The Caribbean Era

Καταρχήν, ποτέ δε δημοσιεύω τους στόχους της κάθε χρονιάς γιατί το έχω για κακό. Αλλά αυτή τη φορά θα  κάνω μια εξαίρεση κι εύχομαι να μη μου φέρεις γκαντεμιά, καλέ μου αναγνώστη, γιατί σε χρειάζομαι περισσότερο από ποτέ.

Σου γράφω από το νέο μου λαπ τοπ κι από τούδε και στο (σ)εξής, θα σου απευθύνω το λόγο άμεσα, γιατί μη νομίζεις, μόνο εσύ κι εγώ μείναμε. Είμαστε οι δυό μας. Τι κι αν αυτό δεν είναι αλήθεια κι εδώ μέσα είμαστε τα Σόδομα, τα Γόμορρα και το web2; Όταν έρχεσαι σε επικοινωνία μαζί μου, εδώ, είμαστε μόνο εσύ κι εγώ. Και γι'αυτό σε αγαπώ.

Αποφάσισα λοιπόν, ότι φέτος δε θα αποφασίζω τίποτα. Επίσης, πριν σταματήσω να αποφασίζω, αποφάσισα, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ότι φέτος δε θα κλάψω, εκτός κι αν πεθάνει κάποιος. Για κανέναν άλλο λόγο. Αυτό είναι λίγο παραφύση, γιατί εμείς οι Κριοί είμαστε αυθόρμητοι και παρορμητικοί, οπότε δες το σαν πείραμα, μη το πάρεις κυριολεκτικά κι εγώ σου υπόσχομαι ότι μόλις χυθεί το πρώτο δάκρυ θα στα πω όλα χαρτί και καλαμάρι.

 Ευτυχία είναι φίλε μου να δέχεσαι τα πράγματα όπως έρχονται και να συνεχίζεις με χαμόγελο. Όπως έγραψα και στο closing στου Pere Ubu Nights, τα συναρπαστικά πράγματα συμβαίνουν όταν αφήνεις τον εαυτό σου να του συμβούν. Μόνο θετικές σκέψεις για φέτος και το κράξιμο μετριασμένο. Θα μου λείψει και το PUN, αλλά θα ασχοληθούμε με άλλα ενδιαφέροντα πράγματα αγαπημένε μου αναγνώστη, όπως για παράδειγμα με εσένα και με εμένα. Ο καθένας με τον εαυτό του δηλαδή. Εγώ θα ασχολούμαι με εμένα κι εσύ με εσένα κι έτσι θα είμαστε όλοι πολύ πολύ ευτυχισμένοι.

Κι όπως λέει κι ο φίλος μας ο Θάνος Ασκητής, θα μιλήσουμε για το σεξ, γιατί όσο δε μιλάς, τόσο περισσότερο κακοπερνάς κι ας μη το ξέρεις.

Το 2014 που λες, το αγαπώ από την πρώτη στιγμή που ήρθε... Για αρχή ήταν αγνό γιατί με βρήκε ξεμέθυστη, ακάπνιστη και εκείνο το βράδυ, δεν έκανα σεξ. Είχα για παρέα ένα "παιδί". Δε φημίζομαι για την αγάπη μου στα παιδιά, αλλά αυτό το παιδί μου έδειξε έναν κόσμο που είχα ξεχάσει. Τον κόσμο, όπου "όλα είναι πιθανά" γενικώς και "εγώ όλα τα μπορώ" ειδικά. Μόνο ένα παιδί κι ένα σκυλί, πιστεύουν ότι τα ξέρεις όλα και πως όταν ανοίγεις το στόμα σου λες πάντοτε κάτι σπουδαίο, γιατί εσύ "ξέρεις". Στον δικό σου κόσμο τα ξέρεις όλα. Για τον εαυτό σου πρέπει να τα ξέρεις όλα πριν από τους άλλους και κάποια να τα ξέρεις μόνο εσύ. Το "με ξέρεις πιο καλά κι από τον εαυτό μου τον ίδιο" πρέπει να καταργηθεί...

Την 1η Ιανουαρίου άνοιξα τα μάτια μου κι αντίκρισα τον ωκεανό, στην κυριολεξία. Μπροστά μου απλωνώνταν η μαγευτική Καραϊβική, που τώρα το διαβάζεις και περιμένεις να μάθεις κι άλλα. Πως βρέθηκα σε όλα αυτά τα μέρη τις πρώτες μέρες του #2014 και τι είδαν τα μάτια μου δεν έχουν σημασία, να φανταστείς ούτε πολλές φωτογραφίες τράβηξα. Απλώς ήμουν εκεί και την επόμενη μέρα κάπου αλλού και λίγες μέρες μετά ήμουν πάλι στο γραφείο, αλλά δε θα ήμουν ποτέ πια η ίδια. Η αφετηρία μου ήταν άλλη από την περσινή. Κάθε μέρα πάω στο ίδιο γραφείο, αλλά κάθε μέρα είμαι μια άλλη! Κάτι που δεν είχα συνειδητοποιήσει πριν, είτε επειδή δεν άφηνα την αλλαγή να συμβεί είτε δεν την άφηνα να φανεί.

Καλωσήλθες στην Caribbean Era, την 8η χρονιά ύπαρξης αυτού του blog...