18.11.10

Facebook Stories 2

Kατά καιρούς, φτάνουν στο inbox του facebook διάφορα μαζικά μηνύματα, όσοι είστε χρήστες θα το έχετε εμπεδώσει, που αφορούν διάφορα... «παιχνίδια». Το πρώτο, αφορούσε μόνο τις γυναίκες, στις οποίες ζητήθηκε να γραφτεί στο status τους το χρώμα του σουτιέν τους. «Υellow”, “Black”, “Pink”… Υποτίθεται ότι θα προκαλούσε ταραχή στον ανδρικό πληθυσμό, που δεν θα μπορούσε να καταλάβει τι στο καλό τις έπιασε όλες με τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Δεν παρατήρησα κανέναν να αγχώνεται… Ωστόσο η αποστολή στέφθηκε με επιτυχία. Τώρα το παιχνίδι έπρεπε να γίνει πιο πρόστυχο… Έπρεπε να γράψουμε όλες, που μας αρέσει να αφήνουμε την τσάντα μας όταν μπαίνουμε στο σπίτι… «I like it on the coach”, ή «I like it on the floor” κ.ο.κ. Ε, αυτό προκάλεσε μια αναστάτωση…

Τώρα βάλαμε και τους άντρες στο παιχνίδι και έπρεπε να βάλουμε όλοι για λίγες μέρες profile picture τον ήρωα-καρτούν που αγαπήσαμε στα παιδικά μας χρόνια. Το πιο ενδιαφέρον σε αυτό το παιχνίδι είναι να παρατηρείς τι έβαλε ο καθένας και πως λίγοι ήταν αυτοί που επέλεξαν τον ίδιο ήρωα. Περίμενα να δω τουλάχιστον δέκα Σταχτομπούτες και πέντε Αλαντίν. Εξαιρώντας τους φίλους που δεν ξέρεις καν, για αυτούς που γνωρίζεις, η επιλογή τους μπορούσε να εξηγήσει διάφορα για τον χαρακτήρα τους. Η Ντράνα, επέλεξε την Ωραία Κοιμωμένη. Τυχαίο; Δε νομίζω. Πρώτον, γιατί κοιμάται όλη μέρα… (και δεύτερον) περιμένοντας έναν πρίγκιπα να της έρθει ουρανοκατέβατος μπας και ξεξυπνήσει. Μια άλλη, επέλεξε την Μίνι Μάους, σας το λέω πραγματικά, είναι ολόιδια. Η Ζωζώ, έβαλε την Άριελ η Μικρή Γοργόνα. Όταν τη γνώρισα, πολλά χρόνια πριν, το μαλλί της ήταν γοργονίσιο, ακόμα είναι δηλαδή. Και σίγουρα έχει προσπαθήσει να το χτενίσει με πιρούνι. Άλλοι, έβαλαν ιαπωνέζικα manga που επίσης τους μοιάζουν εκπληκτικά, ή δευτεραγωνιστές από γνωστές ταινίες της Disney, διότι έχουν κάποιο στοιχείο του χαρακτήρα τους. Το γαλλικό αξάν του Σεμπάστιαν, τη θρυλική κακία του Δρακουμέλ, την αφέλεια του Μίκο (το ρακούν της Ποκαχόντας) ή τον εραστή κύριο Κηροπήγιο από την Όμορφη και το Τέρας.
Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό από καρτούν είναι η Ντέζη Ντάκ. Το πρώτο εικοσιτετράωρο του παιχνιδιού την έβαλα φάτσα φόρα χωρίς δεύτερη σκέψη. Όταν άρχισα να παρατηρώ όμως πόσο μοιάζουν τα καρτούν με τους χρήστες που τα ανέβασαν διαπίστωσα ότι έχω κάνει λάθος επιλογή, διότι αν η Νταίζη ήταν άνθρωπος θα ήταν φυσική ξανθιά με μπλε μάτια, κοκέτα, η μύτη της θα ήταν γαλλική και δεν θα αποχωριζόταν ποτέ τα τακούνια της. Ε, λοιπόν, αυτό δεν είμαι εγώ σίγουρα. Σκέφτηκα λοιπόν να βάλω τον Κάσπερ το φαντασματάκι, έτσι για αλλαγή σκηνικού κι αφού κανένας άλλος δεν το είχε σκεφτεί. Άρχισα να ψάχνω φωτογραφίες στο Ίντερνετ, και τελικά, απογοητεύτηκα. Είχα να δω τον Κάσπερ πολλά χρόνια. Ήταν ένας από τους πολύ αγαπημένους μου, αλλά τώρα πια, στα ενήλικα μάτια μου, ο Κάσπερ είναι το φάντασμα ενός πολύ μικρού παιδιού, μοιάζει με βρέφος… δεν μου φαίνεται καθόλου αστείο. Πως αλλάζουν τα πράγματα… Ωραία, τώρα ψάχνουμε για κάτι ή κάποιον με πονηρά μάτια, που σκέφτεται πονηρά, που κάνει κομπίνες, που εμφανίζεται από εκεί που δεν τον περιμένεις (είναι γνωστό άλλωστε ότι κάνω ντου από παντού)…και που είναι στην κοσμάρα του. Και επιτέλους, βρίσκω το καρτούν που μου ταιριάζει γάντι! Τον Cheshire, τον γάτο από την Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων.
Μέχρι εδώ λοιπόν, αυτό που σίγουρα ξέρουν οι facebook-φίλοι μου για εμένα, είναι ότι το σουτιέν μου είναι μαύρο, ότι “μου αρέσει στο πάτωμα” και ότι ταυτίζομαι με τον Cheshire (πράγμα ανησυχητικό).

No comments:

Post a Comment

Any comments?