Η Τέχνη του να Απλώνεσαι στον Κόσμο

Σήμερα ξύπνησα κουρνιασμένη όπως κάνω τα τελευταία χρόνια, παρότι στο κρεβάτι υπάρχει περιθώριο για λίγο άπλωμα παραπάνω, χωρίς να ενοχλώ τον «Συνοδοιπόρο» που κοιμάται δίπλα μου. Μαζεμένη σαν γατί, ξύπνησα λίγο πιασμένη, όπως κάθε ημέρα.

Λίγο αργότερα, καταφθάνω στη δουλειά και περνώντας από ένα στενό, βλέπω μια κυρία που είχε ανοίξει την πόρτα του αυτοκινήτου διάπλατα, πιο πολύ δεν γινόταν, μέχρι να καταφέρει να απλώσει το ένα πόδι, το ένα χέρι, το άλλο πόδι και το άλλο χέρι και να βγει τελικά έξω. Αναγκάστηκα να κόψω ταχύτητα για να μην την πάρω μαζί κι αυτήν και την πόρτα της και έπιασα τον εαυτό μου να ενοχλείται από αυτή την ανετίλα του απλώματος.

Ήμουν έτοιμη να την χαρακτηρίσω ζώο και γαϊδούρα, αλλά με σταμάτησε κάτι στην άκρη της γλώσσας μου. Α, ναι, πρόλαβα να τη βουτήξω στο μυαλό κι αυτή ήταν η γεύση της λογικής. «Καλά κάνει κι απλώνεται, να βγει με την άνεσή της, γιατί να μην επιβληθεί στο σύμπαν; Γιατί να δυσκολέψει την έξοδό της από το αμάξι, για χάρη των άλλων;» και σκέφτηκα μετά ότι είμαι τόσο πολύ μίζερη, που ποτέ δεν έχω ανοίξει πόρτα τόσο διάπλατα για να βγω, ώστε να μην ενοχλήσω κάποιον που περνάει και κόψει ταχύτητα (ή με πάρει σβάρνα).

Ίσως αυτή η μιζέρια να με εμποδίζει από έναν πραγματικά καλό και ξέγνοιαστο ύπνο, απλωμένο από τη μία άκρη του κρεβατιού μέχρι την άλλη. Πολλά τέτοια παραδείγματα μου έρχονται τώρα στο μυαλό, πολύ συχνά περιορίζω το άπλωμά μου, συνειδητά και ασυνείδητα. Πολλές φορές δυσκολεύω τον εαυτό μου για να διευκολύνω τους άλλους.

Η Τέχνη του να Απλώνεσαι στον Κόσμο επιτάσσει λίγη γαϊδουριά. Να μη μαζεύεις τα πόδια σου όσο καλύτερα μπορείς για να περάσει κάποιος π.χ. στο σινεμά. Κάνε λίγο πέρα για τη στάχτη στα μάτια και αν δεν χωρέσει πρόβλημά του, ας μην κατουριόταν, ας ερχόταν νωρίτερα, ας μην κάνει διάλειμμα. Να μην στριμώχνεις το αμάξι σε μια θέση parking για να χωρέσουν και οι άλλοι, να απλώνεσαι σαν η σακαράκα σου να ήταν λίμο.

Απλώσου. Ξεδιπλώσου. Το έχεις ανάγκη να γίνεις αν είσαι από αυτούς που συνέχεια στριμώχνονται. Χρειαζόμαστε διατάσεις κόσμε, έχουμε πιαστεί και παθαίνουμε κράμπες.