Καλοκαιρινές καψούρες… vol1

Όλοι έχουμε ακούσει για την καλοκαιρινή καψούρα, ένα είδος καψούρας εντελώς διαφορετικής από όλες τις άλλες για λόγους που θα αναλύσουμε παρακάτω. Καταρχήν, η καλοκαιρινή καψούρα φημίζεται για δύο λόγους: τη δύναμή της και για το χρόνο ζωής της. Πρόκειται για δύο αντίθετες δυνάμεις που προσπαθούν να εξαλείψουν η μία την άλλη. Όσο πιο δυνατή είναι η καλοκαιρινή καψούρα, τόσο πιο γρήγορα σου τελειώνει. Ξέρω, είναι άδικο, αλλά αξίζει να το ζήσεις μια, δυο, πέντε, δέκα φορές στη ζωή σου.

Η καλοκαιρινή καψούρα ονομάζεται έτσι, γιατί συνήθως αρχίζει και τελειώνει μέσα στο ίδιο καλοκαίρι. Το πιθανότερο είναι να σε βρει στις διακοπές, ή σε κάποιο γαμήλιο πάρτι, ή σε κάποιο πάρτι γενικά. Η καλοκαιρινή καψούρα έχει ηλιοκαμένο πρόσωπο και ατίθασα μαλλιά, εμφανίζεται συχνά επάνω σε δύο ρόδες αντί για τέσσερις. Έχει την ιδιότητα να κάνει τα ηλιοβασιλέματα όμορφα σαν της Σαντορίνης, αν δεν βρίσκεται ούτως ή άλλως στη Σαντορίνη, και τις νύχτες ατελείωτες, ωσάν να έσβησε ο ήλιος – αλλά να συνεχίζει να κάνει ζέστη.

Φίλες μου (και λιγοστοί άνδρες φίλοι), μην ανησυχείτε, θα καείτε σίγουρα από μια τέτοια καψούρα, τουλάχιστον μια φορά στη ζωή σας. Είναι αδύνατο να μην ερωτευτείς παράφορα όταν νιώθεις ανέμελος και σέξι . Στη βάση της η καλοκαιρινή καψούρα είναι ένα τεράστιο κομπλιμέντο για τον ίδιο μας τον εαυτό. Εγώ θα σας αφηγηθώ 2-3 καψουρο-ιστορίες από το φιλικό περιβάλλον, όχι για να σας αποτρέψω από το  πάθημα, ίσα ίσα, ελπίζω να σας πείσω να αφεθείτε και να φάτε τα μούτρα σας, γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να μην τα φάτε.

Καψούρα α’: Ο γιός του ξενοδόχου

Εκείνο το καλοκαίρι, η Σμάρα θα πήγαινε στη Λήμνο με τους θείους της, που κάθε χρόνο επισκεπτόντουσαν το νησί, με αφορμή τους Ελληνοαμερικανούς φίλους τους, τους Ξενοδόχους. Η Σμάρα ήταν περίπου δεκαπέντε χρονών τότε και ο γιός του ξενοδόχου γύρω στα είκοσι ένα και όταν τον είδε, κεραυνοβολήθηκε αστραπιαία (τεράστια υπερβολή, αλλά έτσι το έβλεπε τότε).

Εκείνα τα χρόνια, η Σμάρα κοίταζε τον Έτσι, αλλά δεν έβλεπε τη χρυσή αλυσίδα με το σταυρουδάκι στο λαιμό, ούτε άκουγε την ελληνοαμερικάνικη προφορά, ούτε μπορούσε να προβλέψει ότι ο γεροδεμένος, ξανθός με μπλε μάτια, γιός του ξενοδόχου, λίγα χρόνια αργότερα θα είχε μια μπιροκοιλιά από τη Λήμνο ως τον Άη Στράτη. Έβλεπε μόνο αυτό που ήθελε να δει και πίστευε αυτό που ήθελε να πιστέψει. Ένα έλεγε εκείνος, δέκα άκουγε εκείνη. Τύχαινε να της κρατήσει το χεράκι λίγο πιο σφιχτά κι εκείνη ήταν έτοιμη να πάθει ανακοπή.

Η καψούρα ήταν αναπόφευκτη κάτω από τον έναστρο ουρανό και ήταν έντονη, καθότι η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει ήδη από το πρώτο λεπτό της γνωριμίας τους. Οι διακοπές της θα κρατούσαν λίγες ημέρες και λίγες ημέρες μετά, εκείνος θα επέστρεφε ούτως ή άλλως στην Αμέρικα. Το drama έκανε ακόμη εντονότερη την καψούρα της για τον Έτσι και φυσικά, η καψούρα έδωσε ρέστα από την αποχώρησή της από το νησί και μετά. Όσο περνούσε ο καιρός, τόσο δυνάμωνε η καψούρα, τόσο τα σχέδια για το επόμενο καλοκαίρι φούντωναν, τόσο οι πεταλούδες στο στομάχι την έκαναν σχεδόν να πονάει, τόσο τα τραγούδια της Celine Dion την έκαναν να κλαίει κι ήταν αδύνατο να κοιμηθεί το βράδυ γιατί τον σκεφτόταν συνέχεια… Και ξαφνικά, μια ημέρα μέσα στο φθινόπωρο όλα αυτά σταμάτησαν. Έτσι, από τη μια στιγμή στην άλλη.

Καψούρα β’:Με αεροπλάνα και βαπόρια...

(to be continued)