26.6.11

Pure Hate 1


Το απόλυτο ΑΣΤΑΔΙΑΛΑ
Αυτό που λένε θα τα σπάσω όλα; Ναι λοιπόν, αυτό ακριβώς.

Εδώ και δυο βδομάδες κάθομαι πάνω από το σκατοlaptop περιμένοντας 10 διαφορετικά email , ψάχνοντας φυσιολογικά εισιτήρια να πάω στον προορισμό μου και βρίσκω μόνο μέσω Σελήνης με 2.000.000.000 ευρώ.  Ψάχνοντας ένα κωλοεγγυητή για να μπορέσω να νοικιάσω σπίτι στο εξωτερικό. Ψάχνοντας πως σκατά θα μεταφέρω το ζώο μου μαζί και μαθαίνοντας ότι πρέπει να του βάλω δέκα μικροτσίπ ακόμα πίσω από τα αφτιά, μέσα στα νύχια, κάτω από τα δόντια. Μαθαίνοντας ότι  για να γίνουν όλα σωστά πρέπει αν ταξιδέψω 3 φορές και να ξανάρθω πίσω τις 2 από αυτές κι οπότε θα κάνω μαύρες διακοπές.  %

Πρέπει να ανοίξω λογαριασμό, να ανοίξω φακέλους, να πληρώσω για όλα τα παραπάνω κι ακόμα περισσότερα. Πρέπει να συνεννοηθώ με δυο ανθρώπους που δεν συνεννοούνται μεταξύ τους (γονείς  ο ένας κάπου στον πλανήτη, ο άλλος στο Αιγαίο κι εγώ στη μίζερη κι απαίσια Αθήνα) να τους συνδέσω με τους ξένους (που χωρίζονται σε 3 κατηγορίες: σπιτονοικοκυραίοι, γραμματείς Πανεπιστημίου κι απλοί μαλάκες) κι όλοι μαζί να συνεργαστούμε μήπως καταφέρω ποτέ να φύγω για μεταπτυχιακό. Για να γίνουν όλα αυτά, ίσως είναι προτιμότερο να φύγω αύριο μόνη μου για Γαλλία μέσω Καμπότζης.%

Πιστεύω με όλη μου τη δύναμη στη Γκαντεμιά. Δεν ξέρω ποιος από όλους τους γκαντέμηδες που με περιτριγυρίζουν ευθύνεται για το χάλι μου, αλλά σας παρακαλώ, έλεος, θέλω να ηρεμήσω! Έχω κι όλους αυτούς τους φίλους που μένουν στην άλλη άκρη της Αθήνας (κέντρο, Βόρεια, Νέα Μάκρη) που θέλουν να βρεθούμε. Για να πάω κόντρα στη μοίρα μου επιχείρησα να κάνω την υπέρβαση, να βρω χρόνο να πάω. Και πήρα τα @@ μου. Έμεινα από βενζίνη χωρίς πορτοφόλι στη μέση του πουθενά, έμεινα μέσα στο ασανσέρ λόγο απεργιών της ΔΕΗ.%

Αυτό που μου τη δίνει πιο πολύ από όλα είναι που με ρωτάνε όλοι τους, «πότε φεύγεις;», «πότε ξανάρχεσαι» , «πότε αρχίζουν τα μαθήματα;» και «πότε θα σου έρθουμε».  Δεν ξέρω, δεν ξέρω και δεν ξέρω, απαντώ δημοσίως γιατί μάλλιασε η γλώσσα μου πλέον.

Μέσα σε όλα, συνειδητοποίησα ότι ύστερα από 4 ώρες συνεχόμενης ομιλίας στα Γαλλικά, αρχίζει να πονάει ο λαιμός μου από το γαργαλιστικό «ρ» και να πονάει το κεφάλι μου από την πίεση που δεν ξέρω να πω «α-στα-διάλα γαμώ τη γκαντεμιά μου…..μπλά….γαμωμπλά» σ’ αυτή τη γλώσσα.  

Συνειδητοποίησα επίσης ότι ο οργανισμός μου βλάπτεται σοβαρά όταν ανακατεύομαι με υπηρεσίες και χαρτούρες. Κι έχω πολλά , πολλά νεύρα, γιατί εδώ και αρκετές ημέρες κάνει φρικτή ζέστη και για όλα τα παραπάνω δεν προλαβαίνω να πάω σε μια παραλία σαν άνθρωπος – όλο το λέω και δεν το κάνω- ενώ παράλληλα με τις διακοπές ρεύματος και ό,τι άλλο γίνεται, δεν ξέρω τι ακριβώς- οι συναγερμοί από τα γύρω σπίτια και τα αυτοκίνητα χτυπάνε ανά πεντάλεπτο εκκωφαντικά και άκρως σπαστικά.
Μέχρι χθές αγαπούσα τα deadlines. Μέχρι χθές, αγαπούσα το καλοκαίρι. Μέχρι χθές δεν είχα κανένα πρόβλημα με την ιδέα ότι θα φύγω από τη χαοτική αυτή χώρα. Μέχρι πριν μια ώρα πίστευα ότι θα αντέξω να μη ξεράσω ό,τι βρωμοκουβέντα γνωρίζω σε όλες τις γλώσσες.  Αλλά όλα αυτά τελείωσαν όταν συνέβη αυτό: Όρμησα σε ένα μπουκάλι που έπρεπε να έχει μέσα ρακή… Ήπια μια τεράστια γουλιά να ηρεμήσω και το υπόλοιπο θα το έκανα βενζίνη.  Και τελικά ήταν θαλασσινό νερό. 
%%%%%%%%%%%%%

Παρακαλώ λοιπόν θερμά, τους άνδρες με τη λευκή μπλούζα να έρθουν γρήγορα, να με απαλλάξουν απο τον κόπο όλων αυτών που πρέπει να γίνουν και δεν έχω πλέον το κουράγιο να  κάνω.
Και όπου «%» λέω 

Α ΣΤΑ ΔΙΑΛΑ

1 comment:

  1. trypia kaltsa, you're not the only one!! σκέψου, να έρχεται ο πατέρας να σου λέει: 'ξέχνα το μεταπτυχιακό και ανάλαβε την οικογενειακή επιχείρηση" όταν αυτό που θές περισσότερο απ'όλα είναι να φύγεις όσο πιο μακριά γίνεται και να δοκιμάσεις την τύχη σου μόνη σου. %%%%%% στη νιοστήν λοιπόν, chears ι ρακί-θαλασσινό νερό :S

    ReplyDelete

Any comments?