Η φυλή των Hadza vol1

«Το πλοίο θα σαλπάρει για λιμάνια ξένααα για λιμάνια ξέναααα», τραγουδούσε ο αρχηγός της φυλής, ενώσω έξυνε με το όπλο του τα καλάμια. Τα ξεφλούδιζε με επιδεξιότητα με σκοπό να φτιάξει τη σχεδία που θα πήγαινε την οικογένειά του καρφί στο μακρινό νησί της Αμοργού. Λε γκράν μπλέ τους περίμενε για εξερευνήσεις, καταδύσεις και αναρριχήσεις.(το καλύτερό μου όπως θα θυμάστε από πέρσι στη Σαμοθράκη). Η hanna-mamma μαγείρευε στο τρύπιο κατσαρολικό μια μακαρονάδα εξρπές κι η Afana- lama έσπαγε τον σπάγκο για να δέσει τα καλάμια του Χάτζα- μπάμπα. Ο μόνος που έλειπε ήταν ο μικρός αδελφός Χάτζα- μπένζι, που είχε πάρει τη δική του σχεδία κι επιχειρούσε να κάνει  μπάκ-φλιτ στον αέρα…

Ώρα αναχώρησης 11 παρά δέκα. Ο μικρός αδελφός Χάτζα- μπέντζι πάσχει από τη βαρύτατη ασθένεια της Ντράνας: Είναι πάντοτε καθυστερημένος στα ραντεβού του κι έτσι η οικογένεια μάο-μάο που περιγράψαμε παραπάνω του είπε πως η σχεδία θα αναχωρήσει μια ώρα νωρίτερα.  Όλα ήταν έτοιμα, εκτός από τον Χάτζα- μπέντζι, ο οποίος έσερνε τα πόδια του κι έξυνε τις τζίβες του κι έδειχνε απροθυμία στο να βιαστεί. Στο τσακ όμως, χάρη στην κωλοφαρδία, πρόλαβαν να φύγουν την προγραμματισμένη ώρα.

Στη μακρινή Αμοργό θα τους περίμενε ακόμα ένα ζευγάρι… Ο Τάτσι-μίτσι κι η Κότσι με τον ροζ σίφουνα, που δεν ήταν άλλο παρά ένας  ροζ ελέφαντας τετραθέσιος, στον οποίο οι 6 τους με όλα τα συμπράγκαλα θα έπρεπε να κρεμαστούν για να διασχίσουν τα κατσάβραχα.

Το ταξίδι με τη σχεδία διήρκησε αρκετές ώρες, κατά τις οποίες η οικογένεια Χάτζα έφαγε τον άμπακα, αποκοιμήθηκε, τσακώθηκε, σκυλοπνίγηκε λίγο και τελικά έφτασε στα γραφικά Κατάπολα. Ο ροζ σίφουνας αγκομαχούσε για να ανέβει την ανηφόρα και κατά τις 5 το πρωί, τους αράδιασε στην ορεινή Χώρα, όπου ξανάφαγαν, ξανατσακώθηκαν και τελικά αποκοιμήθηκαν…