Όταν βλέπεις κατσαρίδα με φτερά να χαίρεσαι. Μπορεί να είναι πιο δύσκολο να τις πιάσεις και να τις εξοντώσεις, αλλά τουλάχιστον δεν κάνουν αυγά (είναι οι αρσενικές). Οι θηλυκές δεν είναι ιπτάμενες αλλά είναι ύπουλες… Οι δικές μου, για κακή μου τύχη, ήταν και επίγειες και τεράστιες και ατρόμητες και πονηρές… ΠΑΝΙΚΟΣ!
Πρώτα βρίσκω μια ψόφια… Ανακουφισμένη την πετάω στα σκουπίδια και λίγο μετά μια ολοζώντανη τρέχει δίπλα από τα πόδια μου. Αρχίζω να ουρλιάζω με υστερία κι εκείνη αντί να φύγει ολοένα και με πλησιάζει. Με γρήγορο και κοφτό βηματισμό. Ή τώρα ή ποτέ σκέφτηκα και συνεχίζοντας να τσιρίζω την πατάω με όλη μου τη δύναμη. Ιδρωμένη και κατάκοπη τηλεφωνώ στην μητέρα μου (άπειρα χιλιόμετρα μακριά) κι αρχίζω να της εξιστορώ τον εφιάλτη. Κατά τη διάρκεια του τηλεφωνήματος άλλη μια κατσαρίδα τρέχει στο σαλόνι κάνοντάς με να φωνάξω τόσο δυνατά, ώστε η μητέρα μου να κουφαθεί για λίγα δευτερόλεπτα. Αυτή είναι ακόμα πιο σβέλτη και πονηρούλα. Κρύβεται κάπου και λίγο μετά έχει εξαφανιστεί κάπου αλλού. Σέρνω όλα τα έπιπλα του σπιτιού ψεκάζοντας με μανία (άδειασα το ένα μπουκάλι εντομοκτόνου) αλλά δεν την εντοπίζω πουθενά (παράλληλα είμαι φρικαρισμένη από την έμμεση χυλόπιτα που έχω φάει, ή που νομίζω ότι έφαγα κι έτσι οι αισθήσεις μου είναι οξυμένες κατά 200%). Αρχίζω να ψάχνω για το δεύτερο εντομοκτόνο. Ανοίγω την πόρτα του WC και τρεις γιγαντιαίες κατσαρίδες κάνουν πάρτι κάτω από το νιπτήρα. Οι φωνητικές μου χορδές γδέρνονται από τα ουρλιαχτά αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να φωνάζω. Κλειδαμπαρώνω την πόρτα και παίρνω απανωτά τηλέφωνα τους φίλους μου, που θα τους ανάγκαζα να με φιλοξενήσουν.
Η Τρίσια θα πήγαινε σε αποχαιρετιστήριο πάρτι, η Μαρίνα κι η Τατιάνα- Ζωζώ ήταν καλεσμένες σε ένα μπάρμπεκιου πάρτι και θα αργούσαν να γυρίσουν, ο Χάρης θα έβγαινε με τους φίλους του κι ούτως ή άλλως δεν ήθελα να πέσω στην ανάγκη του, η Χρύσα βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη κ.ο.κ. Ήμουν καταδικασμένη, να κυνηγήσω τις κατσαρίδες μέχρι τέλους. Αρπάζω το δεύτερο εντομοκτόνο, κλείνω όλα τα φώτα και τριγυρίζω πέρα δόθε με το φακό (οι κατσαρίδες αντιπαθούν το φως, είναι νυχτόβιες). Ξάφνου βλέπω μια να βγαίνει κάτω από το ψυγείο… Τυφλή ήταν; Νύχτα το πήρε το δίπλωμα; Άρχισε κι αυτή να τρέχει καταπάνω μου. Μη σας κουράζω, η διαδικασία είναι απλή. Ο φακός στο στόμα, το εντομοκτόνο στο δεξί χέρι να ψεκάζει αβέρτα, το κινητό στο αριστερό χέρι σε ανοικτή σύνδεση με Πάρο, δεξί πόδι παρατεταμένο (κάλτσα μέχρι το γόνατο κι από κάτω τσόκαρο) στόμα ορθάνοιχτο που βγάζει την κραυγή του τραυματισμένου πολεμιστή κααιαιαιαιαιαιαι ΚΡΑΤΣ! Αρχίζω να βουλώνω όλες τις χαράδρες με μονωτική ταινία και χαρτί υγείας, να ψεκάζω κι όποιον πάρει ο χάρος (το σκυλί μαστούρωσε κι εγω δεν πάω πίσω) μέχρι που τελείωσε. Τώρα πια έχω γίνει μούσκεμα στον ιδρώτα, κατακκόκινη παρά το μαύρισμα και βαριανασαίνω με αγωνία. Έχω αδειάσει 2 baygon, έχω χάσει τρείς ώρες από τη ζωή μου και το μόνο που με παρηγορεί, είναι που σε κάποιες χώρες οι άνθρωποι τις τρώνε τις κατσαρίδες, οπότε λογικά είμαι σε πλεονεκτική θέση. Αλλά στην πραγματικότητα δεν το πιστεύω. Νιώθω αδύναμη μπροστά στην κατσαρίδα… Η Νατάσα (η μητέρα του αδελφού μου) μόνο θα με καταλάβαινε…
Θέλω να πιστεύω ότι τις εξόντωσα όλες. Δεν θέλω να σκεφτώ τίποτα άλλο… Λίγες ώρες μένουν μέχρι το ξημέρωμα… Έχω το δάχτυλο στη σκανδάλη= κινητό, να πάρω τους εξολοθρευτές της απολύμανσης με το που ανοίξω το μάτι μου… Στο μεταξύ, έκανα εξονυχιστικό έλεγχο στο δωμάτιο της μητέρας και σφράγισα τις πόρτες. Δεν μπορώ να δω τηλεόραση γιατί η μικρή δεν έχει αποκωδικοποιητή. Δεν έχει ούτε dvd. Θα συνεχίσω να παίζω με νευρικότητα tetris στο Ίντερνετ (ξέρω, ξέρω, έχουν βγει και πιο σύγχρονα παιχνίδια αλλά εμένα αυτό με χαλαρώνει τι να κάνουμε!) και να σκέφτομαι πόσο στράφι πήγε η βραδιά, για την οποία είχα σαφέστατα άλλες, πολύ μεγάλες προσδοκίες…
eikona apo:http://www.google.gr/imgres?imgurl=http://wireheading.com/roboroach/robo-roach.jpg&imgrefurl=http://www.phorum.gr/viewtopic.php%3Ff%3D24%26t%3D160749%26start%3D80&usg=__u1RFfJQ8ujOixI51REcA0oqnfeY=&h=369&w=345&sz=24&hl=el&start=22&zoom=1&tbnid=r_DZBmvwm_CH9M:&tbnh=135&tbnw=125&prev=/images%3Fq%3Dkatsarida%26hl%3Del%26biw%3D1276%26bih%3D559%26gbv%3D2%26tbs%3Disch:10%2C569&itbs=1&ei=j1d7TKXTOcyNjAeIp_yVBg&iact=hc&vpx=163&vpy=119&dur=519&hovh=173&hovw=161&tx=106&ty=103&oei=ZVd7TNhih8WzBu31xLIN&esq=2&page=2&ndsp=22&ved=1t:429,r:7,s:22&biw=1276&bih=559
No comments:
Post a Comment
Any comments?