#Apagogi στην Επακτία vol1

Η ώρα ήταν μόλις 9 το βράδυ,  Κυριακή του Πάσχα, στο ήσυχο νησί των Κυκλάδων. Η Sonia έπαιζε το τζιτζουριτζού της με θέα το λιμάνι της Επακτίας, δίπλα της τη Helenouk έπλεκε τις μπούκλες της και παραπέρα η Eclair νανουριζόταν αφουγκραζόμενη τα κύματα. Την ίδια στιγμή, η Mary βρισκόταν στο «Άχ, Κώστα Bar» και ωσάν θηριοδαμαστής, με απότομα, γεμάτα θυμό και πειθαρχία παλαμάκια, προσπαθούσε να επαναφέρει στα συγκαλά τους, τους ανεξέλεγκτους μεθύστακες και τους παθιασμένους χορευταράδες. Της κολάσεως γινόταν εκείνο το βράδυ στο «Άχ, Κώστα Bar» με επικεφαλής του διονυσιακού οργίου τον Wolfox.

O Wolfox, ο άνθρωπος που έμοιαζε με άγριο λύκο και πονηρή αλεπού ταυτόχρονα, ήταν ένας πολίτης του κόσμου. Το βλέμμα του διαπεραστικό, έβλεπε μέσα από τα γυναικεία ρούχα κι εσώρουχα. Το μυαλό του κοφτερό, διάβαζε τις σκέψεις πριν καν γεννηθούν στο υποσυνείδητο. Η γλώσσα του φωτιά, μιλούσε όλες τις γλώσσες και συγχρόνιζε το φλογερό του σώμα σε λάτιν ρυθμούς. Η Μary έπρεπε από τη μια να τιθασεύσει τις έξαλλες κοπελούδες που ξελύσσαγαν για τον Wolfox  κι από την άλλη να περιμαζέψει την περισσή τεστοστερόνη των ανδρών. Όλα φαίνονταν να είναι υπο έλεγχο, μέχρι που οι 4 «πειρατές» με την απαχθείσα Sonia μπήκαν στο Bar κι η κατάσταση ξέφυγε τελείως…

(λίγη ώρα πριν την άφιξη των Πειρατών)

Λίγο πριν, στο ήσυχο σπίτι στο λιμάνι της Επακτίας, η Eclair είχε αποκοιμηθεί πάνω στο σταυρόλεξο. Το στυλό της σταμάτησε την ώρα που έγραφε «προβατοκαμήλ….». Η Helenouk είχε μπει στην κουζίνα, για να φτιάξει ένα τελευταίο cappuccino και η Sonia βγήκε στον κήπο για ένα χαιρετισμό στη σελήνη. Ξάφνου, ακούγεται ένα αυτοκίνητο να ανεβαίνει τη μεγάλη ανηφόρα με τις πάντες. Οδηγούσε ένας ξανθός φουσκωτός, έμοιαζε με Ρώσο μαφιόζο. Στο πίσω κάθισμα ένας σκυθρωπός καστανόξανθος, δε φαινόταν καλά η μούρη του, φορούσε κουκούλα, μα ήταν ξεκάθαρο, δεν είχε κέφι, ήταν παντελώς αγέλαστος. Συνοδηγός ένας καστανός με μάτια έτοιμα να παρεξηγηθούν άμα δεν περνούσε το δικό του!

 Η Sonia, κοινωνική και καλόκαρδη όπως πάντα, πλησίασε τους απαγωγείς της – ιδέα δεν είχε τι την περίμενε- να ρωτήσει μήπως έχασαν το δρόμο, ή μήπως έψαχναν κατάλυμα, να τους φιλοξενούσε στο ξένο σπίτι στο οποίο ήταν φιλοξενούμενη… ακόμα προθυμοποιήθηκε να δώσε το παλτό της στον οδηγό, μήπως κρύωνε με το T-shirt. Της κόπηκε το χαμόγελο όταν ο συνοδηγός, κατέβασε το παράθυρο τελείως την άρπαξε από το λαιμό και λίγα εκατοστά πριν αγγίξουν τα χείλη του τη μύτη της, της είπε «ΕΧΕΙΣ ΣΧΕΣΗ;». Η Sonia παράκουσε και μέσα στην αγωνία της να απαντήσει με ειλικρίνεια είπε «Όχι! Δεν έχω χέσει σήμερα!». Τότε ο συνοδηγός την τράβηξε από το παράθυρο μέσα στο αυτοκίνητο και πριν καλά καλά το πάρει χαμπάρι την είχαν απαγάγει με τελείως παράλογο κι ανορθόδοξο τρόπο…