Μαλάκω!

Ένα βράδυ τσακώθηκα αγρίως με τον Χάτζα Μπάμπα… Καθίσαμε σε μια σκοτεινή γωνιά, σε κάτι σκαλάκια και μαλώναμε επικά. Πίσω μας ήταν μια παιδική χαρά και μια δεκαριά πιτσιρικάκια κρυφάγουγαν τον καβγά… Ένα θρασύτατο πλησίαζε τόσο πολύ, που έλεγες ότι θα αρπάξει καμιά σφυρίχτρα να μας χωρίσει σαν διαιτητής. Βέβαια, εγώ ήμουν σε τέτοιο χάλι που δεν παρατήρησα ότι το έκανε ήδη!

Συζυτούσαμε με ένταση κι έκλαιγα γοερά… Τότε το πιτσιρίκι πλησίασε και είπε στον Χάτζα Μπάμπα… «Γιατί την κάνεις να κλαίει; Είσαι ΜΑΛΑΚΩ αν την κάνεις να κλαίει!». Ήταν τόσο αστείο, που αν θυμάμαι καλά, μετά από την ξεκάρφωτη παρένθεση του μικρού μας φίλου, τα ξαναβρήκαμε αυτομάτως σχεδόν και τελείωσε όλος αυτός ο τσακωμός που με τόση ώρα συζήτησης δεν έλεγε να τελειώσει. Αγκαλιαστήκαμε για ώρα… Τότε ο μικρός διαιτητής φώναξε «Τα βρήκατε; Εεεε, είστε μαλάκες άμα τα βρήκατε!» και μας έβαλε τα γυαλιά, γιατί πραγματικά αυτοί οι καβγάδες είναι ανούσιοι!

Τέλος πάντων, αυτό το «Μαλάκω» έγινε το χιτ του καλοκαιριού κι ήταν η προσφώνηση που ταίριαζε και τους τέσσερίς μας…(Χάτζα Μπάμπα, Χάτζα Μπέντζι, Χάνα Μάνα και Αφάνα Λάμα).  Ήταν αυτό που έλειπε για να αποκτήσουμε την υπέρτατη οικειότητα. Γιατί μόνο με άτομα που έχεις οικειότητα μπορείς να ανταλλάσεις το «μαλάκω» τόσο συχνά και να μη παρεξηγείται κανείς. Αυτό είναι ένα από τα πολλά που έμαθα φέτος!

Επίσης έμαθα…

Να φτιάχνω κατασκευές από καλάμια!

Να τραβάω με αντλία νερό από το πηγάδι!

Ότι αν καις ελληνικό καφέ βρωμάει τρομερά αλλά εξουδετερώνεις όλα τα κουνούπια!

Έμαθα τίτσου!

Έμαθα να φτιάχνω κρασί… Να τσαλαπατάω τη σωστή ώρα τα σταφύλια (αφού πρώτα τα μάζεψα) να μετράω το μελλοντικό αλκοόλ με εκείνο το εξωγήινο μπομόμετρο, έμαθα πως γίνεται η ζύμωση κ.ο.κ.

 

Ότι μπορώ να λουστώ στη θάλασσα, σε μεγάλο βάθος,  με ένα χέρι!

Έμαθα τουλάχιστον 5 νέες συνταγές με μακαρόνια και

Πώς να συντηρώ τρόφιμα χωρίς να έχω ψυγείο!

Γενικά έμαθα πως ζούσαν παλιά οι άνθρωποι χωρίς ηλεκτρισμό, ρεύμα… τζίζ!

Και τώρα, είμαι έτοιμη να ξενιτευτώ... Τουλάχιστον , θα έχω θέρμανση, ψυγείο, ασανσέρ...