Πως να χωρίσεις...

Καταρχήν μια τέτοια απόφαση δεν πρέπει ποτέ να ξεκινάει με το «Θέλω». Όχι φίλε, δεν πρέπει να θέλεις να χωρίσεις γιατί του αλλουνού του ανάβουν τα λαμπάκια.

- Θέλω να χωρίσουμε..

-Εγώ  όμως, δεν θέλω!

Η αποστομωτική απάντηση μπορεί να σου φέρει δυσάρεστες εκπλήξεις και κάπου εδώ αρχίζει η παράνοια. Ενώ στο δικό σου μυαλό έχετε χωρίσει, το πρώην- νυν ταίρι σου κάνει σα να μη το άκουσε ποτέ και αφού δεν θέλει, δεν πα να κοπανιέσαι, αποφασίζει να σου κάνει τη ζωή μαρτύριο. Σου τηλεφωνεί μετά τα μεσάνυχτα και σου αφιερώνει Έλλη Κοκκίνου «Δεν γίνεται, δεν γίνεται απλά έτσι να σε αφήσω, ΘΑ ΓΙΝΩ Η ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΕΓΩ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΚΗΝΥΓΗΣΩ, σε κάθε μέρος και στιγμή, θα βρίσκομαι κι εγώ εκεί σου λέω…» κ.ο.κ.

 Κάτι παρόμοιο, ισχύει κι όταν ξεκινάς με το «Μήπως πρέπει να χωρίσουμε;». Την πάτησες τότε… «Πρέπει; Γιατί; Αφού δεν το λέει η Τρόικα δεν «πρέπει» αγάπη μου!!!», σου απαντάει με νάζι. Όσες επιστολές και να στείλεις στην Κομισιόν, ο χωρισμός θεωρείται άκυρος.  Παρεμφερής αντίδραση και στο «Νομίζω ότι πρέπει να χωρίσουμε!». Θα σου πει, «μπα, λάθος νομίζεις!».

«Υπάρχει άλλη/ος»… Από τη μια είναι δραστικό, διότι σπανίως θα σου πουν «Δεν πειράζει! Ας είμαστε κι οι 3 μαζί». Από την άλλη, σε περίπτωση που όντως υπάρχει τρίτο πρόσωπο, το θέτεις άμεσα σε κίνδυνο.  Το θέμα είναι να χωρίσεις με ασφάλεια. Αν πάλι δεν υπάρχει άλλη ή άλλος, μαύρο φίδι που σε έφαγε. Θα φροντίσει η/o πρώην σου, να μη βρεις άλλη/ άλλον ΠΟΤΕ!

«Δεν πάει άλλο… Δεν τραβάει, πως το λένε;». Εδώ δε χρειάζεται να σου πω εγώ τι έχει να γίνει… Σκέψου μόνο, ότι ολοκληρώνοντας την πρότασή του, η ουσία της έχει ήδη φτάσει στο παρελθόν, άρα είστε ήδη στο μέλλον… Άρα, πάει κι άλλο…

«Σου κάνω κακό…». Είναι κυρίως αντρική ατάκα, σχετικά αποτελεσματική. Σε αυτή την περίπτωση υπάρχουν δυο πιθανές αντιδράσεις: Α. Αν η άλλη είναι υπερβολικά ερωτευμένη, το εκλαμβάνει ως «δεν σου αξίζω, είμαι τόσο τυχερός που γύρισες και με κοίταξες», επομένως πέφτει πάνω σου και σε παρηγορεί «Ντάξει, κι εσυ, δεν είσαι τόσο κακός!». Β. Αν είναι λίγο πιο προσγειωμένη τρέπεται σε άτακτη φυγή – και ναι τότε είναι αποτελεσματική η ατάκα- γιατί απλά σε θεωρεί μαλάκα.

Για να μη φλυαρούμε, ένας μόνο τρόπος υπάρχει για να χωρίσεις από έναν παρανοϊκό άνθρωπο και να το ξέρετε κι οι δυο ότι είστε χωρισμένοι. Συνταντιέστε. Πρέπει να είσαι αυστηρός, σίγουρος και λιγομίλητος. Σε ρωτάει τι συμβαίνει και τότε απαντάς κοφτά και ξερά: Χωρίσαμε.

Προσοχή στον χρόνο: Όχι «χωρίζουμε»… Γιατί τότε μπορεί να πάρει παράταση. ΧωριΣΑΜΕ, ανακοινώνεις για να είναι προτετελεσμένο, κάντο να φαίνεται σα να έχει ήδη γίνει!

Τέλος, αν σε ρωτήσει με έκπληξη «Πότε;», θα της/του πεις «Τώρα!». Και τελείωσε η υπόθεση.