Ο Χορός των Ντεμπυτάντ vol 1

Το μικρό σπίτι στο λιβάδι, με την πισίνα κι όλα τα κομφόρ, βρισκόταν κρυμμένο από το Θεό και σβησμένο από το χάρτη, κάπου στη Βάρη. Από την υγρασία είχε σηκωθεί ένα σύννεφο ομίχλης και σε συνδυασμό με το background (το νεκροταφείο) περίμενες να εμφανιστεί στο παρμπρίζ σου το όνομα του Χίτσκοκ. Αν κι έχω κάνει πολλές φορές τη διαδρομή και θα έπρεπε να τη γνωρίζω με κλειστά μάτια, αρχικά σταμάτησα έξω από ένα άλλο σπίτι. Έσβησα τη μηχανή, το παρατήρησα λίγο κι αφού κατάλαβα ότι δεν είναι αυτό το σπίτι που ψάχνω, συνέχισα την περιήγησή μου.

«Το’πε και το’κανε!» λέω στον νεαρό με τα κόκκινα παπούτσια, που κρατούσε την πόρτα και τη λίστα με τα ονόματα.  Διέσχισα χιλιόμετρα κήπου μέχρι να φτάσω στην πισίνα και να διαπιστώσω ότι οι οικοδέσποινες, miss Κανέλλα και Ζωζώ είχαν διάθεση Τζαμάικα και δεν χαμπάριαζαν από χαμηλή για την εποχή θερμοκρασία.   Μαζί με μένα, έφτασαν κι η Ψυχολόγα, το Χλωμό Πρόσωπο, ενώ η Μπέμπα ήταν ήδη εκεί , αποκούμπι για όσες δεν άντεχαν τα ψηλοτάκουνα πέδιλα. Η πισίνα ήτο στολισμένη με νούφαρα και στη κονσόλα ήταν ο dj Έκπληξη. Μέχρι να βάλω το πρώτο ποτό, ο χώρος γύρω από την πισίνα έχει γεμίσει φιγούρες με περίτεχνες αποκριάτικες στολές. Με τέτοιο καιρό δεν ξέρεις τι να βάλεις! Άλλοι στέκονταν όρθιοι με το παλτό, κι άλλοι με ανοιχτό πουκάμισο και ψάθινο καπέλο. Οι μισές γυναίκες φορούσαν καλσόν και ζακέτα κι άλλες τουρτούριζαν μέσα στο καλοκαιρινό μίνι φόρεμα- ξεκάλτσωτες και ξεμπράτσωτες. Πάνω στην ώρα καταφθάνει η Τζέν-τζέν με εντυπωσιακή ολόσωμη φόρμα, ο BlueEyes και ο Jazzμένος, και η Petite Helene.

Η Τζέν-τζέν, περικυκλωμένη από τους θαυμαστές της, μοίραζε χαμόγελα. Από τη μια, την διεκδικούσε ο Αγαθός Γίγαντας, που του αρέσει να της πειράζει τα μαλλιά, με τον ίδιο τρόπο που η κομμώτρια προσπαθεί να λύσει τις τζίβες σου. Από την άλλη, ο Ψαράς, διεκδικούσε ένα φιλί και σιγοτραγουδούσε Μαζουράκη (κάτι μεταξύ Μαζονάκη και Μουζουράκη).  Κανένας από τους δυο όμως δεν ήταν στόχος για την Tζέν-τζέν Terminator.

Ένα λευκό φως έρχεται πίσω από τα δέντρα… Να’ ναι Άγγελος; Να’ναι το Άγιο Πνεύμα; Μήπως κάποιο πονηρό Χερουβίμ; Ήταν ο Barney, πιο άσπρος από ποτέ, παρέα με τον αδερφό του, που χαιρέτησα τόσο εγκάρδια κι εκείνος ούτε καν με θυμόταν. Η Miss Κανέλλα, έχει ξεπατωθεί στο πήγαινε- έλα, θαρρείς πως θέλει να βάλει τσόκαρα και να ξεχυθεί πάνω σε κάποια καρέκλα, δείχνοντας σε όλους την πόρτα της εξόδου… Με εντελώς διαφορετικό mood, είναι ο Πρόεδρος, ο οποίος κοντεύει να έχει περισσότερους γνωστούς στο πάρτι κι από τις ίδιες τις οικοδέσποινες! Οι ομάδες πίεσης προσπαθούν να τον κατεβάσουν για Δήμαρχο, αλλά εκείνος, ταπεινός και μετριόφρων, αρκείται στον τίτλο του Προέδρου. Δίπλα στο μπαρ, είναι κι ο Ονούρ της Λόνδρας και κάπου ανάμεσα στον κόσμο, η γυναίκα Βαμπ με το μπορτώ κραγιόν και το σταρένιο δέρμα...

Περιφέρομαι από τη μια παρέα στην άλλη και μαζεύω τα κουτσομπολιά, όπως μαζεύουμε τα χόρτα. Μαζεύεις πολλά, πάρα πολλά… Αλλά τα περισσότερα δεν τρώγονται, είναι για πέταμα. Κι ύστερα, όταν τα μαγειρέψεις, μένει μόνο μια πολύ μικρή μερίδα… Κι επιτέλους, ύστερα από μάχη με το gps, καταφθάνει η ψυχή του πάρτι… Ο αναψοκοκκινισμένος  Iron Man!