Η Μαγδαλένια είχε πρωινή πτήση κι έπρεπε να την κάνει . Βούτηξε τη σκούπα της κι έφυγε από την πίσω πόρτα. Λίγο μετά, όταν η Ειρηναία έφυγε για το Υπουργείο Μαγισσών (ο Χάρι κι η Ερμιόνη την κάλεσαν εκτάκτως) η Σταλίδα έπεσε σε λήθη. Ούτε ξόρκια, ούτε κλαμπατσίμπανα δεν μπορούσαν να την κάνουν να ξαναζωντανέψει. Το τελευταίο που ψιθύρισε μέσα στον πυρετό της ήταν «Η Σουλτάνα του Σμαραγδιού είναι τραγικά κουτσομπόλα…». Η Φραουλία δεν είχε ύπνο… Ανέβηκε με την Αλεξάνδρα στη σκεπή της καλύβας για ένα τελευταίο μαγικό φίλτρο. Έτσι είναι αυτά… Ξεκινάς με ένα «χαλαρό» και στο τέλος το «τελευταίο» δεν έχει αριθμό, που να μπορείς να θυμάσαι.
Σκαρφάλωσαν πάντα συντροφιά με τον Τζέρι, ο πρίγκιπας που μια κακιά μάγισσα κάποτε μεταμόρφωσε σε 2κιλο λευκό μαλλιαρό τετράποδο. Έτοιμη; Έτοιμη! Δυο κουταλιές της σούπας κόκα κόλα, νερωμένο ουίσκι ξεθυμασμένο( δυο δάχτυλα), στάχτη και μπούρμπερι από Φίλιπ Μόρις, λίγες αναμνήσεις παλιές, λίγες πρόσφατες, λίγο φόβο για το μέλλον, μια σταγόνα αισιοδοξίας… Τα ανακάτεψαν όλα μαζί κι ύστερα το κάνανε γαργάρα. Το ξημέρωμα δεν άργησε να έρθει. Ο ουρανός πήρε εκείνο το κλασικό καλοκαιρινό μπλέ ηλεκτρίκ χρώμα, τόσο φωτεινό, όσο και σκοτεινό στα περσινά περάσματά του…
Το αμίλιτο νερό θα τις κρατούσε ασφαλείς μέχρι την επόμενη συνάντησή τους. Τώρα όμως έπρεπε να τηρήσουν παύση ασυρμάτου, να μη προκαλέσουν άλλο τη μοίρα τους, τις Μοίρες, τη λύσσα της Ατρόπου… Γι’ αυτό και θα σκορπούσαν στις 3 μεριές της Γης εξαφανίζοντας τα ίχνη τους, τη χρυσόσκονη από τα μαντζούνια θα την έπαιρνε ο άνεμος. Οι σκούπες τους θα σκόνιαζαν σε κάποιο πατάρι. Το Βιβλίο με τις προφητείες θα θαβόταν σε χώμα κόκκινο, ποτισμένο με ροδόνερο και ρούμι. Μπορεί να είχαν περάσει πολλοί αιώνες για να δράσουν όλες μαζί, αλλά τώρα ήταν πιο δυνατές κι ενωμένες απο ποτέ.
Κι η καταστροφή συνχείζεται αγαπημένη μου Λίλιθ. Επόμενη συνάντηση; Κρήτη…
xΟxΟ
Η Σουλτάνα του Σμαραγδιού
No comments:
Post a Comment
Any comments?