ANTΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ VOL1

Σε 10 μέρες αρχίζουν οι καλοκαιρινές διακοπές μου… Δεν προλαβαίνω να το ανακοινώσω στους φίλους μου κι αμέσως αρχίζει η γκαντεμιά, να κυριεύει την καθημερινότητα. Πρώτα καθηλώνομαι για δυο ώρες στον καναπέ να δω το τελευταίο επεισόδιο των Μυστικών της Εδέμ. Τα λεπτά τρέχουν κι η παρέα της φεγγαρόπετρας φασώνεται στο κάμπινγκ. Περιμένω την έκπληξη αλλά αυτή δεν έρχεται. Τα τελευταία λεπτά ένα μαύρο παντελόνι – το κλού της υπόθεσης που λέει κι η φίλη μου η Τρίσια- πάει κι έρχεται για να μας μπερδέψει. Ποιος τελικά σκότωσε τον Χατζιβασιλείου; Ποιος είναι ο μαυροπαντελονής; ( κατά το ο Μπόμπ Σφουγγαράκης Τετραγωνοπαντελονής). Ξεπερνάω το σοκ της απογοήτευσης – αφού ό,τι αποκάλυψη περιμέναμε στο τελευταίο επεισόδιο είχε ανακοινωθεί ένα μήνα νωρίτερα στο TV ΖΑΠΙΝΓΚ oπότε βαρεθήκαμε να βλέπουμε και κρατάω μόνο την συγκλονιστική ερμηνεία του Στέφανου Καρτάλη που έτρεμε σαν χρυσόψαρο στο γκαζόν.
Επειδή φεύγεις διακοπές σε δέκα μέρες, δεν σημαίνει ότι θα πεινάσεις κι όλας. Πήγα σούπερ μάρκετ – όπου η προσπέραση με το καροτσάκι μοιάζει με ράλι ακρόπολης. Στροφή δεξιά προς τα τυριά, αναστροφή στα γρήγορα στο ταμπελάκι που φωνάζει ΠΡΟΣΦΟΡΑ , μανιακή επιτάχυνση προς το ταμείο που η ουρά είναι λιγότερη. Ο κουβαλητής, εγω δηλαδή, κατορθώνει να φτάσει μέχρι την εξώπορτα του σπιτιού. Ψάχνει με μανία τα κλειδιά αν ανοίξει κι από όλες τις σακούλες, σκάει κάτω με δύναμη εκείνη με τα αυγά. Δεν περιγράφω άλλο…
Την επόμενη μέρα, πρέπει να κλείσουμε ανοιχτούς λογαριασμούς. Τρέχουμε στον ΟΠΑΠ να πληρώσουμε το ρεύμα. Ο ΟΠΑΠ της περιοχής μας είναι πολυτελείας κι έχει μάρμαρο έξω από τη βιτρίνα. Λίγο η βροχή, λίγο η βιασύνη, μπαίνω μέσα στο Προπατζίδικο αλά Κάρυ Μπρτάτσω στην Ντιόρ του Παρισιού ( 10ος κύκλος προτελευταίο επεισόδιο). Ήθρε η ώρα για την τράπεζα. Άνοιξε πόρτα, κλείσε πόρτα. Τα νεύρα διαμαρτύρονται, το αίμα ανεβαίνει στο κεφάλι και στο παρμπρίζ βλέπω προειδοποιητικό χαρτάκι της Δημοτικής Αστυνομίας, για την ελεγχόμενη στάθμευση. Το ελεύθερο πάρκινγκ εντός εικοσαλέπτου δεν ισχύει; Ρωτάω αυστηρά τον μπόγο με τις μαύρες αρβίλες και του πετάω το χαρτάκι του στη μούρη. Ετοιμάζω πανό « ΣΕ ΕΙΚΟΣΙ ΛΕΠΤΑ ΕΙΜΑΙ ΠΙΣΩ Ε.Δ.Α» (Ενοχλητική Δημοτική Αστυνομία).
Φυσικά ήρθε η ώρα να χαλάσει το αυτοκίνητο. Η ολοκαίνουργια μπαταρία μας άφησε χρόνους. ΜΑ Πως; Αναρωτιέται η δημοσιογράφα και τρίβει το κεφάλι της μήπως κατέβει καμιά ιδέα. Τελικά δεν είναι η μπαταρία, είναι το «ΔΥΝΑΜΩ». Πάλι καλά που πήγαμε κι ήρθαμε στο Βόλο χωρίς γκαντεμιά. Τουλάχιστον στην Πάρο πάμε και κολυμπώντας…
Και επιτέλους λες, θα φτιάξω βαλίτσα. Έλα όμως που το κλειδί σφηνώνει και δεν μπορείς να ανοίξεις την αποθήκη για να βρεις βαλίτσα…
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ….

(Σας υπενθυμίζω, ότι πέρσι το καλοκαίρι η γκαντεμιά μου ήταν πολύ χειρότερη, γιατί μέσα σε όλα με χτύπησε η γρίπη των χοίρων κι έτρεχα στο Σισμανόγλιο απ ‘όπου και με διώξανε.)