Η φυλή των Hadza vol 3

Καμιά φορά κι οι αγριάνθρωποι βάζουν νερό στο κρασί τους…Οι Χάτζα όμως, έβαλαν ένερτζι- ντρίνκ στον Τάτσι-Μίτσι και τον Χάτζα-μπέντζι, μπας και τους ξεξυπνήσουν και πάρουν τα πόδια τους. Η Hanna-Manna κι η  Afana-Lama έκαναν μποτέ… Λουζόντουσαν στη θάλασσα και έπαιζαν με τα παιχνιδιάρικα δελφίνια. Ήταν τα ίδια δελφίνια που είχαν δει με τα μάτια τους το πτώμα του Enzo (Ζαν Ρενό)  κάπου εκεί στο βυθό της Αγ. Άννας.

Το εκκλησάκι στόλιζε τον απότομο γκρεμό σαν ακριβό μπιζού σε πλακέ μπούστο κυριλέ γκόμενας. Λίγο παραπέρα, οι Χάτζα επισκέφθηκαν τη Χοζοβιώτισσα, αλλά από την αμορφωσιά και την αμπαλοσύνη τους, την προσφωνούσαν Χαζοβιώτισσα. «Ούγκ ούγκ!», έδειξε με το δάχτυλο ο Χάτζα-μπάμπα, «ένα κεφάλι αλόγου βγαίνει από τη θάλασσα!» τους εξήγησε στη γλώσσα τους, ενώ φωτογράφιζαν (στο μυαλό τους) το Μοναστήρι. Η παραλία είχε πολύ κόσμο κι οι Χάτζα προτίμησαν να πάνε με τη σχεδία τους στις Πλάκες για μπάνιο, περνώντας και θαυμάζοντας το πανέμορφο Μαλτέζι. Εκεί, μπορούσαν να δρουν απελευθερωμένοι από κάθε στερεότυπο… Να ξεκωλοθούν στις βουτιές, να βγάλουν κραυγές που ποτέ δεν ξανακούστηκαν τον 21^ο αιώνα… Κι όταν ένα περίεργο έντομο τσίμπησε τη Hanna- Manna, ο Χάτζα- Μπέντζι δε δίστασε να  κάνει πιπί του επάνω της για να τη γιατρέψει.

Μετά την όμορφη αυτή παρένθεση με το κατρουλιό, το πρόγραμμα συνεχίστηκε στον πολιτισμό… Οι Χάτζα φάμιλι κι οιΤάτσι-Μίτσι- Κότσι,  επιβιβάστηκαν  στον ροζ σίφουνα ο ένας πάνω στον άλλο σα κονσέρβες και με ταχύτητα κάτω των 10 χλμ ανά ώρα διέσχισαν το νησί, για να φτάσουν στα Θολάρια να βρουν μαντζούνια και μαγικά βότανα, όπως για παράδειγμα το περιβόητο εκχύλισμα στρουμφοβατόμουρων ή ακόμα, γιατί όχι, το μαγικό φίλτρο του Πανοραμίξ. Τι να σε χορτάσει όμως η μαντζουράνα κι η τσουκνίδα;

Οι Χάτζα πήραν φόρα και σα πεινασμένες ύαινες έτρεξαν στην Αιγιάλη… Σκαρφάλωσαν, σα να μην υπάρχει αύριο, ανέβηκαν τον ποταμό κι όταν πλέον είχαν φτάσει στην βουνοκορφή (το ένερτζι- ντρίκν έκανε καλή δουλειά) όρμησαν σε κρέατα και τζατζίκια κρατώντας την αναπνοή τους.

 Να μην προσβάλω την Καλντέρα, αλλά κι η Αμοργός έχει ένα ηλιοβασίλεμα… λουκούμι και στη μισή τιμή! Και μια που ανέφερα το λουκούμι, να προσθέσω επίσης ένα 10 με τόνο στην Αμοργιανή φάβα, τα λουκούμια και φυσικά, την πεντακάθαρη και γευστικότατη ψημένη ρακί. Όσο για τους Χάτζα, την άλλη μέρα, κι αφού ξεφούσκωσε η κοιλιά τους, ξαναπήραν τη σχεδία τους κι επέστρεψαν από εκεί που ήρθαν… Τον αιώνιο Parodise…