« Et oui mesdemoiselles les grecques ça s’appelle de la
neige… », dit Guillaume. La neige à Toulouse était agréable, le matin du 5
Février, je me suis réveillée et toute la ville était blanche ! A mon avis, la petite Toulouse
est une ville très belle, je pourrais vivre à Toulouse, en fait, j’étais destinée à vivre ici depuis ma naissance
mais(….) , s’ il avait de la mer... Ma vie était toujours liée à la mer… A
Athènes j’habite à coté de la mer, chaque matin je regarde au grand bleue par
ma fenêtre et ça me plait beaucoup, ça
me rend calme. Même dans ma belle île, Paros.
La mer, la neige... Difficile de les mettre ensemble, mais c’est
pas impossible ! Je déteste le mot « impossible »,
je deviens folle quand quelqu’un me dit que « ah, ça c’est impossible ».
Je sais qu’il y a des fois que c’est vrai, mais je le prends du mal. De prouver
le contraire alors, je suis capable de faire n’importe quoi !
«Ε,
ναι λοιπόν δεσποινίδες ελληνοπούλες, αυτό το λέμε χιόνι…», είπε ο Γκιγιόμ. Το
χιόνι στην Τουλούζη ήταν συναρπαστικό, το πρωί της 5ης Φεβρουαρίου ξύπνησα
κι όταν ήταν κάτασπρα! Κατά τη γνώμη μου, η μικρή Τουλούζ είναι πολύ όμορφη πόλη,
θα μπορούσα άνετα να ζήσω εδώ, όπως άλλωστε προβλεπόταν να γίνει όταν γεννήθηκα,
αλλά… αν είχε και θάλασσα… Η ζωή μου ήταν πάντοτε συνδεδεμένη με τη θάλασσα. Στην
Αθήνα τη βλέπω από το παράθυρο μου, με ευχαριστεί, με γαληνεύει. Το ίδιο και στο όμορφο νησί μου,
την Πάρο. Εκεί είμαι ήρεμη και ελεύθερη…
Η θάλασσα, το χιόνι… Δύσκολο να τα βάλεις μαζί, αλλά όχι αδύνατο!
Μισώ τη λέξη «αδύνατο!», γίνομαι τρελή όταν κάποιος που λέει ότι κάτι είναι αδύνατο
να συμβεί. Ξέρω ότι κάποιες φορές είναι αλήθεια, ωστόσο δεν θέλω να το δεχτώ
και για να αποδείξω το ανάποδο είμαι ικανή για όλα!
Ce soir là, j’étais très motivée d’aller au bar, par contre
tous mes amis ne voulaient pas sortir à cause du froid insupportable. Guillaume était le seul motivé, mais on était
pas très proche encore. Je l’ai bien aimé
mais d’accord… Il existe une théorie, selon laquelle « L’amitié entre une fille et un garçon
est impossible ». C’est nulle à mon avis, alors je me suis sortie avec
Guillaume. On a réussi de secouer ce mythe. Guillaume a été devenu une des
personnes les plus importantes que j’ai rencontré à Toulouse et l’ambiance était
toujours conviviale entre nous.
Au début du Février alors, on avait l’honneur d’une intervention
exceptionnelle : un Prof Grec. Mes collègues étaient très chauds à
participer au cours. Le Prof Grec était une surprise pour tous, notamment pour
Fannie et moi. Maxime était 4 bureaux derrière moi, mais il ne pouvait pas attendre
jusqu’à la pause pour rigoler, et il m’a
envoyé un texto. « Ce quoi ce stand up comedy ? », dis-je totalement
embarrassée à Fannie. Gena rigolait en silence comme d’habitude, et Noura était
presque choquée. Jérémy par contre, était très content, il trouvait que les
blagues du Prof étaient extrêmement sexuelles, à la fois mignonnes. « Quel
lapin chaud ! »dit Noura. En effet, les garçons étaient très
concentrés quand le Prof faisait l’analyse du tourisme sexuel à Rhodes, mettant
l’accent sur la clientèle des Milf-Suédoises. Moustaph, qui faisait toujours les bonnes questions,
lui a demandé s’il y a un stage là-bas !
Ένα
βράδυ είχα λυσσάξει να βγω έξω, ενώ όλοι θέλανε να μείνουν μέσα λόγω του
τσουχτερού κρύου. Μόνο ο Γκιγιόμ δήλωσε προθυμία, αλλά δεν είχαμε και πολλά πάρε-δώσε,
ξέρω γω; Περίεργο θα ήταν… Η θεωρία σύμφωνα με την οποία είναι αδύνατο να υπάρχει
φιλία μεταξύ άνδρα και γυναίκας με διαολίζει, οπότε αποφάσισα να την καταρρίψω
και πέτυχε. Βγήκα μαζί του και πιστέψτε με, ποτέ μα ποτέ δεν υπήρξε τίποτα
παραπάνω μεταξύ μας.
Στην
αρχή του Φεβρουαρίου λοιπόν, είχαμε ένα σεμινάριο ιδιαίτερης σημασίας: έναν Έλληνα
καθηγητή. Για τους ελληνόφωνους δεν θα επαναλάβω, ανατρέξτε στα κείμενα «amis cardiaques» του Φεβρουαρίου 2012.
Back to black : Le 17 Février je devais rentrer en
Grèce. Je voulais pas, crois moi ! En plus, mon voyage en Grèce serait
fatiguant et triste, je suis rentrée pour des raisons déplaisantes. J’étais à l’aéroport
d’Amsterdam pour faire le transit, et je souhaitais de perdre l’avion ! En
revanche j’avais plein de temps là, alors j’ai ouvert mon ordi, profitant du wifi gratuit… Parmi tous mes contacts sur le
fb, j’en ai choisi juste un à parler avant l’embarquement. Le subconscient insidieux,
ennemi d’impossibilité… la mer et la
neige.
Cette fois mon séjour en Grèce était plus scata qu’en
Décembre. Ma voiture était en panne, il faudrait faire la révision pour les
examens, et j’avais deux rendez-vous pour trouver un stage que je voulais plus.
La misère et la tristesse étaient pires que la dernière fois, le froid aussi. Heureusement,
ça était passé très vite et à la fin du mois j’étais back in Toulouse…
Back to black : Στις 17 Φεβρου;ρίου γύρις; Ελλάδα, δεν ήθελα,
πιστέψτε με! Βλέπε In cognito… Θα έκανα τράνζιτ μέσω Άμστερνταμ και παρακαλούσα να χάσω το αεροπλάνο. Φυσικά δεν έγινε, αντιθέτως είχα άπλετο
χρόνο στο αεροδρόμιο κι έτσι είπα να εκμεταλλευτώ το wifi τσαμπέ… Όση ώρα περίμενα, μιλούσα στο
τσατ με ένα αουτσάιντερ. Ύπουλο πράγμα το υποσυνείδητο… εχθρός του «αδύνατου»
και του «μη πραγματοποιήσιμου»… η θάλασσα και το χιόνι κανονικά!
Αυτή
τη φορά ήταν χειρότερα απ΄ότι το Δεκέμβριο. Το αυτοκίνητό μου τα έπαιξε, είχα
διάβασμα, είχα και ραντεβού για ένα σταζ που δεν ήθελα πλέον τόσο πολύ… Η μιζέρια
κι η δυστυχία κι η θερμοκρασία πολύ χαμηλή… Ήθελα να είμαι στην Τουλούζη. Και γύρισα
πριν τελειώσει ο μήνας…
No comments:
Post a Comment
Any comments?