Όταν ένα μυστικό, το ξέρουν τουλάχιστον δυο άτομα, παύει να είναι μυστικό. Παρά όλ’ αυτά, υποτιθέμενα μυστικά έχουμε όλοι μας… Κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του Μυστικού.
Το μυστικό ανήκει στην Τζέν- Τζέν , αλλά επειδή όλοι έχουμε ανάγκη να εκμυστηρευτούμε τις αμαρτίες μας σε κάποιον τρίτο, αποφασίζει να το μοιραστεί με την αδερφή της, τη Μπέμπα. Το μυστικό θεωρείται ασφαλές. Η Μπέμπα, εμπιστεύεται τα δικά της μυστικά μόνο στη Ζωζώ. Όμως, όταν κάποιος σου εμπιστεύεται ένα μυστικό έχεις την ψευδαίσθηση ότι το μυστικό, κατά ένα μέρος σου ανήκει. Γίνεται και δικό σου και αυτό και το βάρος του να γνωρίζεις κάτι που θεωρείται «μυστικό». Η λέξη μυστικό, εκτός ότι από μόνη της αποτελεί βάρος, συνοδεύεται συχνά από τη φράση «αλλά μη το πεις πουθενά». Το θέμα είναι, ότι παραμένει βάρος κι ειδικά όταν κάποιος σου λέει να μην κάνεις κάτι, το υποσυνείδητο λειτουργεί αντίστροφα, γιατί καταπιέζεται. Έτσι, το Μυστικό, ξεφεύγει από τα χείλη της Μπέμπας και φτάνει επιτέλους στα αφτιά της Ζωζώς. «Μη το πεις σε κανέναν όμως!». Η Ζωζώ, δεν είχε σκοπό να το μεταφέρει πουθενά αλλού, κι επομένως, το μυστικό θα έμενε στα «χέρια» της. Σε αυτό το σημείο, μπαίνω κι εγώ στη συζήτηση.
Μη γνωρίζοντας το μυστικό, μιλάω για αυτό στη Ζωζώ κι άθελά μου προκαλώ την τύχη μας, διότι από άγνοια, ισχυρίζομαι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που όλοι προσπαθούν να κρύψουν. Τώρα, το μυστικό γίνεται και δικό της, γιατί πρέπει να το χρησιμοποιήσει για να υπερασπιστεί την άποψή της. Το αμολάει… κι έτσι, το μυστικό φτάνει σε εμένα, μαζί με το βάρος του, που πλέον έχει αυξηθεί σημαντικά, γιατί κάθε φορά που αλλάζει χέρια βαραίνει κι άλλο και συνοδεύεται με ακόμα ένα «όμως μη το πεις!». Είμαι η 5η επαφή. Κρατάω το μυστικό και δεν ξέρω που να το πάω. Αποφασίζω να το κρατήσω επτασφράγιστο, μέχρι που συναντάω την αρχική κάτοχο Τζέν- Τζέν.
Το μυστικό είναι δικό της, εγώ το γνωρίζω και τελικά το γνωρίζουμε όλοι. Τώρα το μυστικό είναι πως εκείνη δεν ξέρει ότι ξέρουμε όλοι το δικό της μυστικό. Βυθισμένη στην άγνοιά της, μου εμπιστεύεται ένα νέο μυστικό της. Το νέο μυστικό είναι ακόμα καλύτερο από όλα τα προηγούμενα. Και τα δυο μαζί μου πέφτουν βαριά κι ασήκωτα. Πρέπει κάποιο να ξεφορτωθώ. Της παραδίδω λεκτικά το αρχικό μυστικό. «Καλά αυτό.. αλλά το άλλο, το ξέρω κι εγώ!». Αλλά έτσι, αποκαλύπτω ότι μου το παρέδωσε η Ζωζώ, που της το είπε η Μπέμπα, που το έμαθε από τη Τζέν- Τζέν. «Αλλά μη τους το πεις!» υπογραμμίζω, μη τσκωθούμε για ένα απλό delivery. Εμα, τι; Εγώ δεν το είπα σε κάποιον που δεν το ήξερε! Εγώ ήμουν απλά το καρφί της υπόθεσης… ΟΥΨ!
Η Τζέν- Τζέν, ξεκινάει ένα δεύτερο κύκλο, ζητώντας τα ρέστα από τη Μπέμπα. «Γιατί το είπες;». Η Μπέμπα με τη σειρά της, βάζει στη θέση της τη Ζωζώ και τελικά η Ζωζώ στέλνει απειλητικά μηνύματα σε εμένα. Εγώ με τη σειρά μου, τα ρίχνω στη Τζέν- Τζέν. «Αφού το μυστικό επέστρεψε σε σένα, τι μας βάζεις και μαλώνουμε;». Και κερατάς και δαρμένος η Τζέν- Τζέν…
Αλλά δεν φταίει καμιά μας. Αν το πάρουμε από την αρχή, θα βρούμε την πηγή του κακού. Πριν τριάντα χρόνια υπήρχε μια γυναίκα. Αυτή η γυναίκα ήταν παντρεμένη με έναν άντρα που οδηγούσε μερσεντές. Μια μέρα με πανσέληνο, είχε τα νεύρα της, ξέσπασε πάνω του κι εκείνος πήρε το αυτοκίνητο κι άρχισε να τρέχει στους δρόμους χωρίς να βλέπει μπροστά του. Σε μια στροφή, χτυπάει την πεζή μητέρα της Τζέν- τζέν που τότε ήταν έφηβη. Από τότε, η μητέρα της Τζέν- τζέν, άρχισε να βλέπει τα πράγματα διαφορετικά . Αυτό επηρέασε τον τρόπο που σκέφτεται και συμβουλεύει την κόρη της. Η Τζέν- τζέν, επειδή έκανε λάθος επιλογή λόγω της επήρειας που έχει η άποψη της μητέρας της στη ζωή της, πήγε να το διορθώσει, και τότε, το κάρμα εκπληρώθηκε και δημιουργήθηκε ένα μυστικό… (εντάξει; Το μάζεψα;)
χαχχαχαχα μπαχαλάκι!
ReplyDelete