Céd, Zed & von Zer: Η Αράχνη με την ελεύθερη καρδιά

Ήταν μια συννεφιασμένη ημέρα στη Μάνη, όταν η von Zer αποφάσισε να πάρει τα βουνά και να εξερευνήσει το χωριό – φάντασμα. Με εκδρομικό μάσημα τσίχλας ανέβαινε τα βραχάκια με τσαχπινιά, έτοιμη να φωτογραφήσει τη θέα, ώσπου της τράβηξε την προσοχή μια γιγαντιαία αράχνη.

Έκοψε ένα ξυλαράκι και το πέταξε στον περίτεχνο ιστό της για να κόψει αντίδραση. Είναι γνωστό άλλωστε, ότι τα ζώα –συμπεριλαμβανομένης της αράχνης- δίνουν τα καλύτερα μαθήματα ζωής.

Η αράχνη άρχισε να τρέχει προς το ξυλαράκι, το περιεργάστηκε για λίγο, είδε ότι δεν τρώγεται και πως δεν είχε καμία αξία για εκείνη, έδωσε μια σπρωξιά και το ξαπόστειλε. Τόσο απλά. Λίγο μετά είχε επιδιορθώσει τη ζημιά που προξένησε το ξυλαράκι στον ιστό της και κιουρία συνέχισε το κέντημα.

«Αυτή είναι!», της είπα. Αυτό θα πει γυναίκα αράχνη, she’s all woman. Παγιδεύεται ένας άντρας στον όμορφο ιστό που κεντούσε με τόσο κόπο. Κι όταν η γυναίκα-αράχνη αντιληφθεί ότι ο άλλος της είναι άχρηστος – δεν τρώγεται, δεν την κάνει να χαμογελάει, δεν την κάνει να νιώθει καλά, δεν της προσφέρει τίποτε ουσιαστικά, παρά μόνο πιάνει χώρο. Μια σπρωξιά και άντε γειά μωρό μου, άντε γειά.

Την ίδια ημέρα βρήκα ένα μικρό κόσμημα που μου είχε κάνει δώρο ο Céd. Θυμήθηκα πως όταν μου το έδωσε, μου ξεκαθάρισε το εξής: «Σ’αγαπώ πολύ, αλλά δίνοντάς σου αυτό, δεν εννοώ ότι σου δίνω την καρδιά μου. Αυτή, είναι η δική σου καρδιά. Κι έχει φτερά και μπορεί να πετάξει όπου εκείνη θέλει. Αυτό εδώ, συμβολίζει ότι είσαι μια γυναίκα ελεύθερη, με ελεύθερη καρδιά».

Δεν ξέρω πως συνέδεσα την αράχνη της von Zer με την καρδιά με φτερά, αλλά είχα την αίσθηση ότι αυτά τα δύο κάπως συνδέονται…