(Η Μετακόμιση και ) το δικαίωμα στο Χριστουγεννιάτικο Κιτς

Πρώτη χρονιά λοιπόν, στο δικό μου σπίτι και το δέντρο μου είναι κόκκινο και πράσινο και ασημένιο και μωβ και τα λαμπιόνια πολύχρωμα και τρεμοπαίζουν, όπως «τότε» και καμία ντροπή δεν νιώθω, άλλωστε το υποσχέθηκα πέρσι στον εαυτό μου…

Ακολουθεί αναδημοσίευση:

«Εσύ βιαζόσουν να μεγαλώσεις; Εγώ ναι και το μετάνιωσα.

Όλα ξεκίνησαν σε μια βόλτα στα μαγαζιά με τον Χάρη. Χάζευα τις βιτρίνες, όλες στολισμένες αρκετές εβδομάδες πριν από τα Χριστούγεννα. «Δεν ξέρω τι δώρο να σου πάρω… Θες να πάμε μαζί να το διαλέξεις εσύ και να στο αγοράσω;», είπε. Αυτή η ερώτηση έκανε «τζιζ» και αμέσως με έκανε να θυμηθώ, πως χάθηκε η μαγεία των Χριστουγέννων πριν από αρκετά χρόνια.

 Κάποια Χριστούγεννα, ο μπαμπάς μου, μου είπε την ίδια ατάκα, εγώ ο μπούφος είπα ναι και του αποκάλυψα ξεδιάντροπα ότι ξέρω καιρό την αλήθεια για τον Άγιο Βασίλη. Έτσι,  πήγαμε στο παιχνιδάδικο και αγοράσαμε μαζί το δώρο μου, χωρίς καμία έκπληξη, χωρίς περιτύλιγμα, με τον ίδιο τρόπο που αγοράζει κανείς ντομάτες. Πριν από εκείνη την καταστροφική χρονιά, τα πράγματα ήταν αλλιώς…

Το πρώτο Χριστουγεννιάτικο δέντρο που θυμάμαι είχε πολύχρωμα φωτάκια και πολύχρωμες μπάλες. Μου φαινόταν τεράστιο… Τότε όλα μου φαίνονταν τεράστια. Κάτω από το δέντρο υπήρχε μια φάτνη, με τη Μαρία, τον Ιωσήφ, το μικρό Ιησού, τους Μάγους, τα δώρα, τα ζώα, ακόμη και ψεύτικο άχυρο. Στολίζαμε με τη μαμά και μετά καθόμασταν στον καναπέ και το καμαρώναμε πίνοντας κάτι ζεστό. Κάθε χρόνο το δέντρο μίκραινε, τα στολίδια περιορίστηκαν σε αυστηρή διχρωμία με εναλλαγή στο συνδυασμό (κόκκινο/χρυσό, λευκό/ασημένιο κοκ), τα λαμπάκια έγιναν πιο κομψά, πιο μικρά, δεν αναβόσβηναν τρελούτσικα, η φάτνη καταργήθηκε, το ντεκόρ του σπιτιού έγινε πιο μίνιμαλ, μέχρι που φτάσαμε να στολίζουμε ένα ταπεινό μαδημένο κλαδί, με ξύλινα, σχεδόν άχρωμα στολίδια.

Τελικά μεγαλώσαμε με εκπτώσεις στο Χριστουγεννιάτικο κιτς σε αριθμητική πρόοδο, κάθε χρόνο κόβαμε και από κάτι. Να μη συζητήσω για τις εκπτώσεις στα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες που συνήθως είναι αγοραστοί. Μα δεν είναι για τα μελομακάρονα, είναι για τη μυρωδιά που παίρνει το σπίτι, δεν είναι για το καλαίσθητο ντεκόρ, αλλά για τη χαρούμενη και ζεστή ατμόσφαιρα που προσφέρει απλόχερα το κιτς των Χριστουγέννων».

 Χαρείτε τα Χριστούγεννα σαν παιδιά…Ανοίξτε τα σπίτια σας στους φίλους, κάνετε δώρα-έκπληξη, ενθουσιαστείτε με τα πάντα...Το χρωστάτε στον εαυτό σας!