Οι Χάτζα έστησαν τα τσαντίρια τους στα γρήγορα κάτω από τα δέντρα, ύστερα από μια σύντομη μελέτη του Χάτζα- μπέντζι για το που βρίσκεται το αστέρι του βορρά και τη μετεωρολογική πρόβλεψή του για τον αέρα. Και επειδή θα ήταν αδύνατο να προσαρμόσετε αυτά τα παιδιά σε χαρακτήρες που ήδη ξέρετε, διότι είναι ζουλού, θα έπρεπε να πούμε δυο λόγια σύντομα όσο γίνεται…
Ζευγάρι Νο1: Χάτζα-μπέντζι και Hanna- Mamma: Ο Χάτζα- μπέντζι είναι ο μικρός αδελφός του αρχηγού. Δεν αγχώνεται για κανένα λόγο και μπορεί να τρελάνει άνθρωπο με την αργοπορία του. Η Hanna- Mamma όμως, ενεργοποιεί με Χάτζα-μασάζ κάποιους νευρώνες και τον ζωντανεύει όταν εμφανίζεται μεγάλη ανάγκη. Εκείνη είναι η μαγείρισσα της οικογένειας, αλλά ενιότε αφήνει την κουτάλα και μαστορεύει με πριόνια και τσεκούρια.
Ζευγάρι Νο2: Τάτσι- Μίτσι και Κότσι: Οι Τάτσι-Μίτσι-Κότσι είναι ένα αχώριστο ζευγάρι όπως καταλαβαίνουμε όλοι από το όνομα. Πρόκειται για το πιο αργοπορημένο ζευγάρι στον κόσμο, με πολλά βραβεία επι τούτου. Ο Τάτσι- Μίτσι είναι ένας καλός, πολύ καλός άνθρωπος με πολλές υπαρξιακές ανησυχίες. Θα τον δείτε συχνά μέσα στο δάσος να τρέχει και να αναρωτιέται «Ποιος είμαι; Που είμαι; Ποιοι είστε εσείς;». Η Κότσι, όπως και κάθε γυναίκα στη φυλή των Χάτζα, έχει την ιδιότητα να τον καλμάρει.
Ζευγάρι Νο 3: Ο Χάτζα- μπάμπα, είναι ο αρχηγός. Διατάζει και αποφασίζει για όλα τα μαστορέματα των Χάτζα, ενώ είναι ο μόνος που ξέρει γράμματα και γι’ αυτό είναι πάντοτε σκυμμένος από την πλάκα «Αντζέντα Αζντέκων, Ίνκας και Μάγιας» , ένα παλιό εγχειρίδιο γνώσεων που άφησαν όλες οι σοφές φυλές, όλες οι γνώσεις μαζεμένες, ό,τι πρέπει για να στήσεις τηλεπαιχνίδι. Διότι αν δεν το καταλάβατε, οι μεν φίλοι μας ζουν σαν άγριοι, όμως δεν παύουν να βρίσκονται στο 2011 σε μια Ευρωπαϊκή ας το πούμε χώρα. Τέλος, η Αφάνα-Λάμα, είναι η αντιδραστική νεαρή σύζυγος του Χάτζα. Έχει μυριστεί ότι εκεί έξω υπάρχει πολιτισμός και προσπαθεί συνέχεια να το σκάσει.
Την επόμενη ημέρα, οι Χάτζα και οι Τάτσι-Μίτσι-Κότσι δεν έλεγαν να ξυπνήσουν. Μόνο η Αφάνα- Λάμα άνοιξε τα μάτια της και σκέφτηκε «ώρα να φεύγουμε!». Όμως την πρόλαβαν πάλι, τη σταμάτησαν… Κι άλλωστε κι εκείνη, παρά τις αντιξοότητες, παρότι ήθελε να δει τον κόσμο λίγο παραπέρα από τη μύτη της, έτρεφε και μεγάλη αγάπη στον Χάτζα- μπάμπα, οπότε στο τέλος πάντα επέστρεφε στην αγκαλιά του. Κι εκείνος υποσχόταν πως θα δουν μαζί όλο τον κόσμο. Όμως δεν γινόταν να αφήσουν πίσω τους άλλους, έτσι της έλεγε. Και το αποτέλεσμα ήταν να μη βλέπουν τίποτα, γιατί οι άλλοι σηκωνόντουσαν από τα υποτυπώδη κρεβάτια τους, αφού έπεφτε ο ήλιος.
Μέχρι το Μούρο πήγανε και πολύ τους ήταν. Μα τι όμορφο! Τι γκρεμός όμορφος ήταν αυτός; Χάρμα οφθαλμού. Κι εκεί απέναντι; Το απέραντο γαλάζιο… ούτε ένα μικρό νησάκι δεν έβλεπες, σα να είσαι στην άκρη του κόσμου. Και όταν λέμε γαλάζιο, μάλλον εννοούμε τυρκουάζ, απλά η Αφάνα- Λάμα είναι πολύ νευρική και πολύ γκρινιάρα για να παραδεχτεί πόσο όμορφα ήταν…
No comments:
Post a Comment
Any comments?