26.6.14

Ψυχαναγκασμός Κριού Νο2: Ο Δρομέας

Όποιος έχει συναντήσει στη ζωή του Κριό έχει εύκολα διαπιστώσει ότι τον κυριαρχεί το «εγώ». Ο Κριός θέλει πάντα να τα κάνει όλα μόνος του – γιατί άλλωστε τα ξέρει καλύτερα από τους άλλους… ναι, όλα. «Εγώ» για τον Κριό σημαίνει εύκολα «εμείς, αλλά πάντα εγώ είμαι αρχηγός». Θα δώσει φαρμακευτική αγωγή για τον εαυτό του μόνος του. Θα μαγειρέψει αγνοώντας τον τσελεμεντέ – θα τα κάνει σκατά. Έτσι λοιπόν, ξέρει γιατί χάλασε το αυτοκίνητό του στη μέση της παραλιακής οδού, χωρίς φυσικά να συμβουλευτεί κανέναν μηχανικό ή ειδικό επί του θέματος. Ευτυχώς για το σύμπαν, μπορεί μεν να βγάλει τη διάγνωση, αλλά δε, δεν μπορεί να το φτιάξει.

Πως θα χάσετε 2.000 θερμίδες σε 55 λεπτά:

Πέμπτη πρωί και η Κριός Οδηγός ξεκινάει να πάει στο μηχανικό το αυτοκίνητο όχι για το καθιερωμένο σέρβις αλλά για την εξωγήινη βλάβη που προέκυψε εκείνο το μεσημέρι, όπου με φόβο ψυχής οι άλλοι οδηγοί την είδανε να χοροπηδάει από την αριστερή στη μεσαία κι από εκεί στη δεξιά λωρίδα, δίχως γκάζι και δίχως φρένο. Το στροφόμετρο να τρεμοπαίζει σα τα ματόκλαδα της ερωτευμένης άλλοτε Αλίκης Βουγιουκλάκης – αλλά αυτό δε το έβλεπαν οι άλλοι οδηγοί. Κι έτσι καθώς φρένο δεν υπήρχε, σκαρφάλωσε από τη δεξιά λωρίδα στο πεζοδρόμιο και λίγο πριν την σύγκρουση με την κολώνα, η δολοφόνος Κριός τραβάει χειρόφρενο και το πάρτι σταματάει. «Και πιστεύω ότι υπάρχουν σκουπιδάκια μέσα στο ντεπόζιτο!», δηλώνει στο μάστορα, ο οποίος την κοιτάει με αηδία. Είσαι δολοφόνος, σκέφτηκε. Της είπε ότι λέει αρλούμπες και την έδιωξε, «έλα αύριο να το πάρεις».

Η Κριός Οδηγός- Δολοφόνος με το τσαντικό παραμάσχαλα πήρε τον κατήφορο: Στόχος ήταν να φτάσει στο σπίτι, να βάλει εσπευσμένα το μαγιό και να πάει να πλατσουρίσει με τη Ζωζώ σε μια παραλία… «Μην πάει τελείως χαμένο το τιμητικό ρεπό». Άρχισε να κατηφορίζει, θερμοκρασία 40 βαθμοί – λιώνει το κορμί, με στόχο να φτάσει μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι της. Που παρότι κατσίκα, το μάτι αετήσιο. Έφυγε από την Ηλιούπολη από τον περιφερειακό, οι πατούσες της είχαν πάρει φωτιά (με εσπαντρίγες όχι με αντίτας), προσπέρασε την Αργυρούπολη με ιλιγγιώδη ταχύτητα, λίγο πριν τα Σούρμενα πάτησε φρένο, όρμησε στη Μπουλανζερί να ξεδιψάσει.

Αποφάσισε ότι είχε ξεπεράσει τον εαυτό της και τώρα πια μπορούσε να επιβιβαστεί σε κάποιο λεωφορείο, όπως ένας οποιοσδήποτε άλλος φυσιολογικός άνθρωπος. Έκατσε στη στάση, περίμενε, ήπιε όλο το νερό, όλον τον καφέ, κι έφαγε όλη την τυρόπιτα. Το λεωφορείο δε φάνηκε, εξοργίστηκε, σηκώθηκε και συνέχισε να περπατάει. Καθώς άφηνε ξωπίσω της τα Σούρμενα και κοντοζύγωνε στην Τερψιθέα, σκέφτηκε μήπως να έπαιρνε ένα ταξί. Αλλά ο ψυχαναγκασμός δεν την άφηνε, αφού είχε φτάσει μέχρι το Ελληνικό, έπρεπε να πατήσει στο Δήμο Γλυφάδας πάση θυσία.


Μπαίνοντας με τα μπούνια στη Γλυφάδα (7 χιλιόμετρα μετά και ο ήλιος να καίει όσο πλησιάζαμε στο μεσημεράκι), κάνει κίνηση ματ, ανοίγει την πόρτα ενός ταξί και ξεχύνεται στο πίσω κάθισμα με τη γλώσσα έξω. Αλλά μέσα της ήξερε ότι μπορούσε κι άλλο. Απλώς έπρεπε να βιαστεί για χάρη της Ζωζώ.

Αυτό, μόνο. «Εγώ» μπορούσα κι άλλο. 

#true_story

No comments:

Post a Comment

Any comments?