μου, θα πρέπει να τη νοικιάζω με την ώρα. Άσε που δεν θα έχω μεγάλη επιφάνεια να καθαρίσω γιατί το μεγαλύτερο κομμάτι του πατώματος είναι μοκέτα. Που θα ξεσπάω εγώ μου λες; Και πως θα τη ζητήσω; Ωχ! Δεν ξέρω πως τη λένε αυτοί εκεί… Λα σκουπ ελεκτρίκ; Α… ναι, ασπιρατέρ τη λένε. Φφφφ..
Το πιο βαρετό πράγμα είναι το πλυντήριο και το σιδέρωμα. Αλλά ειδικά το σιδέρωμα είναι ένας μικρός θάνατος. Φυσικά, το έκανα με χαρά σήμερα, γιατί ούτε πλυντήριο θα έχω, κι αυτό θα το «νοικιάζω» με κάτι ειδικά κέρματα. Ούτε ξέρω πως θα το βάλω μπρος. Όσο για το σιδέρωμα… Δεν μπορώ να αποκαλύψω τίποτε άλλο, ας πούμε ότι θα το καταργήσω εντελώς.
Μεσημέριασε και πείνασα. Όπως λέει κι ο Παντελής (που αυτή τη στιγμή είναι ήδη στην Τουλούζ και χαρτογραφεί την πόλη) πρέπει να εφαρμόσω μια strict souvlaki diet before leaving. Από την άλλη, θα μου λείψουν περισσότερο τα φαγητά φούρνου – ας μην επαναλαμβάνομαι, αλλά εκεί δεν θα έχω και ούτε θα νοικιάζω, τηγάνι και ξερό pain au chocolat. Μη ξεχάσω! Να πιω πολλούς κρύους καφέδες (φρέντο καπουτσίνο, φρέντο εσπρέσο, άις λάτε) γιατί όπως θυμάμαι στους καταλόγους τους στις καφετέριες, το «φραπέ» (ένας θεός ξέρει με τι μπορεί να μοιάζει) είναι στα «Ζεστά ροφήματα».
Με αυτά και μ’ αυτά δίψασα. Πιάνω ένα ποτήρι και βάζω νερό από τη βρύση. Και γλού γλού γλού και γκλού γκλού γκλού… Αααααχ! Απόλαυση. Ούψ! Εκεί το νερό δεν πίνεται! Δηλαδή κάποιοι το πίνουν αλλά… μπλιάχ! Άφησα κανένα μπουκάλι πριν φύγω ή θα πάω εκεί καο θα κορακιάσω μέχρι να ξημερώσει και να ανοίξει το μπουλανζερί κάτω από το σπίτι; (μπουλανζερί εστί ο φούρνος…άντε, είπα κι ένα καλό!)
No comments:
Post a Comment
Any comments?