Αγαπημένη μου Κλαίρη,
Βρίσκομαι στην απομακρυσμένη και απόκοσμη Λάγγερη, παρέα με τη Τζέν-τζέν κι ένα φθηνό βιβλίο μυστηρίου, που μέχρι το 5ο κεφάλαιο μου ερχόταν να θάψω βαθιά μέσα στην άμμο από την ανία που μου προκαλούσε. Η ζέστη ήτο αφόρητη, άπνοια έγδερνε το αφυδατωμένο μου κορμί και καυτά κύματα έκαναν τη ζωή να μοιάζει με μαρτύριο. Κι εκείνο το βιβλίο, αχ, μου προκαλούσε επιπρόσθετη οκνηρία μέχρι που διάβασα επιτέλους, κάτι χρήσιμο και το οποίο ήθελα να μοιραστώ μαζί σου:
Η ζωή είναι σαν τη γλυπτική: πρέπει να μπορείς να δεις αυτό που δε βλέπουν οι άλλοι και στη συνέχεια να του δώσεις μορφή. Να είσαι δημιουργός, όχι καταστροφέας, λάτρης των δυνατοτήτων παρά των γεγονότων.
Θυμήθηκα τότε, που ήμασταν εδώ, μαζί, και προσπαθούσα μάταια να φτιάξω ένα χταπόδι - καλαμάρι στην άμμο. Το μπραζίλιαν είχε γίνει τάνγκα, ίδρωνα και ξεφυσούσα και φυσικά ήταν μια πλήρης αποτυχία: το γλυπτό μου δεν έμοιαζε με κανένα ζώο από τα μέχρι σήμερα γνωστά στην ανθρωπότητα. Υποθέτω ότι δεν είχα "οραματιστεί" πως θα είναι το γλυπτό μου, δεν είχα καν αποφασίσει αν θα είναι χταπόδι ή καλαμάρι, και γι'αυτό κανένα αποτέλεσμα δεν θα ήταν ποτέ ικανοποιητικό.
Ίσως πρέπει να πάρουμε απόφαση ότι είμαι ένας μελαγχολικός, απαισιόδοξος καταστροφέας, με τάσεις αλκοολισμού και διάθεση να γράφω για γεγονότα, ακόμη κι αν αυτά αποκλείουν τις καλλιτεχνικές μου δυνατότητες. Κι ας μη ξεχνάμε, ότι μέσω αυτής της καταστροφικής κι εμμονικής γραφής, πριν κάποια καλοκαίρια, κατέστρεψα άλλες κι άλλες δυνατότητες, κόσμο και κοσμάκη, το τερμάτησα κι έπιασα πάτο και αναδύθηκα στην επιφάνεια σαν τον φελλό, γιατί οι φελλοί ευτυχώς πάντα επιπλέουν!
Ξεπηδώντας απο τη μια σκέψη στην άλλη, καταλήγω στο άσχετο συμπέρασμα ότι δεν θα φτιάξω ποτέ πετυχημένα γλυκά, τέλεια κάστρα στην άμμο και το πιθανότερο είναι να αποτύχω στους γάμους μου. Αλλά τουλάχιστον, από όλες αυτές τις αποτυχίες, θα γράψω κάποτε ένα μπεστ σέλερ, όπου θα ξεμπροστιάζω όλους τους γκόμενους που μας χάλασαν το κέφι. Αν αυτό δεν είναι όραμα τότε τι; Ποιος είπε οτι ο καταστροφέας δεν μπορεί να είναι δημιουργός;
Μέχρι τότε όμως, ίσως πρέπει να συγκεντρωθώ και, φορώντας ένα πιο άνετο μαγιό αύριο, να προσπαθήσω ξανά για το χταπόδι. Try. Fail Again. Fail Better.
Βρίσκομαι στην απομακρυσμένη και απόκοσμη Λάγγερη, παρέα με τη Τζέν-τζέν κι ένα φθηνό βιβλίο μυστηρίου, που μέχρι το 5ο κεφάλαιο μου ερχόταν να θάψω βαθιά μέσα στην άμμο από την ανία που μου προκαλούσε. Η ζέστη ήτο αφόρητη, άπνοια έγδερνε το αφυδατωμένο μου κορμί και καυτά κύματα έκαναν τη ζωή να μοιάζει με μαρτύριο. Κι εκείνο το βιβλίο, αχ, μου προκαλούσε επιπρόσθετη οκνηρία μέχρι που διάβασα επιτέλους, κάτι χρήσιμο και το οποίο ήθελα να μοιραστώ μαζί σου:
Η ζωή είναι σαν τη γλυπτική: πρέπει να μπορείς να δεις αυτό που δε βλέπουν οι άλλοι και στη συνέχεια να του δώσεις μορφή. Να είσαι δημιουργός, όχι καταστροφέας, λάτρης των δυνατοτήτων παρά των γεγονότων.
Ίσως πρέπει να πάρουμε απόφαση ότι είμαι ένας μελαγχολικός, απαισιόδοξος καταστροφέας, με τάσεις αλκοολισμού και διάθεση να γράφω για γεγονότα, ακόμη κι αν αυτά αποκλείουν τις καλλιτεχνικές μου δυνατότητες. Κι ας μη ξεχνάμε, ότι μέσω αυτής της καταστροφικής κι εμμονικής γραφής, πριν κάποια καλοκαίρια, κατέστρεψα άλλες κι άλλες δυνατότητες, κόσμο και κοσμάκη, το τερμάτησα κι έπιασα πάτο και αναδύθηκα στην επιφάνεια σαν τον φελλό, γιατί οι φελλοί ευτυχώς πάντα επιπλέουν!
Ξεπηδώντας απο τη μια σκέψη στην άλλη, καταλήγω στο άσχετο συμπέρασμα ότι δεν θα φτιάξω ποτέ πετυχημένα γλυκά, τέλεια κάστρα στην άμμο και το πιθανότερο είναι να αποτύχω στους γάμους μου. Αλλά τουλάχιστον, από όλες αυτές τις αποτυχίες, θα γράψω κάποτε ένα μπεστ σέλερ, όπου θα ξεμπροστιάζω όλους τους γκόμενους που μας χάλασαν το κέφι. Αν αυτό δεν είναι όραμα τότε τι; Ποιος είπε οτι ο καταστροφέας δεν μπορεί να είναι δημιουργός;
Μέχρι τότε όμως, ίσως πρέπει να συγκεντρωθώ και, φορώντας ένα πιο άνετο μαγιό αύριο, να προσπαθήσω ξανά για το χταπόδι. Try. Fail Again. Fail Better.
No comments:
Post a Comment
Any comments?