Diego, amigo Vol1

Θα έχετε καταλάβει μέχρι τώρα, ότι τα interventions δεν είναι και τα καλύτερά μου. Αυτή τη φορά, ο πελαργός μας έφερε έναν Ισπανό. Γύρω στα 45, ανοιχτή λεκάνη, λεπτά χείλη, μπουκλάκι καρέ μαλλί και  φωνή λεπτή και ζουζουνιάρικη, σα να τον έχουν πιάσει από…. Τις μασχάλες. Ισπαγγλικά the alternative way…

Τετάρτη απόγευμα

Καφέδες: 3 ανά άτομο

Άτομα: 20

Το Πανεπιστήμιο της Τουλούζης έχει πληρώσει πολλά για να έρθει αυτός εδώ να μας κάνει μάθημα, ξεκίνησε να λέει. «Γειά everybody, εγώ είμαι ο Diego και μένω στους Κανάριους Νήσους…Είμαι υπεύθυνος ανάπτυξης ξενοδοχειακών μονάδων, έχω σπουδάσει στην Αμερική… μπλά μπλά… Εσείς;». Ξανά από την αρχή, άκουσα όλη την πονεμένη ιστορία των συμφοιτητών μου. «Είστε experts!» συμπέρανε κι ύστερα πήρε έναν μορφασμό σα να έφαγε χαλασμένη μπανάνα «No?». Τι; Δηλαδή αμφιβάλει; No: To No προφέρεται κοφτά «νό;» σα να κοροϊδεύεις τον άλλο στα μούτρα του, όχι «noooon» όπως στα γαλλικά ούτε «νόου», όπως στα Αγγλικά. Πιάνει και συνέχεια το κεφάλι του, σα να έχει έρθει η καταστροφή, χτυπάει την παλάμη του στο κούτελο, σα να λέει  «φτού ρε γαμώτο!».

Στη συνέχεια μας προέβαλε ένα Power Point  έρευνα για τους Κανάριους Νήσους… Μετά μας έδειξε το promo video των Κανάριων Νήσων… Κι ύστερα συνέκρινε όλες τις πόλεις και τα χωριά του κόσμου… φυσικά πάντα με τους Κανάριους Νήσους. Το εμπεδώσαμε…Το promo της Ισπανίας έλεγε «you dont need το ένα, you don’t need το άλλο, you dont need το παράλλο, you NEED Spain! Κι ανάμεσα στις σκόρπιες λέξεις, το Νο έκανε πάντα τη διαφορά. Έτσι! Για να μην τον ξεχάσουμε ποτέ.  «Εδώ βλέπουμε ότι οι Ισπανοί ταξιδεύουν με όλο τους το σόι…No? Εδώ βλέπουμε ότι οι Γάλλοι είναι τσιγκούνηδες και πάντα κάνουν παράπονα για να πάρουν πίσω λεφτά… No? Και στην Ελλάδα έχετε πολύ τουρισμό, no?». Λύσσαξε με την Ελλάδα. Και μετά ήρθε το καλύτερο… Γύρισε και κοίταξε τη Φού και με τη γνωστή γεύση χαλασμένης μπανάνας είπε «Και το Μαρόκο κάνει προσπάθεια να αναπτυχθεί στον τουρισμό… No?». Η Φού μόλις είχε πιεί τον τρίτο καφέ. Σήκωσε το κεφάλι ψηλά «Greece!!!! Maroco NO!», του είπε για τέταρτη φορά. Αυτή τη φορά το ΝΟ ήταν κοφτό αλλά το ύφος ήταν διαφορετικό… Σα να ήταν έτοιμη να ταίσει με τη βία φρουτόκρεμα τον ανεπίδεκτο καθηγητή! Μα πως του είχε κολλήσει το Μαρόκο;;;

«Γιου νό (Know) Pritsa, no?» ρωτάει με το banana face. Ποιος είναι ο πρίτσας; Το σκεφτόμουν πολλή ώρα μέχρι που ήρθε η επόμενη ερώτηση. «Ντου γιου νό (know) Κλάστερ αναλισις;;», καμία απάντηση από το κοινό.  «Του (too) μένι πέρσονς γιουζ ιτ, no?»… Το people δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο του. Και ξαφνικά μου ήρθε η έμπνευση! Εγώ δεν το ξέρω, αλλά υποπτεύομαι ότι …. Ο Πρίτσας ξέρει το Κλάστερ!!!! Αλλά δεν του το είπα, το κράτησα για εσάς. Σε αυτό το σημείο, μπουρδουκλώνονται τα πόδια του στα καλώδια, αρχίζει να παραπατάει, να προσπαθεί να πιαστεί από κάπου και να παρασύρει όλα τα θρανία στο διάβα του. Ε φαινότανε παιδί μου, με τόσα παστέλια που έριξε στο κούτελό του θα ζαλιζόταν κάποια στιγμή.