Μια βραδιά μικρή σα σπίθα στο OMIΛΟΥDESHOMME

Περίγραψέ το... Γεύση από μαύρο ρούμι, εικόνες από ένα μπλε ξημέρωμα, ήχος ένα διαρκές βουητό στα αφτιά από πολύ δυνατή μουσική, μυρωδιά ξινόμηλο, αφή… Τις προάλλες είχα μια συζήτηση, για το «πότε πραγματικά περνάμε καλά και πότε όχι». Πριν λίγο γύρισα από κάπου και σκεφτόμουν αυτές τις κουβέντες, που κανείς –σε εκείνη τη συζήτηση- δεν μπορούσε να βάλει σε μία σειρά. Αφού το σκέφτηκα πολύ όμως κατέληξα… Έχεις περάσει καλά, όταν γυρνώντας σπίτι σου το βράδυ μπορείς να νιώσεις πως ό,τι έζησες μπορεί να επαναληφθεί στο μυαλό σου μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, μέσα σε μια στιγμιαία σκέψη, σαν όλο το βράδυ να διήρκησε όσο διαρκεί η ζωή ενός σπίρτου...

Διαβάστε τη συνέχεια εδω: http://omiloudezom.blogspot.com/2011/01/blog-post_20.html