7.9.11

Made in Hollywood


Δεν έχω μετακομίσει ποτέ έως τώρα. Η μόνη μετοίκηση την οποία έχω υποστεί, είναι αυτή του καλοκαιριού… Κάθε φορά που φεύγω για διακοπές στην Πάρο, τιγκάρω το αυτοκίνητο με τα panda όλα (εφόδια ενός μηνός, ενάμισι το πολύ) και πάλι κάτι ξεχνάω. Και τώρα, πρέπει να μαζέψω πράγματα για ένα χρόνο; Ο Θεός να με φυλάξει! Πως το κάνουμε αυτό; Πως το κάνουμε αυτό χωρίς αυτοκίνητο; Πως το κάνουμε αυτό χωρίς αυτοκίνητο και με περιορισμένο βάρος; Πως το κάνουμε αυτό χωρίς αυτοκίνητο, με περιορισμένο βάρος και με κουτσεμένο πόδι;

Πρώτα θα διαλέξω τις αποσκευές. Μια βαλιτσάρα, μια χειραποσκευάρα, το τσαντάκι μου και το τσαντάκι του υπολογιστή. Α! Και μη ξεχάσω… το χοντρό μπουφάν, το οποίο και θα φοράω.

Και τώρα, μοιράζουμε την πίτα… Ένα νεσεσέρ για τα φάρμακα… Ένα νεσεσέρ για τα καλλυντικά… Ένα τρίτο νεσεσέρ για τα μπιζού. Βρακιά… Ναι αλλά πόσα; Κάλτσες… το ίδιο ερώτημα. Ρούχα… Καλά με τα χειμερινά που τη γέμισα ως πάνω, αλλά τι θα φοράω μέχρι να πιάσουν τα κρύα; Θα σκάσω… Κι από την άλλη, με τα καλοκαιρινά θα πιάσω χώρο. Όχι μίνι, όχι κοντά, όχι προκλητικά – μη μας πιάσουν και τον κώλο. Παπούτσια… Ωχ μάνα μου, αυτό είναι πραγματικά a pain in the ass.

Ηλεκτρονικός εξοπλισμός, φορτιστές, βιβλία, θήκες, θηκούλες, τσαντάκια. «Έλα μαμάααααα, έλα να δοκιμάσουμε… Πρώτα τα χέρια, μετά το κεφάλιιιιι! Νομίζω χωράαααας!».

Έχω πρόβλημα στον εγκέφαλο; Με νιώθεις; Πρό-βλη-μα! Δεν θέλω να αποχωριστώ τα πράγματά μου… Δεν αντέχω στην ιδέα ότι μπορεί να ξεχάσω κάτι που μπορεί να χρειαστώ, ακόμη κι αν αυτό το κάτι είναι η τρύπια μου η ζακέτα. Τι εννοείς είναι για πέταμα; Φυσικά και δεν είναι. Το ένα τέταρτο της ντουλάπας μου, αποτελείται από «ρούχα σπιτιού», ρούχα που δε φοράω ποτέ έξω, αλλά είναι τόσο βολικά και άνετα… Μηηη, σε παρακαλώωωω, άσεεεε με να το πάρωωω κι αυτόοοο!

Μέσα σε όλα έχω το πόδι σακατεμένο… Εκεί που  πάω κανονικά, ξαφνικά μπατάρω από τη μία, το κού ντε πιέ με σφάζει κι είναι αδύνατο να σταθώ όρθια. Γονατιστή θα φτάσω;

Ένα ακόμη αξεπέραστο κόλλημα, είναι το θέμα με τα γυαλιά του ηλίου. Η αγαπημένη μου συλλογή! Με τι ψυχή θα διαλέξω ένα από τα παιδιά μου, μου λες; Είναι σα τα διλήμματα με το γκρεμό. Έστω ότι το vintage handmade pagani και τα purple butterfly dsquared κρέμονται από το γκρεμό κι έστω ότι μπορώ να σώσω μόνο ένα από τα δύο…Ποιο θα έσωζα; Μη πω για τα Wayfarer Jack Nicholson rayban, τα total black retro/super/future  κ.ο.κ. , εντάξει, αυτά κομμάτια να γίνουν… (είπε, κι ένα δάκρυ κύλησε…)

Τέλος, θα ήθελα να παρακαλέσω το σύμπαν, να τηλε-μεταφέρει και το πιάνο μου στην είσοδο της πολυκατοικίας (γιατί μόνο εκεί χωράει). Ευχαριστώ πολύ, γειά σας!

(3 days left)

No comments:

Post a Comment

Any comments?