Madara Night

Έγινε. Έγινε ρε παιδάκι μου πως το λένε; Its done. Γύρισα 02.00π.μ. σπίτι και ένιωθα ότι ξενύχτισα τρελά. Το καταλαβαίνεις; Έχω γίνει σαν αυτούς, δεν μπορώ να το πιστέψω!Πάπαλα, finito, arrivederci η Αλεξία που ξέρατε. Παρά την ώρα βέβαια, αυτό ήταν ένα πραγματικό greek night. Τρεις Ελληνίδες και πέντε Έλληνες, στους δρόμους της Τουλούζης…

Σαν Έλληνες του εξωτερικού, προσαρμοσμένοι στα ωράρια των ξενέρωτων, ξεμυτίσαμε από το σπίτι στις 8 το βράδυ. Μια ώρα μετά, έχουμε στρογγυλοκαθίσει* στο ινδικό της οδού Fillieres, κοντά στην place de Carmes, κι είμαστε έτοιμοι να ανακαλύψουμε νέες γεύσεις. Πάνω που έχουμε μάθει να διαβάζουμε γαλλικό κατάλογο (la carte) και η Φά έχει γίνει (πέραν της ιδιότητας gps), το νέο google translator (σύμπτωσις η ονομασία μη την μπλέξετε με προηγούμενους ήρωες που φέρουν το όνομα, ουδεμία σχέση έχει). Τώρα έπρεπε να καταλάβουμε και όλα αυτά τα ινδικά. Jilijli και Jupipij και αποφάσισα να πάρω κάτι που ξέρω τι είναι. Όχι κάρυ, πολύ κοινό. Να μωρέ… αυτό το… Madara καλό φαίνεται. Μπά, φίλοι μου! Το Madara ήταν όνομα και πράγμα. Μαντάρα σκέτη και κοπανιστή!  Χάλι, αίσχος… εμετός, πως το λένε; Μπλιάξ.

Ο Maré είχε πάρει ύφος δαρμένου σκύλου και με προθυμία προσέφερε στους υπόλοιπους από το φαγητό του (ήθελε να το ξεφορτωθεί, γιατί ο Ινδός σερβιτόρος είχε μουλαρώσει στη γωνία. Αν δεν έτρωγες το ορντέβρ δεν έφερνε το κυρίως, που να ψωμολυσσάξεις). Ο Felix ήταν πιο τολμηρός, έτρωγε δίχως φόβο, προσπαθώντας πραγματικά να αποδεχτεί τη διαφορετικότητα της ινδικής κουλτούρας. Ο νέος της παρέας (ένας από τους νέους δεν θα τους αναφέρω όλους μονοκοπανιά γιατί θα χάσουμε το μέτρημα), ο Salonique (σα να λέμε Dominique) και η Φά  φαίνονταν ευχαριστημένοι και η Φού είχε παραγγείλει το ίδιο με εμένα, γι’ αυτό στο τέλος έφαγε το φαί του Salonique κι εγώ της Φά. Στο τέλος ήρθε και το επιδόρπιο (dessert). Στο ενδιάμεσο είχε βρέξει κι είχαμε γίνει λούτσα, διότι καθόμασταν έξω. Εδώ στη Νότια Γαλλία είναι συνηθισμένο, Μεσόγειος σου λέει. Η Φού κι εγώ δεν είχαμε παραγγείλει γλυκό, αλλά ο Ινδός μας συμπάθησε κι είπε ότι θα μας φέρει. Γιατί καλέ μου άνθρωπε; Γιατί; Ένα μικρό τσίγκινο μπολ, που μύριζε ληγμένο εβαπορέ από μακριά, έφτασε κάτω από τη μύτη μου κι ο Ινδός χαμογελούσε και μας έκανε νόημα να δοκιμάσουμε γρήγορα, μη χάσουμε. Αίσχος και πάλι! Εννοείται ότι δεν το έβαλα στο στόμα μου, άδειασα μέσα σε κάτι αποφάγια την εκρού αηδία. Αλλά δεν ξέρω αν το παρατηρήσατε κι εσείς… Μας συμπάθησε, αυτό έχει σημασία. Παρότι μιλάμε δυνατά και κάνουμε χειρονομίες, παρότι ζητάμε εκατό φορές να μας καθαρίσουν το τραπέζι, εκατόν δύο φορές να μας φέρουν κι άλλο νερό, τους υποχρεώνουμε να μας κάνουν το poulet madara με παντομίμα (εγώ δεν το πίεσα γι’ αυτό την πάτησα)  και στο τέλος αφήνουμε πουρμπουάρ του κώλου. Υπάρχει ελπίδα λοιπόν!

Η συζήτηση επικεντρώθηκε στο παπούτσι του Maré, το οποίο η Φού χαρακτήρισε «καπιταλιστικό». Η ελληνική κοινότητα ακόμα αναρωτιέται πως ένα τέτοιο παπούτσι και γενικά ένα παπούτσι, μπορεί να χαρακτηριστεί «καπιταλιστικό».  Ο Καπιταλοπάπουτσο λοιπόν, ανέβηκε τη Filliers, πέρασε από τη place de la Trinité, διέσχισε όλο το hypercentre και φρέναρε στη Saint Pièrre, όπου τα 18άχρονα συνέχιζαν να ουρλιάζουν μεθυσμένα, να κατουράνε στους δρόμους παντού, μπροστά στα μάτια σου (η μυρωδιά ελεεινή και τρισάθλια), να τραγουδάνε κάτι σαν εθνικό ύμνο και να κυλιούνται στα κατουρημένα γρασίδια. Ο Christian de Citron, παρήγγειλε ένα τζιν με λεμόνι. Λίγα λεπτά μετά, η σερβιτόρα του έφερε ακριβώς αυτό. Μιάμιση μεζούρα τζιν, μέσα στο οποίο επέπλεε 1/6 λεμονιού. Το μαγαζάκι δε διέθετε χυμό με το μπαρδόν. Το κρασί της Φού ήρθε σε σχήμα ουισκιού, το μοχίτο του Christian de Rum και το δικό μου έμοιαζαν με παραζαχαρωμένο χαμομήλι… Η μπύρα του Maré είχε υποστεί σμίκρυνση και η μπύρα από ροδάκινο της Φά, δεν είχε  ροδάκινο. 

Όλα αυτά, όπως είπαμε, μέχρι τις 02.00π.μ. Μετά πήραμε όλοι τα zouzous  μας αγκαλιά και τρέξαμε για dodo. Αφήσαμε την πλατεία γεμάτη…με μαγαζιά κλειστά και πολλούς μεθυσμένους Γάλλους. Κατουρημένα πεζοδρόμια. Μπλιάξ! Αλλά σήμερα, επιτέλους, κάνει φθινόπωρο και μυρίζει βροχή αντί για κατρουλιό και παρότι είναι Σάββατο… Είμαι αισιόδοξη!